در روایتی، دینداری در زمان غیبت امام زمان (ع) -از جهت دشواری- به تراشیدن درخت قتاد با دست، تشبیه شده است[۱]. قتاد، درختی است که خار بسیار دارد و خارهایش مثل سوزن است. جمله "درخت قتاد را با دست تراشیدن" در عرب، مثلی است برای انجام کارهای دشوار و سخت[۲].