بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام حسین | عنوان مدخل = زیارت امام حسین | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام حسین | عنوان مدخل = زیارت امام حسین | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==[[ثواب زیارت امام حسین]]{{ع}}== | == [[ثواب زیارت امام حسین]]{{ع}} == | ||
ملاحظه روایاتی که | ملاحظه روایاتی که درباره [[فضیلت]] زیارت امام حسین{{ع}} آمده‌اند و مقایسه آنها با روایاتی که درباره فضیلت زیارت سایر افراد [[خاندان رسالت]] رسیده‌اند، به روشنی نشان می‌دهد که زیارت امام حسین{{ع}}، بیش از دیگران، مورد تأکید قرار گرفته است. این [[روایات]]، نه تنها زیارت [[سیّد الشهدا]]{{ع}} را با فضیلت‌ترین کار و همانند زیارت خدا و [[پیامبر]] او توصیف می‌نمایند، بلکه تصریح می‌کنند که زیارت ایشان، بر هر مؤمنِ معترف به [[امامت اهل بیت]]{{عم}} لازم است و کسی که بتواند او را در [[کربلا]] زیارت کند و خودداری نماید، حقّی از [[حقوق خدا]] و پیامبر{{صل}} را ترک کرده و با این جفاکاری، مورد عاقّ اهل بیت{{عم}} واقع می‌گردد و بدین‌سان، از خیر و [[برکات]] فراوانی [[محروم]] می‌شود و از [[ایمان]] و عمرش، کاسته می‌گردد<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۳۵.</ref>. | ||
==برکات شگفت‌انگیز زیارت امام حسین{{ع}}== | == برکات شگفت‌انگیز زیارت امام حسین{{ع}} == | ||
[[زیارت]] [[ | [[زیارت]] [[سیّدالشهدا]]{{ع}}، اگر با [[آداب]] و شروط آن انجام شود، کیمیایی است که [[جان آدمی]] و [[زندگی]] او را متحوّل می‌سازد. بر پایه [[روایات]] زیارت آن بزرگوار، آثار و برکات بسیاری دارد، از جمله این که [[فرشتگان الهی]]، برای [[زائر]] [[امام حسین]]{{ع}}، [[احترام]] ویژه‌ای قائل‌اند و وی، مشمول دعای [[اهل بیت]]{{عم}} و [[فرشتگان]] است. [[خداوند متعال]]، [[گناهان]] زائر امام حسین{{ع}} را می‌بخشد، عمرش را طولانی می‌کند، روزی‌اش را فراوان می‌گردانَد، غمش را زائل می‌سازد، قلبش را شاد می‌نماید، گناهانش را به [[عمل صالح]] تبدیل می‌کند و اگر [[بدبخت]] باشد، او را [[خوشبخت]] می‌نماید، [[پیامبر خدا]]{{صل}}، برای او [[شفاعت]] می‌کند و به او نیز اجازه شفاعت کردنِ دیگران داده می‌شود، با [[حسین بن علی]]{{ع}} [[محشور]] می‌گردد و در [[بهشت]]، [[همنشین]] اهل بیت{{عم}} خواهد بود و در نهایت، باید گفت: [[فضایل]] و برکات زیارت امام حسین{{ع}}، غیر قابل شمارش است. برکات زیارت سیّد الشهدا{{ع}}، به حدّی است که نه تنها [[اهل]] [[زمین]]، بلکه [[آسمانیان]] و [[فرشتگان مقرّب]] [[الهی]] و [[ارواح]] [[پاک]] [[پیامبران]] و [[صدّیقان]]، پیوسته به زیارت او می‌آیند و از برکات مزارش بهره می‌برند. به همین جهت، توصیف شده که [[پیروان اهل بیت]]{{عم}}، حتّی در سخت‌ترین شرایط، هر قدر که می‌توانند، از برکات بی‌شمار زیارت [[امام]]{{ع}} بهره‌مند شوند<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۳۶.</ref>. | ||
==حکمتِ این همه [[فضیلت]] و [[برکت]]؟== | == حکمتِ این همه [[فضیلت]] و [[برکت]]؟ == | ||
مسئله مهم | مسئله مهم این است که [[حکمت]] این همه فضیلت ([[ثواب]]) و برکتی که برای زیارت امام حسین{{ع}} گزارش شده، چیست؟ و چرا زیارت سایر اهل بیت{{عم}}، حتّی زیارت جدّش پیامبر خدا{{صل}} و پدرش [[امیر مؤمنان]]{{ع}} - که از جایگاه والاتری برخوردارند -، تا این حد، مورد توصیه و تأکید، قرار نگرفته است؟ پیش از این، اشاره کردیم که در [[احادیث اهل بیت]]{{عم}}، ملاکِ توصیه و [[تشویق به زیارت]]، [[میزان]] تأثیرگذاری آن است و بر این مبنا، حکمتِ این همه فضیلت و برکتی را که برای زیارت امام حسین{{ع}} گزارش شده، باید در نقش آن در [[سازندگی]] [[جامعه]] [[توحیدی]] جستجو کرد. گفتنی است [[حکمت]] تعیین آن همه [[فضیلت]] و [[برکت]] برای زیارت امام حسین{{ع}}، این است که [[زیارت]] [[امام]]{{ع}} همراه با آدابی که بدانها اشاره خواهیم کرد، همانند [[عزاداری]] هدفمند برای ایشان، نقشی بی‌بدیل در زنده نگه داشتن [[مکتب]] [[شهادت]] و [[فرهنگ]] اصیل [[عاشورا]] ایفا می‌کند، و زمینه ساز [[حکومت جهانی]] [[اسلام]] به [[رهبری]] [[خاندان رسالت]] است<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۳۶.</ref> | ||
==مهم‌ترین [[آداب زیارت امام حسین]]{{ع}}== | == مهم‌ترین [[آداب زیارت امام حسین]]{{ع}} == | ||
در [[احادیث اهل بیت]]{{عم}}، رهنمودهایی درباره آداب زیارت امام حسین{{ع}} آمده که توجّه به آنها، موجب بهره‌گیری بیشتر از [[برکات]] زیارت ایشان می‌گردد و بی‌توجّهی به آنها، از بهره [[زائر]] می‌کاهد. از این‌رو، می‌توان گفت که [[اختلاف روایات]]، در تبیین [[میزان]] [[ثواب]] و برکات زیارت آن امام{{ع}}، ناظر به اموری از قبیل مراتب [[زائران]] در رعایت [[آداب زیارت]] است. باری! به طور کلّی، آداب زیارت امام حسین{{ع}}، به دو دسته تقسیم می‌شود: [[آداب]] [[باطنی]] و [[آداب ظاهری]]: | در [[احادیث اهل بیت]]{{عم}}، رهنمودهایی درباره آداب زیارت امام حسین{{ع}} آمده که توجّه به آنها، موجب بهره‌گیری بیشتر از [[برکات]] زیارت ایشان می‌گردد و بی‌توجّهی به آنها، از بهره [[زائر]] می‌کاهد. از این‌رو، می‌توان گفت که [[اختلاف روایات]]، در تبیین [[میزان]] [[ثواب]] و برکات زیارت آن امام{{ع}}، ناظر به اموری از قبیل مراتب [[زائران]] در رعایت [[آداب زیارت]] است. باری! به طور کلّی، آداب زیارت امام حسین{{ع}}، به دو دسته تقسیم می‌شود: [[آداب]] [[باطنی]] و [[آداب ظاهری]]: | ||
===آداب باطنی زیارت=== | === آداب باطنی زیارت === | ||
این دسته از آداب، در [[حقیقت]]، [[روح]]، مغز و باطنِ زیارت است که بدون آن، چه بسا زائر از زیارت، بهره‌ای نداشته باشد. مهم‌ترین این آداب، عبارت‌اند از: [[معرفت]]، [[اخلاص]]، [[حضور قلب]] و [[تسلیم]]، [[اشتیاق]] و [[حزن]] | این دسته از آداب، در [[حقیقت]]، [[روح]]، مغز و باطنِ زیارت است که بدون آن، چه بسا زائر از زیارت، بهره‌ای نداشته باشد. مهم‌ترین این آداب، عبارت‌اند از: [[معرفت]]، [[اخلاص]]، [[حضور قلب]] و [[تسلیم]]، [[اشتیاق]] و [[حزن]]<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۳۷.</ref>. | ||
===آداب ظاهری زیارت=== | === آداب ظاهری زیارت === | ||
