مقام محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

*عقل ما قاصر است، ولی [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرماید: خداوند متعال در روز قیامت به من مقام شفاعت خواهد داد و من گناهکاران امتم را شفاعت خوام کرد<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص:۴۴۱.</ref>.

*در احوالات [[پیامبران]] پیشین در قرآن مجید آمده است که آنان در روز قیامت علیه امتشان درباره کارهای خلافی که کردند و به آنان اذیت‌هایی رساندند شکایت می‌کنند، یا شهادت می‌دهند، اما امت اسلام با این همه اذیتی که کرده و خلاف کاری‌هایی که انجام داده، باز [[پیامبر اکرم]]{{صل}} مقام شفاعت برای امتشان دارند. از این روست که این امت، امت مرحومه است. اما این امت، قدر این رحمت الهی را ندانست. راستی چرا این امت باید با امت‌های پیشین فرق داشته باشد؟ چون [[پیامبر]] این امت، با [[پیامبران]] پیشین فرق دارد. [[پیامبران]] گذشته علیه امتشان می‌دهند. اما [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌فرمایند:{{عربی|اندازه=150%|" يَا رَبِّ أُمَّتِي‏ أُمَّتِي‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>ر.ک: الکافی: ج۸، ص:۳۱۲، کشف الیقین فی فضائل أمیرالمؤمنین {{ع}}: ۳۱۸.</ref><ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص:۴۴۱.</ref>.

*[[ائمه اطهار]]{{عم}} نیز همین طور در روز قیامت شفاعت خواهند کرد<ref>الفضائل، شاذان بن جبرئیل: ۱۲۱، کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین {{ع}}: ۳۱۷ - ۳۱۸، شرح احقاق الحق: ج۵، ص:۲۰.</ref><ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص:۴۴۲.</ref>.

*این مقام را [[پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اطهار]]{{عم}} دارند. اما نه این که ما مغرور بشویم، باید لیاقت شفاعت داشته باشیم<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص:۴۴۲.</ref>.

*در روایتی [[امیر مؤمنان علی]]{{ع}} می‌فرماید:"از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} شنیدم که می‌فرمود: هرگاه روز قیامت مردم به صحنه محشر بیایند فریاد کننده‌ای فریاد می‌زند: ای [[رسول خدا]]! به راستی خدای متعال به واسطه تو، دوستان تو و دوستان [[اهل بیت]] تو را؛ آنان که ولایت [[اهل بیت]] تو را پذیرفته‌اند، از مجازات ایمن داشته است، پس آنچه بخواهند، پاداش بده. من می‌گویم: پرورگارا! پاداش آنان بهشت است. دستور می‌رسد: بهشت را از آنان پر کن؛ هر قدر که خواهی. پس این همان مقام محمود و پسندیده‌ای است که خدا به آن مقام مرا وعده داده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" سَمِعْتُ النَّبِيَّ {{صل}} يَقُولُ‏: إِذَا حُشِرَ النَّاسُ‏ يَوْمَ‏ الْقِيَامَةِ نَادَى‏ مُنَادٍ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ أَمْكَنَكَ مِنْ مُجَازَاةِ مُحِبِّيكَ وَ مُحِبِّي أَهْلِ بَيْتِكَ الْمُوَالِينَ لَهُمْ فِيكَ وَ الْمُعَادِينَ مَنْ عَادَاهُمْ فِيكَ فَكَافِهِمْ بِمَا شِئْتَ فَأَقُولُ يَا رَبِّ الْجَنَّةَ وَ أُنَادِي بَوِّئْهُمْ مِنْهَا حَيْثُ شِئْتَ فَذَلِكَ الْمَقَامُ الْمَحْمُودُ الَّذِي وُعِدْتُ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ ارشاد القلوب: ج۲، ص:۲۵۶، بحار الأنوار: ج۶۵، ص:۱۱۷.</ref><ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[با پیشوایان هدایتگر ج۴ (کتاب)|با پیشوایان هدایتگر]]؛ ج۴، ص:۴۴۳.</ref>.