مقدمه

  1. ﴿أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ[۱]
  2. ﴿إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ * فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ[۲]

نکات

  1. خداوند در کنار دعوت به نظر در آفرینش آسمان، به ملموس‌ترین نعمت و پدیده مهم و پیچیده برای عرب مخاطب را مطرح است.
  2. به جای تعبیر به معنای ضد ابتر که خبر از اعطای آن می‌کند و به شکرانه آن از پیامبر می‌خواهد که نیایش را بجا آورد و شتر قربانی کند، یعنی موجودی که تداوم بخش دعوت رسالت است، از کوثر یعنی چشمه سار همیشه جاری یاد می‌کند که در دنیا وظیفه هدایت را به عهده می‌گیرد و نمی‌گذارد این چراغ خاموش شود و در آخرت تبدیل به نهری می‌شود که مؤمنان را سیراب می‌کند[۳].

منابع

پانویس

  1. «آیا به شتر نمی‌نگرند که چگونه آن را آفریده‌اند؟» سوره غاشیه، آیه ۱۷.
  2. «ما به تو «کوثر» دادیم * پس برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن!» سوره کوثر، آیه ۱-۲.
  3. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۱، ص ۷۵۹.