کوفه در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

کوفه در معارف مهدویت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷

۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - 'جلیل القدر' به 'جلیل‌القدر'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 *در بین این خاندان‌ها، [[آل]] اَعیَن از همه سرشناس‌تر بودند. آنها بزرگترین [[خاندان]] [[شیعه]] [[مذهب]] در [[شهر کوفه]] بودند که [[رجال]] [[علمی]] و مذهبی آنها بیش از دیگران و ممتازتر از دیگران بودند. نخستین [[رجال]] [[دینی]] آنها در زمان [[سجاد]] و [[امام باقر]]{{عم}} بودند و بازماندگان آنها تا [[عصر غیبت]] باقی بودند و در میان آنان [[فقیهان]] و [[قاریان]] و ادیبان و [[راویان حدیث]] بسیار بود.
 *در عصر [[غیبت]] چند تن از این [[خاندان]] شاخص بودند: [[علی بن سلیمان بن حسن]] از شاخه بکریون، که توقیعاتی از [[ناحیه]] [[امام]]{{ع}} درباره وی صادر شد. وی از [[مشایخ]] [[روایت]] [[ابن بابویه]] [[قمی]] است و کتابی به نام النوادر نوشت. [[علی بن یحیی ابوالحسن زراری]]، [[شیخ طوسی]] در [[کتاب الغیبة]] در فصل مربوط‍‌ به کسانی که [[امام مهدی]]{{ع}} را دیده‌اند روایتی از [[محمد بن حسن قمی]] [[نقل]] می‌کند که بر طبق آن [[امام]]{{ع}} [[راوی]] را در مسائل دینی‌اش به [[ابوالحسن]] زراری ارجاع داده بود. [[طوسی]] این امر را [[دلیل]] بر این می‌داند که او [[وکیل]] [[امام]] بوده است. [[محمد]] بن [[سلیمان]] بن [[حسن]] که از [[اصحاب]] [[امام عسکری]]{{ع}} بود و در ایام [[غیبت]] با [[امام]]{{ع}} در ارتباط‍‌ بود و گویا [[وکیل]] آن [[حضرت]] بوده است، در سال ۳۰۰ ق. درگذشت و تألیفاتی از خود باقی گذاشت. اما چهره شاخص این [[خاندان]] در این عصر، [[ابو غالب زراری]] است. [[عبیدالله بن احمد بن محمد]] (۲۵-۳۶) ق. از شاخه بکریون [[خاندان]] اعین بود. او [[عالمی]] [[فرهیخته]] و صاحب تصنیفات بود که تنها رساله وی در باب [[رجال]] [[خاندان]] اعین به دست ما رسیده است.
-*از دیگر خاندان‌های [[علمی]] [[کوفه]] [[آل]] نُهیک از [[قبیله نخع]] هستند. [[نجاشی]] از آنها تعبیر به "[[بیت]] من اصحابنا" دارد. [[عبیدالله بن احمد بن نهیک]] از چهره‌های برجسته این [[خاندان]] است که بسیاری از اصول اربعمائه (اصول چهار صدگانه) را گرد آورده بود. [[ابو علی احمد بن احمد بن عمار]] (متوفا ۳۴۶ق)از [[مشایخ]] [[جلیل]] القدر [[کوفه]] بود که تألیفاتی داشت؛ از جمله کتابی درباره [[پدران]] [[نبی اکرم]]{{صل}} و [[ایمان]] [[ابو طالب]].
+*از دیگر خاندان‌های [[علمی]] [[کوفه]] [[آل]] نُهیک از [[قبیله نخع]] هستند. [[نجاشی]] از آنها تعبیر به "[[بیت]] من اصحابنا" دارد. [[عبیدالله بن احمد بن نهیک]] از چهره‌های برجسته این [[خاندان]] است که بسیاری از اصول اربعمائه (اصول چهار صدگانه) را گرد آورده بود. [[ابو علی احمد بن احمد بن عمار]] (متوفا ۳۴۶ق)از [[مشایخ]] [[جلیل‌القدر]] [[کوفه]] بود که تألیفاتی داشت؛ از جمله کتابی درباره [[پدران]] [[نبی اکرم]]{{صل}} و [[ایمان]] [[ابو طالب]].
 *یکی از چهره‌های برجسته [[علمی]] [[کوفه]] "[[ابن عقده]]" است. وی، [[احمد بن محمد بن سعید همدانی]] (متوفا ۳۳۳) [[زیدی]] جارودی بود، اما ارتباط‍‌ زیادی با [[فقیهان]] و [[محدثان]] [[امامیه]] داشت و [[روایات]] بسیاری از ایشان [[نقل]] کرده است.