اهمّیت این آداب، هر چند به اندازه اهمّیت آداب باطنی نیست؛ لکن رعایت آنها زمینه‌ساز تحقّق شماری از آداب باطنی و کمال بهره برداری از برکات آنهاست. مهم‌ترینِ این آداب، از این قرار است: [[غسل]]، [[پوشیدن]] پاکیزه‌ترین [[لباس]]، استفاده نکردن از بوی خوش و [[زینت]]، [[سکوت]]، [[آرامش]] و [[وقار]]، اجازه ورود خواستن، پیش گذاشتن پایِ راست و خواندن زیارت‌های [[مأثور]] | اهمّیت این آداب، هر چند به اندازه اهمّیت آداب باطنی نیست؛ لکن رعایت آنها زمینه‌ساز تحقّق شماری از آداب باطنی و کمال بهره برداری از برکات آنهاست. مهم‌ترینِ این آداب، از این قرار است: [[غسل]]، [[پوشیدن]] پاکیزه‌ترین [[لباس]]، استفاده نکردن از بوی خوش و [[زینت]]، [[سکوت]]، [[آرامش]] و [[وقار]]، اجازه ورود خواستن، پیش گذاشتن پایِ راست و خواندن زیارت‌های [[مأثور]]<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۳۸.</ref>. | ||
== | == آسیب‌شناسی زیارت == | ||
آسیب‌شناسی زیارت امام حسین{{ع}}، مانند آسیب‌شناسی عزاداری او، اهمّیت بسیار دارد؛ زیرا بدون [[آگاهی]] از آن، زائر نمی‌تواند از برکات زیارت بهره ببرد و چه بسا کاری انجام دهد که [[گناه]] شمرده شود و نارضاییِ [[خداوند متعال]] و [[اهل بیت]]{{عم}} را در پی داشته باشد. به طور کلّی، هر چه با [[حکمت]] [[زیارت]]، یعنی [[جهل‌زدایی]] و نزدیک‌تر شدن به آرمان‌های [[اهل بیت]]{{عم}} و [[ارزش‌های دینی]] در تضاد باشد، آفت زیارت است. اصولاً زیارت [[سیّد الشهدا]]{{ع}}، مانند [[عزاداری]] او، عبادتی بزرگ است. به علاوه، مسلّم است که چگونگی [[عبادات]]، مانند اصل آنها، باید مورد [[تأیید]] [[شارع]] باشد. بنا بر این، هر عملی که تأیید آن از ناحیه [[پیامبر]]{{صل}} و اهل بیت{{عم}} [[محرز]] نباشد، آفت زیارت محسوب می‌شود و [[پرهیز]] از آن، لازم و ضروری است | آسیب‌شناسی زیارت امام حسین{{ع}}، مانند آسیب‌شناسی عزاداری او، اهمّیت بسیار دارد؛ زیرا بدون [[آگاهی]] از آن، زائر نمی‌تواند از برکات زیارت بهره ببرد و چه بسا کاری انجام دهد که [[گناه]] شمرده شود و نارضاییِ [[خداوند متعال]] و [[اهل بیت]]{{عم}} را در پی داشته باشد. به طور کلّی، هر چه با [[حکمت]] [[زیارت]]، یعنی [[جهل‌زدایی]] و نزدیک‌تر شدن به آرمان‌های [[اهل بیت]]{{عم}} و [[ارزش‌های دینی]] در تضاد باشد، آفت زیارت است. اصولاً زیارت [[سیّد الشهدا]]{{ع}}، مانند [[عزاداری]] او، عبادتی بزرگ است. به علاوه، مسلّم است که چگونگی [[عبادات]]، مانند اصل آنها، باید مورد [[تأیید]] [[شارع]] باشد. بنا بر این، هر عملی که تأیید آن از ناحیه [[پیامبر]]{{صل}} و اهل بیت{{عم}} [[محرز]] نباشد، آفت زیارت محسوب می‌شود و [[پرهیز]] از آن، لازم و ضروری است<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۸۳۸.</ref>. | ||
==زیارت امام حسین از راه دور== | == زیارت امام حسین از راه دور == | ||
[[ابن ابی عمیر]] از کسی که از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده نقل می‌کند: هنگامی که هر یک از شما، دور می‌افتد و خانه‌اش [تا [[مرقد]] ما] فاصله بسیار دارد، به بالای خانه‌اش برود و دو رکعت [[نماز]] بگزارد و با اشاره به قبرهایمان، [[سلام]] بدهد که آن، به ما می‌رسد<ref>شیخ [[طوسی]] در [[تهذیب]] الأحکام در ذیل [[حدیث]]، گفته است: همان‌گونه که از نزدیک بر [[ائمه]]{{عم}} سلام می‌کنی، از دور بر آنها سلام کن؛ اما درست نیست که [در سلام خود] بگویی: «به قصد [[زیارت]] تو به محضرت