موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«شوط» بوستانی است در مدینه.[۱] این مکان که به نقل ابن اسحاق، بین احد و مدینه،[۲] در یک میلی مدینه و به نقل برخی دیگر، جایی است بین وادی قناة و مدینه در مشرق سَبخه و پایین حرّة شرقی، همان موضعی است که عبدالله بن ابی در جریان واقعه احد بنای نافرمانی با پیامبر(ص) گذاشت و از آنجا به مدینه بازگشت.[۳] شوط را همچنین برخی، محل پناه گرفتن وحوش گفته‌اند.[۴] ضمن این که از آن به عنوان مکانی بین دو زمین مرتفع نیز یاد شده است.[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۳۷۲.
  2. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۴؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج۲، ص۹.
  3. بیهقی، دلائل النبوه، ج۳، ص۲۲۶؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۵۰۴.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۳۷۲.
  5. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۳۷۲.
  6. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۷۰.