مقدمه

از نام پدر و اجداد و نیز از شرح حال اسید مزنی آگاهی نداریم[۱]. صحابی بودن وی، مستند به روایتی است که از او چنین نقل شده است: نزد رسول خدا (ص) رفتم و خواستم از آن حضرت چیزی بخواهم. در آنجا مردی را دیدم که قصد کمک گرفتن از حضرت را داشت. پیامبر دو یا سه بار از او روی برگرداند. پس از آن فرمود: «کسی که نزدش ظرف غذایی باشد و در عین حال، دست نیاز پیش دیگری دراز کند، کسی است که از روی پافشاری بر خواسته خویش دست به چنین کاری زده است»[۲]. ابن اثیر[۳] این حدیث را غریب [۴] وصف کرده است. به هر حال اگر این خبر درست باشد، می‌‌توان وی را صحابی دانست.[۵]

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۱، ص۲۳۹.
  2. ذهبی، ج۱، ص۲۱؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۲.
  3. ابن اثیر، ج۱، ص۲۳۹.
  4. روایتی که تنها از یک طریق مورد اطمینان نقل شده باشد. ر. ک: عتر، ۳۹۶.
  5. سامانی، سید محمود، مقاله «اسید مزنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۴.