سوار بر ابر
مقدمه
موضوع سوار شدن حضرت مهدی (ع) بر ابرهای آسمان در روایات ما آمده است. حتی در کتب هندوها[۱] و بشارت‌های انجیل[۲] از آن سخن رفته است. علامه مجلسی در ضمن حدیثی از پیامبر (ص) نقل کرده که آن حضرت فرمود: خداوند در شب معراج خطاب به من کرد و فرمود: "... و زمین را به وسیله او از دشمنانم پاک می‌سازم؛ شرق و غرب جهان را به او تملیک می‌نمایم، بادها را به تسخیر او درمی‌آورم؛ ابرهای سخت و ناآرام را برای او رام می‌گردانم... تا دعوت مرا آشکار سازد"[۳]. امام باقر (ع) نیز فرمود: ذو القرنین میان دو ابر مخیر شد: یکی ابر رام و دیگری ابر ناآرام، و او ابر رام را برای خود برگزید و ابر ناآرام را برای صاحب شما نگه داشت". گفته شد: ابر ناآرام چیست؟ فرمود: "ابری که با رعد و برق و غرّش باشد، که صاحب شما سوار بر آن خواهد شد. اری صاحب شما سوار ابر می‌شود، همه اسباب‌ها و ابزارها را زیر پا می‌گذارد، اسباب‌های هفت آسمان و هفت زمین را"[۴].
مفضل از امام صادق (ع) نقل می‌کند که فرمود: "هنگامی که امر ظهور امضاء شد،... سیصد و سیزده تن از یارانش چون پاره‌های ابر پاییزی به دور او گرد می‌آیند و آمدن آن‌ها به مکه دو گونه است:
