سوره در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

سوره در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۴

۱۰۰ بایت حذف‌شده ، ۵ مارس

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۳٬۰۷۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{نبوت}}
 {{مدخل مرتبط
 | موضوع مرتبط = سوره
-| عنوان مدخل  = [[سوره]]
+| عنوان مدخل  = سوره
-| مداخل مرتبط = [[سوره در قرآن]] - [[سوره در حدیث]] - [[سوره در کلام اسلامی]]
+| مداخل مرتبط = [[سوره در قرآن]]
-| پرسش مرتبط  = سوره (پرسش)
+| پرسش مرتبط  =
 }}
 مجموعه تعدادی از آیه‌های [[قرآن]] یک '''سوره''' نام دارد. [[قرآن]] ۱۱۴ سوره دارد، بعضی از آنها مکی و برخی مدنی هستند، بعضی کوتاه‌اند و بعضی بلند.
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-منظور آن دسته از آیاتی است که از [[نزول]] [[سوره]] به عنوان بسته هدایتی و [[تربیتی]] و هویتی مستقل و شناخته شده در برابر [[آیه]] و یا کل [[قرآن]] آمده است و به [[پیامبر]] خبر آن داده شده که نگران [[نزول]] آن است، یا [[نزول]] [[سوره]] مجموعه‌ای از [[احکام]] را بیان می‌کند و عده‌ای به دنبال راه فرار هستند، یا در خواست آوردن مانند آن می‌شود و یا خودش وسیله کمال و [[ایمان]] بیشتر [[مؤمنان]] است.[[سوره]] از سور میآید که به معنای حصار و بسته مشخص و هویتی و دارای مشخصات خاص است:
+منظور آن دسته از آیاتی است که از [[نزول]] [[سوره]] به عنوان بسته هدایتی و [[تربیتی]] و هویتی مستقل و شناخته شده در برابر [[آیه]] و یا کل [[قرآن]] آمده است و به [[پیامبر]] خبر آن داده شده که نگران [[نزول]] آن است، یا [[نزول]] [[سوره]] مجموعه‌ای از [[احکام]] را بیان می‌کند و عده‌ای به دنبال راه فرار هستند، یا در خواست آوردن مانند آن می‌شود و یا خودش وسیله کمال و [[ایمان]] بیشتر [[مؤمنان]] است. [[سوره]] از سور میآید که به معنای حصار و بسته مشخص و هویتی و دارای مشخصات خاص است:
 #{{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُونَ}}<ref>«منافقان می‌هراسند آیه‌ای به زیان آنان فرو فرستاده شود که آنان را از آنچه در دل‌های ایشان است، آگاه گرداند بگو: ریشخند کنید که خداوند آنچه را که از آن می‌هراسید آشکار خواهد کرد» سوره توبه، آیه ۶۴.</ref>
@@ خط ۲۱: / خط ۲۰: @@
 #{{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ}}<ref>«و مؤمنان می‌گویند: چرا سوره‌ای (برای جهاد) فرو فرستاده نمی‌شود و چون سوره‌ای (با آیات) محکم فرو فرستند و در آن از کارزار سخن رود کسانی را که بیماردلند می‌بینی که چون کسی در تو می‌نگرند که از (ترس) مرگ، بیهوش شده باشد پس آنان را سزاوارتر همین است» سوره محمد، آیه ۲۰.</ref>
-==نکات==
+== نکات ==
 درآیات فوق این موضوعات مطرح گردیده است:
 # [[تهدید]] [[منافقان]] ازسوی [[خداوند]] به [[نزول]] سوره‌ای برپیامبر برعلیه آنان وآگاهی دادن به آن چه دردل‌های آنان می‌گذرد از [[مکر]] و [[فریب]] و [[فکر]] و [[توطئه]] برعلیه [[مسلمانان]] و [[پیامبر]]: {{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ}}<ref>«منافقان می‌هراسند آیه‌ای به زیان آنان فرو فرستاده شود که آنان را از آنچه در دل‌های ایشان است، آگاه گرداند بگو: ریشخند کنید که خداوند آنچه را که از آن می‌هراسید آشکار خواهد کرد» سوره توبه، آیه ۶۴.</ref>
 # [[مذمت]] [[منافقان]] از سوی [[خداوند]] که به هنگام [[نزول]] سوره‌ای که [[آیات]] [[جهاد]] در آن است صاحبان [[ثروت]] و [[قدرت]] اجازه شرکت نکردن در [[جهاد]] و بودن با [[قاعدین]] [[ناتوان]] را دارند: {{متن قرآن|وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَک أُولُوا الطوْلِ مِنْهُمْ وَ قٰالُوا ذَرْنٰا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود که به خداوند ایمان آورید و همراه با پیامبرش جهاد کنید، توانمندان از ایشان، از تو اجازه می‌گیرند و می‌گویند: بگذار تا ما با خانه‌نشینان بمانیم» سوره توبه، آیه ۸۶.