تفسیر ابوالعالیه ریاحی
مقدمه
حاج خلیفه از این کتاب خبر داده و گفته است: ربیع بن انس آن را از ابو العالیه روایت کرده است[۱]. داوودی نیز در ذیل عنوان «رفیع بن مهران ابوالعالیة الریاحی» با عبارت "له تفسير رواه عنه الربيع بن انس البكري" به آن اشاره کرده و گفته است: "خرّج حديثه الجماعة"[۲]؛ جماعت محدّثان یا خصوص صاحبان صحاح ستّۀ اهل تسنن حدیث آن تفسیر را در کتاب‌های خود آورده‌اند».
برخی این تفسیر را قدیمی‌ترین تفسیر معرفی کرده‌اند[۳]. ولی نادرستی آن آشکار است زیرا اگر منظور قدیمی‌ترین تفسیر موجود و در دسترس است، که این تفسیر موجود نیست و اگر منظور اعم از موجود و مفقود است، که پیش از آن تفسیرهای فراوان دیگری بوده است که پیش از این تفسیر معرّفی شدند. شاید منظور وی قدیمی‌ترین تفسیر اهل تسنن باشد و تفسیرهایی را که پیش از این، معرفی شدند از تفاسیر اهل تسنن نمی‌دانسته و یا از آنها بی‌خبر بوده است.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ حاج خلیفة، کشف الظنون، ج۱، ص۴۴۱.
- ↑ داوودی، طبقات المفسرین، ج۱، ص۱۷۳، رقم ۱۷۰.
- ↑ امتیاز علی عرشی در مقدمه‌اش بر تفسیر سفیان الثّوری، ص۵.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۳۷۰-۳۷۱.