مقدمه

مسجدی در جنوب شرقی مدینه، بین قبا و العوالی که به نام مسجد شمس هم معروف است، نیز مسجد نخل و مسجد بوعی هم گفته می‌شود و عدّه‌ای مسجد ردّ الشمس و مسجد فضیخ را یکی دانسته‌اند. گویا مسجد در محلّی بنا شده که روزی سر پیامبر بر دامن علی(ع) بود و وحی نازل می‌شد و وقت نماز عصر گذشت و چون علی(ع) نماز عصر نخوانده بود، به پیشنهاد پیامبردعا کرد تا خورشید برگردد و چنان شد. و این یکی از فضایل معروف امیر المؤمنین است که در روایات بسیاری نقل شده است[۱]. بنای مسجد به قرن اول هجری می‌رسد و در زمان‌های بعد، بازسازیهای متعددی انجام گرفته است[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. درباره مباحث مبسوط پیرامون واقعه، ر.ک: «الغدیر»، ج ۳ ص۱۲۷.
  2. ر.ک: «عرشیان»، جعفر شهیدی، ص۱۱۹، «سیری در اماکن سرزمین وحی»، حج و زیارت، ص۶۳، «آثار اسلامی مکه و مدینه»، جعفریان، ص۸۵
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۴۲.