بشر بن معاذ اسدی

مقدمه

وی از اهالی تُوز و سَمِیرَا^[۱] مستند صحابی بودن وی روایت مرسلی است که افزون بر دروغگو بودن ناقل آن، در صحت متن آن نیز تردید شده است^[۲]. احمد بن أحید بن نوح بزار (راوی) گوید: در سال ۲۴۶ هجری از جابر بن جابر عقیلی (راوی) شنیدم که می‌‌گفت: بشر بن معاذ اسدی از اهالی تُوز و سَمِیرَا برایم گفت: من در بیست سالگی در معیت پدرم پشت سر رسول خدا(ص) نماز خواندم. رسول خدا(ص) جلوتر از ما ایستاد و جبرئیل نیز جلوتر از رسول خدا(ص) بود. آن حضرت به اسب جبرئیل که مانند سایه ابر بود نگاه می‌کرد و هنگامی که اسب تکان می‌خورد، آن حضرت به رکوع می‌رفت^[۳]. جابر بن جابر عقیلی راوی آن متهم به کذب است^[۴]. برخی دیگر گفته‌اند: اساساً کسی به نام بشر بن معاذ در میان اصحاب رسول خدا(ص) وجود نداشته است^[۵].^[۶]

جستارهای وابسته

منابع

محمدی، رمضان، مقاله «بشر بن معاذ اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲

پانویس

↑ سمیرا مکانی در دو منزلی مکه بعد از توز است، ر.ک: یاقوت حموی، ج۳، ص۲۵۵.
↑ ذهبی، ج۱، ص۳۷۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۳۶.
↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۳۹۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۳۶.
↑ ذهبی، ج۱، ص۳۷۸؛ ابن حجر، لسان، ج۲، ص۷۸.
↑ ذهبی، ج۱، ص۳۷۸؛ ابن حجر، لسان، ج۲، ص۷۸.
↑ محمدی، رمضان، مقاله «بشر بن معاذ اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۴۳.

[1] سمیرا مکانی در دو منزلی مکه بعد از توز است، ر.ک: یاقوت حموی، ج۳، ص۲۵۵.

[2] ذهبی، ج۱، ص۳۷۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۳۶.

[3] ابن عبدالبر، ج۱، ص۳۹۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۴۳۶.

[4] ذهبی، ج۱، ص۳۷۸؛ ابن حجر، لسان، ج۲، ص۷۸.

[5] ذهبی، ج۱، ص۳۷۸؛ ابن حجر، لسان، ج۲، ص۷۸.

[6] محمدی، رمضان، مقاله «بشر بن معاذ اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]