حارث بن مره عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[طبری]] و دیگران [[نقل]] می‌کنند: هنگامی که به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} خبر دادند که [[خوارج نهروان]] افرادی بی‌گناه را به [[قتل]] رسانده‌اند و مانند [[عبدالله بن خباب]] [[صحابی رسول خدا]]{{صل}} را به [[جرم]] [[حق]] گویی سر بریده و شکم همسرش را پاره کردند و [[فرزند]] در رحم او را نیز به [[قتل]] رسانده‌اند و سه [[زن]] از [[طایفه]] طی و [[ام سنان]] صیداویه را به ناحق کشته‌اند، [[حضرت]] سخت [[اندوهگین]] شد و حارث بن مزه عبدی را به عنوان سفیر خود، برای [[دعوت]] آنان به [[پرهیز]] از [[جنگ]] و بازگشت آنها به اردوی [[سپاه اسلام]] و [[دست]] برداشتن از [[قتل]] و [[فتنه]] فرستاد، متأسفانه وقتی [[حارث]] به نزد [[خوارج]] در کنار نهر رفت آن مردان [[نادان]] و [[جاهل]]، [[حارث]] سفیر [[حضرت]] را بدون هیچ [[جرم]] و گناهی و بر خلاف تمام [[موازین]] رسمی آن روز و امروز، به [[قتل]] رساندند، و با این جنایت بر [[جرائم]] خود افزودند. وقتی این خبر وحشتناک به [[مردم]] رسید در [[کوفه]] [[اجتماع]] کردند و از [[حضرت]] خواستند که حرکت کند و این گروه [[نادان]] و احمق را ریشه کن سازد، [[امام]] که [[حجت]] بر او تمام بود و هیچ دلیلی بر تعلل و عدم مقابله با آن گروه لجوج و بی [[منطق]] نمی‌دید برای [[حفظ]] [[خون]] بی‌[[گناهان]] حرکت کرد و با نهروانیان به [[جنگ]] پرداخت<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۸۲؛ مروج الذهب، ج۲، ص۴۱۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، حوادث سال ۳۹، ص۴۲۹.</ref>. و تمامی آنها به جز نه نفرشان، همه را به [[هلاکت]] رساند.