وحی پیامبرانه (مقاله)
وحی پیامبرانه عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی ماهیت وحی می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۸ صفحه‌ای به قلم محمد جواد رودگر نگاشته شده و در دوماهنامه رواق اندیشه (شماره ۳۰، خرداد ۱۳۸۳) منتشر گشته است.[۱]
| وحی پیامبرانه | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | محمد جواد رودگر |
| موضوع | وحی، وحی در فلسفه دین، وحی در قرآن، وحی در حکمت اسلامی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوماهنامه رواق اندیشه |
| وابسته به | صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | خرداد ۱۳۸۳ |
| شماره | ۳۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۳ تا ۲۰ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «وحی جوهره معرفت دینی و رکن آموزه‌های اسلامی است که شناخت ماهیت، حقیقت، قلمرو و گستره آن امری ضروری از حیث کلامی، تفسیری، فلسفی و حتی عرفانی است و افق بینش و آفاق گرایش‌های دینی را نزد دینداران افزون می‌نماید. اگر چه پیشرفت علوم جدید و تأملات و تعاملات معرفتی، فهم‌حقیقت وحی را آسان‌تر و کامل‌تر کرده و تجربه‌های عرفانی و مواجهه باطنی و درونی با خداوند و جهان غیب و غیب جهان، هم‌افق با مقوله وحی الهی بر پیامبران خویش است ولی وحی مقوله‌ای مستقل، ویژه انبیا، تجربه‌ناپذیر و غیرقابل بسط است که اساساً به لحاظ مبادی و نتایج با تجربه‌های بشری صرف "هر چند عرفانی" فرق‌های فاحشی دارد؛ چه این که گیرنده وحی و نفس وحی معصومند و پیام‌آوران وحی در سه ساحت دریافت، نگهداری و ابلاغ وحی به مردم دارای عصمت هستند».
- نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «پس قیاس تجربه‌های باطنی و درونی با وحی پیامبران الهی قیاس مع الفارق است به همین جهت، عنوان مقاله را "وحی پیامبرانه" نامگذاری کرده‌ایم تا اختصاصی بودن وحی به پیامبران، رابطه ویژه پیامبران با خدا و فرشته وحی در دریافت پیام هدایت و سعادت انسان‌ها را معلوم سازیم. البته این به معنای آن نیست که وحی تفسیرپذیر و قابل شناسایی نمی‌باشد و راه فهم به حقیقت وحی بسته است، بلکه به معنای قرار گرفتن وحی پیامبران در افق و مرتبه‌ای بالاتر و والاتر از تجربه‌های عرفانی و دینی و کشف و شهود است»[۱].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