آمدم»؛ بلکه به جای آن می‌گویی: «با دلم قصد زیارت تو کردم؛ زیرا [[ناتوان]] از شرفیابی به محضرت هستم، و سلامم را به جانب تو فرستادم؛ زیرا می‌دانم که به تو - که درودهای [[خدا]] بر تو باد - می‌رسد. پس در پیشگاه [[پروردگار]] [[جلیل]] و عزیزت، مرا [[شفاعت]] کن» و سپس هر چه [[دوست]] داشتی [[دعا]] می‌کنی. | [[ابن ابی عمیر]] از کسی که از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده نقل می‌کند: هنگامی که هر یک از شما، دور می‌افتد و خانه‌اش [تا [[مرقد]] ما] فاصله بسیار دارد، به بالای خانه‌اش برود و دو رکعت [[نماز]] بگزارد و با اشاره به قبرهایمان، [[سلام]] بدهد که آن، به ما می‌رسد<ref>شیخ [[طوسی]] در [[تهذیب]] الأحکام در ذیل [[حدیث]]، گفته است: همان‌گونه که از نزدیک بر [[ائمه]]{{عم}} سلام می‌کنی، از دور بر آنها سلام کن؛ اما درست نیست که [در سلام خود] بگویی: «به قصد [[زیارت]] تو به محضرت آمدم»؛ بلکه به جای آن می‌گویی: «با دلم قصد زیارت تو کردم؛ زیرا [[ناتوان]] از شرفیابی به محضرت هستم، و سلامم را به جانب تو فرستادم؛ زیرا می‌دانم که به تو - که درودهای [[خدا]] بر تو باد - می‌رسد. پس در پیشگاه [[پروردگار]] [[جلیل]] و عزیزت، مرا [[شفاعت]] کن» و سپس هر چه [[دوست]] داشتی [[دعا]] می‌کنی. {{متن حدیث|إِذَا بَعُدَتْ بِأَحَدِكُمُ الشُّقَّةُ وَ نَأَتْ بِهِ الدَّارُ فَلْيَعْلُ أَعْلَى مَنْزِلِهِ وَ لْيُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ لْيُومِ بِالسَّلَامِ إِلَى قُبُورِنَا فَإِنَّ ذَلِكَ يَصِلُ إِلَيْنَا}} ([[الکافی]]، ج۴، ص۵۸۷، ح۱؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۰۳، ح۱۷۹).</ref>. | ||
{{متن حدیث|إِذَا بَعُدَتْ بِأَحَدِكُمُ الشُّقَّةُ وَ نَأَتْ بِهِ الدَّارُ فَلْيَعْلُ أَعْلَى مَنْزِلِهِ وَ لْيُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ وَ لْيُومِ بِالسَّلَامِ إِلَى قُبُورِنَا فَإِنَّ ذَلِكَ يَصِلُ إِلَيْنَا}} ([[الکافی]]، ج۴، ص۵۸۷، ح۱؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۰۳، ح۱۷۹).</ref>. | |||
در کتاب [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]] به نقل از سَدیر آمده است که: امام صادق{{ع}} به من فرمود: «ای سَدیر! [[قبر حسین]]{{ع}} را بسیار زیارت می‌کنی؟». گفتم: [نه؛]<ref>این افزوده را از سیاق پاسخ، بر گرفته‌ایم؛ چنان‌که علامه مجلسی هم بِدان اشاره کرده است.</ref> چون گرفتارم. [[امام]]{{ع}} فرمود: «آیا چیزی به تو نیاموزم که چون آن را انجام دهی، [[خداوند]]، به خاطر آن، برایت زیارت می‌نویسد؟». گفتم: چرا؛ فدایت شوم! امام{{ع}} به من فرمود: «در خانه‌ات، [[غسل]] کن و به بام خانه‌ات برو و با اشاره به او، سلام کن که برایت، زیارت نوشته می‌شود»<ref>{{متن حدیث|قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَا سَدِيرُ تُكْثِرُ مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ قُلْتُ إِنَّهُ مِنَ الشُّغُلِ فَقَالَ أَ لَا أُعَلِّمُكَ شَيْئاً إِذَا أَنْتَ فَعَلْتَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِذَلِكَ الزِّيَارَةَ فَقُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ لِي اغْتَسِلْ فِي مَنْزِلِكَ وَ اصْعَدْ إِلَى سَطْحِ دَارِكَ وَ أَشِرْ إِلَيْهِ بِالسَّلَامِ يُكْتَبْ لَكَ بِذَلِكَ الزِّيَارَةُ}} (کامل الزیارات، ص۴۸۲، ح۷۳۷؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۳۶۷، ح۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۸۸۴.