زبان دین: تفاوت میان نسخه‌ها

===تأویل‌گرایی===

*این نظریه که تحت عنوان اشتراک [[معنوی]] در صفات ذات و فعل، و نظریه پیرایش زبانی در صفات خبریه از آن می‌‌توان یاد کرد، دیدگاه غالب [[عالمان شیعه]] از آغاز تاکنون بوده و شاید جز [[قاضی]] سعید [[قمی]] که به الهیات سلبی [[معتقد]] بود و از آن بحث کردیم، کسی را نتوان یافت که به غیر از این دیدگاه [[معتقد]] و ملتزم باشد.

#نسبت تمام صفات، مانند [[علم]]، [[قدرت]] و حیات در [[خدا]] و ممکنات، از سنخ اشتراک [[معنوی]] است، نه اشتراک لفظی؛ همان‌گونه که رابطه وجود در [[واجب]] و ممکن، مقول به تشکیک است.

*مقتضای اصول یادشده، [[اعتقاد]] و [[التزام]] به صفات، برای باری‌تعالی بدون [[تشبیه]] آن به موجودات زمینی خواهد بود. در [[احادیث]] متعددی از [[امامان]] نیز بر این روش تأکید شده است. به عنوان نمونه، [[امام رضا]]{{ع}} در [[حدیثی]] که ظاهراً ناظر به جریان‌های سه‌گانه موجود در آن عصر بوده است، فرمودند: "درباره [[خداشناسی]]، سه روش وجود دارد: نفی [[کمالات وجودی]] [[خداوند]]؛ اثبات همراه با [[تشبیه]] و اثبات بدون [[تشبیه]] که روش درست همین است"<ref>صدوق، توحید، باب ۷، ح۸.</ref><ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۲۳۴.</ref>.

{{پانویس}}

[[رده:زبان دین]]