 *جو [[علمی]] [[کوفه]] برخلاف [[قم]] بسیار آشفته و نااستوار بود. عدم [[ثبات]] [[عقیده]] از خصوصیات بارز [[کوفیان]] بود که از دیرباز بدان شناخته شده بودند. گرایشات افراطی و اندیشه‌های غلوّآمیز که سابقه دیرینه‌ای در این [[شهر]] داشت، در [[عصر غیبت]] نیز همچنان باقی بود. در میان [[عالمان]] و [[محدثان]] [[کوفی]] در این عصر به نام کسانی برمی‌خوریم که به [[غلو]] و ارتفاع متهم و یا مشهور بودند.
 * [[شهر کوفه]] همچنین منشأ پیدایش بسیاری از فرقه‌های [[شیعی]] چون [[زیدیه]]، [[خطابیه]]، [[واقفیه]] و... بود. در [[عصر غیبت]] نیز غالباً [[محدثان]] [[زیدی]] و [[فقیهان]] [[واقفی]] و [[فطحی]] [[مذهب]] [[کوفه]] حضور داشتند؛ برخلاف [[قم]] که حضور چنین افرادی را برنمی‌تابید. از آن جمله می‌توان به [[علی بن حسن طاهری]] [[واقفی]] [[مذهب]] و [[علی بن حسن بن فضال]] که به داشتن [[مذهب فطحیه]] مشهور بود، اشاره کرد.
-*از ویژگی‌های [[عالمان]] [[کوفه]] دسترسی آنها به اصول چهار صدگانه بود که در ایام حضور [[ائمه]]{{عم}} نگاشته شده بود و اساس [[فقه]] مکتوب [[شیعی]] را تشکیل می‌داد. اکثر اصول چهارصدگانه در دست [[محدثان]] و [[راویان]] [[کوفی]] بود و آنها را [[روایت]] می‌کردند. درباره [[علی بن محمد بن زبیر کوفی]] (متوفا ۳۴۸) که بیش از [[صد]] سال [[عمر]] کرد گفته شده است که اکثر این اصول را [[روایت]] می‌کرد. همچنین [[ابو علی احمد بن محمد بن عمار]] (متوفا ۳۴۶ق) که از [[مشایخ]] [[جلیل]] القدر [[کوفه]] بود، نیز بسیاری از اصول را در دست داشت و [[روایت]] می‌کرد. در [[شهر کوفه]] اندیشه‌های [[کلامی]] و [[عقلی]] بسیار رایج بود. علمای [[کلام]] و [[متکلمان شیعه]] در [[کوفه]] زیاد بودند و تألیف و [[نگارش]] در حوزه [[علوم]] [[کلامی]] کم نبود. این امر بیشتر ناشی از وجود فرقه‌های مختلف و حضور اندیشه‌های گوناگون بود که ناخواسته موجب پدید آمدن بحث‌های [[کلامی]] و [[عقلی]] میان [[اندیشمندان]] می‌شد<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹۷-۵۹۴.</ref>.
+*از ویژگی‌های [[عالمان]] [[کوفه]] دسترسی آنها به اصول چهار صدگانه بود که در ایام حضور [[ائمه]]{{عم}} نگاشته شده بود و اساس [[فقه]] مکتوب [[شیعی]] را تشکیل می‌داد. اکثر اصول چهارصدگانه در دست [[محدثان]] و [[راویان]] [[کوفی]] بود و آنها را [[روایت]] می‌کردند. درباره [[علی بن محمد بن زبیر کوفی]] (متوفا ۳۴۸) که بیش از [[صد]] سال [[عمر]] کرد گفته شده است که اکثر این اصول را [[روایت]] می‌کرد. همچنین [[ابو علی احمد بن محمد بن عمار]] (متوفا ۳۴۶ق) که از [[مشایخ]] [[جلیل‌القدر]] [[کوفه]] بود، نیز بسیاری از اصول را در دست داشت و [[روایت]] می‌کرد. در [[شهر کوفه]] اندیشه‌های [[کلامی]] و [[عقلی]] بسیار رایج بود. علمای [[کلام]] و [[متکلمان شیعه]] در [[کوفه]] زیاد بودند و تألیف و [[نگارش]] در حوزه [[علوم]] [[کلامی]] کم نبود. این امر بیشتر ناشی از وجود فرقه‌های مختلف و حضور اندیشه‌های گوناگون بود که ناخواسته موجب پدید آمدن بحث‌های [[کلامی]] و [[عقلی]] میان [[اندیشمندان]] می‌شد<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹۷-۵۹۴.</ref>.
 ==[[کوفه]] در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]]==