</ref> | در کتاب [[کامل الزیارات (کتاب)|کامل الزیارات]] به نقل از سَدیر آمده است که: امام صادق{{ع}} به من فرمود: «ای سَدیر! [[قبر حسین]]{{ع}} را بسیار زیارت می‌کنی؟». گفتم: [نه؛]<ref>این افزوده را از سیاق پاسخ، بر گرفته‌ایم؛ چنان‌که علامه مجلسی هم بِدان اشاره کرده است.</ref> چون گرفتارم. [[امام]]{{ع}} فرمود: «آیا چیزی به تو نیاموزم که چون آن را انجام دهی، [[خداوند]]، به خاطر آن، برایت زیارت می‌نویسد؟». گفتم: چرا؛ فدایت شوم! امام{{ع}} به من فرمود: «در خانه‌ات، [[غسل]] کن و به بام خانه‌ات برو و با اشاره به او، سلام کن که برایت، زیارت نوشته می‌شود»<ref>{{متن حدیث|قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَا سَدِيرُ تُكْثِرُ مِنْ زِيَارَةِ قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ قُلْتُ إِنَّهُ مِنَ الشُّغُلِ فَقَالَ أَ لَا أُعَلِّمُكَ شَيْئاً إِذَا أَنْتَ فَعَلْتَهُ كَتَبَ اللَّهُ لَكَ بِذَلِكَ الزِّيَارَةَ فَقُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاكَ فَقَالَ لِي اغْتَسِلْ فِي مَنْزِلِكَ وَ اصْعَدْ إِلَى سَطْحِ دَارِكَ وَ أَشِرْ إِلَيْهِ بِالسَّلَامِ يُكْتَبْ لَكَ بِذَلِكَ الزِّيَارَةُ}} (کامل الزیارات، ص۴۸۲، ح۷۳۷؛ بحار الأنوار، ج۱۰۱، ص۳۶۷، ح۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۸۸۴.</ref> | ||
===توضیح=== | === توضیح === | ||
[[علامه مجلسی]] می‌گوید: [[شهید]] در الذکری گفته است که: «[[ابن زهره]] می‌گوید: هر کس در [[سرزمین]] خود، مقیم است و [[زیارت]] می‌کند، [[نماز]] را پیش بیندازد و در پی آن، زیارت کند» و در الدروس گفته است: «[[زیارت پیامبر]]{{صل}} و [[امامان]]{{عم}} در [[روز جمعه]]، هر چند از دور، [[مستحب]] است و اگر بر جایی مرتفع باشد، بهتر است». می‌گویم: دور نیست که بگوییم: زیارت‌کننده از راه دور، میان مقدّم کردن نماز یا تأخیر انداختن آن، به دلیل ورود [[روایت]] برای هر دو، مخیّر است و جواز زیارت در هر جای ممکن، حتّی اگر مرتفع نباشد، به دلیل برخی [[احادیث]] عام و فراگیری که گذشت، خالی از [[قوّت]] نیست، هر چند بهتر و محتاطانه‌تر، آن است که در جایی مرتفع یا صحرا، انجام شود | [[علامه مجلسی]] می‌گوید: [[شهید]] در الذکری گفته است که: «[[ابن زهره]] می‌گوید: هر کس در [[سرزمین]] خود، مقیم است و [[زیارت]] می‌کند، [[نماز]] را پیش بیندازد و در پی آن، زیارت کند» و در الدروس گفته است: «[[زیارت پیامبر]]{{صل}} و [[امامان]]{{عم}} در [[روز جمعه]]، هر چند از دور، [[مستحب]] است و اگر بر جایی مرتفع باشد، بهتر است». می‌گویم: دور نیست که بگوییم: زیارت‌کننده از راه دور، میان مقدّم کردن نماز یا تأخیر انداختن آن، به دلیل ورود [[روایت]] برای هر دو، مخیّر است و جواز زیارت در هر جای ممکن، حتّی اگر مرتفع نباشد، به دلیل برخی [[احادیث]] عام و فراگیری که گذشت، خالی از [[قوّت]] نیست، هر چند بهتر و محتاطانه‌تر، آن است که در جایی مرتفع یا صحرا، انجام شود<ref>محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین ص۸۸۵.</ref>. | ||
