جهان‌بینی عرفانی: تفاوت میان نسخه‌ها

جهان‌بینی عرفانی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۹

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==مقدمه==
-*[[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، بر چند محور و اصل مبتنی است:
+* [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، بر چند محور و اصل مبتنی است:
 *محور و اساس [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، "[[وحدت]] وجود" است.
 *مسئله دیگر، "[[وحدت]] تجلی" است، یعنی اینکه [[جهان]] با یک تجلی [[حق]] به وجود آمده است.
@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 *مسئله دیگر از منظر [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، بازگشت اشیا به [[حق]] است. اشیا از همان مبدأ که آمده‌اند، به همان‌جا باز می‌‌گردند و این [[اعتقاد]]، همان [[معاد]] در تعبیر [[عرفانی]] است.
 *معتقدان به [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، هر موجودی را [[مظهر]] اسمی از اسمای [[حق]] می‌‌دانند و معتقدند که اشیا از همان اسمی که به وجود آمده‌اند، به همان اسم باز می‌‌گردند. پس مسئله دیگر در [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، مسئله [[معاد]]، با تعبیر خاص عرفاست.
-*[[انسان]] در [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، نقش فوق‌العاده عظیمی دارد، تا آنجا که [[انسان]] "عالم [[کبیر]]" است و [[جهان]] با آن گستره وسیع "عالم صغیر"، نه برعکس!
+* [[انسان]] در [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، نقش فوق‌العاده عظیمی دارد، تا آنجا که [[انسان]] "عالم [[کبیر]]" است و [[جهان]] با آن گستره وسیع "عالم صغیر"، نه برعکس!
-*[[پیروان]] [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، [[انسان]] را چون [[مظهر]] تام و تمام اسما و [[صفات الهی]] و [[مظهر]] [[روح خدا]] و به تعبیر [[قرآنی]] او را [[خلیفة الله]] الاعظم می‌دانند؛ برای [[انسان]] مقامی والا قائل هستند؛ به طوری که هیچ [[مکتب]] دیگری چنان مقامی را برای [[انسان]] در [[جهان]] قائل نیست. از همین رهگذر [[نظریه ]]"[[انسان کامل]]" به بار می‌‌نشیند.
+* [[پیروان]] [[جهان‌بینی]] [[عرفانی]]، [[انسان]] را چون [[مظهر]] تام و تمام اسما و [[صفات الهی]] و [[مظهر]] [[روح خدا]] و به تعبیر [[قرآنی]] او را [[خلیفة الله]] الاعظم می‌دانند؛ برای [[انسان]] مقامی والا قائل هستند؛ به طوری که هیچ [[مکتب]] دیگری چنان مقامی را برای [[انسان]] در [[جهان]] قائل نیست. از همین رهگذر [[نظریه]]"[[انسان کامل]]" به بار می‌‌نشیند.
 *مسئله دیگری که عرفا روی آن خیلی تکیه دارند، مسئله "[[غربت]] انسانی" است، به این معنا که [[انسان]] در این [[جهان]] موجودی [[غریب]] و تنهاست! و با همه اشیای دیگر احساس عدم تجانس می‌‌کند.
 *مسئله دیگر، مسئله [[عقل]] و [[عشق]] در رسیدن به [[معرفت]] است. عرفا کمال [[انسان]] را در این می‌دانند که [[انسان]] به تمام [[حقیقت]] وجودش به سوی [[حق]] سیر کند تا به [[حق]] ملحق شود. برای رسیدن به این [[مقام]]، عارف به [[مجاهده]]، [[ریاضت]]، [[تهذیب نفس]]، [[عشق]] و [[سلوک]] [[معتقد]] است<ref>مطهری، عرفان حافظ (تماشاگه راز)، ص۹۹.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۹۹-۱۰۰.</ref>.