حزب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

"[[حزب]]" در [[زبان فارسی]] به معنای گروه و دسته است <ref>لغت نامه، ج ۶، ص ۷۸۲۳، «حزب».</ref> و در [[زبان عربی]] نیز نزدیک به همین معناست و شماری از واژه‌پژوهان آن را به معنی [[جماعت]] <ref>مقاییس اللغه، ج ۲، ص ۵۵؛ لسان العرب، ج ۳، ص ۱۴۸، «حزب».</ref> و طایفه‌ای از [[مردم]] دانسته‌اند.<ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص ۴۹۹، «حزب».</ref> برخی دیگر معتقدند اصل واحد معنایی در این ماده، تجمع است، هنگامی که بر اساس [[رأی]] و [[هدف]] واحد باشد،<ref>التحقیق، ج ۲، ص ۲۰۷، «حزب».</ref> بر این اساس، [[حزب]] اگرچه معنایی نزدیک با کلمات جماعت، [[قوم]] و [[طایفه]] دارد، می‌توان گفت حزب با قید [[پیروی]] از یک [[عقیده]] و نظر، دارای معنایی اخص است. حزب در [[ادبیات]] [[سیاسی]] امروز معنایی متفاوت یافته است: سازمانی سیاسی است که از همفکران و طرفداران یک [[آرمان]] تشکیل شده و با داشتن [[تشکیلات منظم]] و برنامه‌های سیاسی کوتاه و بلندمدت برای نیل به آرمانش می‌کوشد.<ref>فرهنگ علوم سیاسی، ص ۲۸۳.</ref> معنای جدید این واژه بیشتر ناظر به گروه‌هایی است که بر اساس اهداف سیاسی و برای [[دستیابی به قدرت]] شکل گرفته‌اند و از [[آیات قرآن]] نمی‌توان بیان روشنی در رد یا [[تأیید]] این معنا به دست آورد</ref>.<ref>[[حمید بیگ‌زاده جلالی|بیگ‌زاده جلالی، حمید]]؛ [[حزب (مقاله)|مقاله «حزب»]]؛ [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱۰ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱۰.</ref>