==[[نایب]] گرفتن برای زیارت امام حسین{{ع}}== | == [[نایب]] گرفتن برای زیارت امام حسین{{ع}} == | ||
===[[ثواب]] نایب گرفتن برای زیارت [[امام]]{{ع}}=== | === [[ثواب]] نایب گرفتن برای زیارت [[امام]]{{ع}} === | ||
از [[هشام بن سالم]] نقل است که: به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم: [[پاداش]] کسی که خودش به دلیل [[بیماری]] به زیارت [[امام حسین]]{{ع}} نمی‌رود، اما کس دیگری را به سوی او روانه می‌کند، چیست؟ فرمود: «[[خداوند]]، در برابر هر درهمی که [[خرج]] می‌کند، مانند [[کوه]] [[اُحد]]، برایش [[نیکی]] می‌نویسد و چندین برابر آنچه هزینه کرده، به جایش به او می‌دهد و بلاهایی را که فرود آمده تا به او برسد، از او می‌گردانَد و از وی دور می‌کند و مالش [[حفظ]] می‌شود»<ref>{{متن حدیث|قُلْتُ فَمَا لِمَنْ يُجَهِّزَ إِلَيْهِ [الحُسَیْنِ{{ع}}] وَ لَمْ يَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِيبُهُ [لِقِلَّةِ نَصِيبِهِ] قَالَ يُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ- مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ وَ يُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ لِيُصِيبَهُ وَ يُدْفَعُ عَنْهُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِهِ}} (کامل الزیارات، ص۲۴۰، ح۳۵۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۸۸۶.</ref> | از [[هشام بن سالم]] نقل است که: به [[امام صادق]]{{ع}} گفتم: [[پاداش]] کسی که خودش به دلیل [[بیماری]] به زیارت [[امام حسین]]{{ع}} نمی‌رود، اما کس دیگری را به سوی او روانه می‌کند، چیست؟ فرمود: «[[خداوند]]، در برابر هر درهمی که [[خرج]] می‌کند، مانند [[کوه]] [[اُحد]]، برایش [[نیکی]] می‌نویسد و چندین برابر آنچه هزینه کرده، به جایش به او می‌دهد و بلاهایی را که فرود آمده تا به او برسد، از او می‌گردانَد و از وی دور می‌کند و مالش [[حفظ]] می‌شود»<ref>{{متن حدیث|قُلْتُ فَمَا لِمَنْ يُجَهِّزَ إِلَيْهِ [الحُسَیْنِ{{ع}}] وَ لَمْ يَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِيبُهُ [لِقِلَّةِ نَصِيبِهِ] قَالَ يُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ- مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ وَ يُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ لِيُصِيبَهُ وَ يُدْفَعُ عَنْهُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِهِ}} (کامل الزیارات، ص۲۴۰، ح۳۵۷).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۸۸۶.</ref> | ||
===دعای پس از [[زیارت]] نیابتی=== | === دعای پس از [[زیارت]] نیابتی === | ||
در کتاب [[مصباح الزائر (کتاب)|مصباح الزائر]] نقل است که: هنگامی که خواستی یکی از [[امامان]]{{عم}} را به [[نیابت]] از [[خویشان]] نَسَبی یا سَبَبی زیارت کنی، بر [[امام]]{{ع}} [[سلام]] بده، به همان روش که [[فرمان]] داده شده است و چون فارغ شدی، دو رکعت [[نماز]] بخوان و پس از [[سلام دادن]] از آن دو رکعت، بگو: خدایا! برای تو، نماز خواندم و برای تو، [[رکوع]] و [[سجده]] کردم، که نماز، جز برای تو، سزاوار نیست. خدایا! [[پاداش]] زیارت و این دو رکعت نمازم را به مولایم فلانی پسر فلانی، [[هدیه]] می‌کنم، به نیابت از فلانی پسر فلانی. آن را از من و او بپذیر و بر آن، پاداشم ده، که تو بر هر کاری، [[توانایی]]<ref>{{متن حدیث|إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَزُورَ أَحَدَ الأَئِمَّةِ{{عم}} عَنْ ذِي سَبَبٍ أَوْ نَسَبٍ فَسَلِّمْ عَلَى الْإِمَامِ{{ع}} عَلَى نَسَقِ التَّسْلِيمِ الْمَأْمُورِ بِهِ فَإِذَا فَرَغْتَ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ فَإِذَا سَلَّمْتَ مِنْهُمَا فَقُلِ اللَّهُمَّ لَكَ صَلَّيْتُ وَ لَكَ رَكَعْتُ وَ لَكَ سَجَدْتُ لِأَنَّهُ لَا يَنْبَغِي الصَّلَاةُ إِلَّا لَكَ اللَّهُمَّ وَ قَدْ جَعَلْتُ ثَوَابَ زِيَارَتِي وَ صَلَاتِي هَاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ هَدِيَّةً مِنِّي إِلَى مَوْلَايَ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ{{ع}} عَنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ فَتَقَبَّلْ ذَلِكَ مِنِّي وَ أْجُرْنِي عَلَيْهِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}} (مصباح الزائر، ص۵۱۵؛ بحار الأنوار، ج۱۰۲، ص۲۶۲).</ref>.<ref>محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین ص۸۸۶.</ref> | در کتاب [[مصباح الزائر (کتاب)|مصباح الزائر]] نقل است که: هنگامی که خواستی یکی از [[امامان]]{{عم}} را به [[نیابت]] از [[خویشان]] نَسَبی یا سَبَبی زیارت کنی، بر [[امام]]{{ع}} [[سلام]] بده، به همان روش که [[فرمان]] داده شده است و چون فارغ شدی، دو رکعت [[نماز]] بخوان و پس از [[سلام دادن]] از آن دو رکعت، بگو: خدایا! برای تو، نماز خواندم و برای تو، [[رکوع]] و [[سجده]] کردم، که نماز، جز برای تو، سزاوار نیست. خدایا! [[پاداش]] زیارت و این دو رکعت نمازم را به مولایم فلانی پسر فلانی، [[هدیه]] می‌کنم، به نیابت از فلانی پسر فلانی. آن را از من و او بپذیر و بر آن، پاداشم ده، که تو بر هر کاری، [[توانایی]]<ref>{{متن حدیث|إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَزُورَ أَحَدَ الأَئِمَّةِ{{عم}} عَنْ ذِي سَبَبٍ أَوْ نَسَبٍ فَسَلِّمْ عَلَى الْإِمَامِ{{ع}} عَلَى نَسَقِ التَّسْلِيمِ الْمَأْمُورِ بِهِ فَإِذَا فَرَغْتَ فَصَلِّ رَكْعَتَيْنِ فَإِذَا سَلَّمْتَ مِنْهُمَا فَقُلِ اللَّهُمَّ لَكَ صَلَّيْتُ وَ لَكَ رَكَعْتُ وَ لَكَ سَجَدْتُ لِأَنَّهُ لَا يَنْبَغِي الصَّلَاةُ إِلَّا لَكَ اللَّهُمَّ وَ قَدْ جَعَلْتُ ثَوَابَ زِيَارَتِي وَ صَلَاتِي هَاتَيْنِ الرَّكْعَتَيْنِ هَدِيَّةً مِنِّي إِلَى مَوْلَايَ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ{{ع}} عَنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ فَتَقَبَّلْ ذَلِكَ مِنِّي وَ أْجُرْنِي عَلَيْهِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}} (مصباح الزائر، ص۵۱۵؛ بحار الأنوار، ج۱۰۲، ص۲۶۲).</ref>.<ref>محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین ص۸۸۶.</ref> | ||
==[[فرشتگان زائر امام حسین]]== | == [[فرشتگان زائر امام حسین]] == | ||
==[[ارزش زیارت امام حسین]]== | == [[ارزش زیارت امام حسین]] == | ||
== منابع == | == منابع == | ||