</ref>
-#بهنگام [[نزول]] سوره‌ای از [[قرآن]] [[منافقان]] از روی [[انکار]] و [[تمسخر]] می‌پرسند که که چه تأثیر بر [[ایمان]] شما گذاشت: {{متن قرآن|وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِيمَانًا}}<ref>«و چون سوره‌ای نازل شود برخی از ایشان می‌گویند: «این (سوره) به ایمان کدام‌یک از شما افزود؟» ولی به ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند می‌افزاید و آنان شاد می‌شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۴.</ref> و [[خداوند]] در پاسخ [[انکار]] و [[استهزاء]] آنان می‌فرماید، باعث ازدیاد [[ایمان]] [[مؤمنان]] گردیده: {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا}}<ref>«و چون سوره‌ای نازل شود برخی از ایشان می‌گویند: «این (سوره) به ایمان کدام‌یک از شما افزود؟» ولی به ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند می‌افزاید و آنان شاد می‌شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۴.</ref> و خوشحال و بدین جهت [[شرح صدر]] یافته، رخساره‌هایشان از بهجت و [[سرور]] افروخته می‌گردد، {{متن قرآن|وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ}}<ref>«و چون سوره‌ای نازل شود برخی از ایشان می‌گویند: «این (سوره) به ایمان کدام‌یک از شما افزود؟» ولی به ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند می‌افزاید و آنان شاد می‌شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۴.</ref>
+# بهنگام [[نزول]] سوره‌ای از [[قرآن]] [[منافقان]] از روی [[انکار]] و [[تمسخر]] می‌پرسند که که چه تأثیر بر [[ایمان]] شما گذاشت: {{متن قرآن|وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِيمَانًا}}<ref>«و چون سوره‌ای نازل شود برخی از ایشان می‌گویند: «این (سوره) به ایمان کدام‌یک از شما افزود؟» ولی به ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند می‌افزاید و آنان شاد می‌شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۴.</ref> و [[خداوند]] در پاسخ [[انکار]] و [[استهزاء]] آنان می‌فرماید، باعث ازدیاد [[ایمان]] [[مؤمنان]] گردیده: {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا}}<ref>«و چون سوره‌ای نازل شود برخی از ایشان می‌گویند: «این (سوره) به ایمان کدام‌یک از شما افزود؟» ولی به ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند می‌افزاید و آنان شاد می‌شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۴.</ref> و خوشحال و بدین جهت [[شرح صدر]] یافته، رخساره‌هایشان از بهجت و [[سرور]] افروخته می‌گردد، {{متن قرآن|وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ}}<ref>«و چون سوره‌ای نازل شود برخی از ایشان می‌گویند: «این (سوره) به ایمان کدام‌یک از شما افزود؟» ولی به ایمان کسانی که ایمان آورده‌اند می‌افزاید و آنان شاد می‌شوند» سوره توبه، آیه ۱۲۴.</ref>
-#خصیصه دیگری از [[منافقین]] این است که وقتی سوره‌ای از [[سوره‌های قرآن]] نازل می‌شود بیکدیگر نگاهی می‌کنند و قهرا ایشان هم حاضرند و می‌شنوند: {{متن قرآن|وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> که معنای نگاه کردن‌شان این است که آیا کسی شما را می‌بیند؟ و این حرف حرف کسی است که مطلبی را بشنود که [[طاقت]] شنیدنش را نداشته، و نتواند قیافه خود را از [[ناراحتی]] [[حفظ]] کند، و از قلق و [[اضطراب]] درونی رنگش هم عوض شود و بترسد که دیگران از برگشتن رنگ رویش آنچه را که در [[دل]] او است بخوانند و از سر درونش [[آگاه]] شوند، لا [[جرم]] به کسی که از حال وی و باطنش خبر دارد رو کرده و از او بپرسند آیا کسی از اطرافیان از وضع وی خبردار شده یا نه. پس، اینکه فرمود: {{متن قرآن|نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> مقصود از بعض، [[منافقین]] هستند، و معنای {{متن قرآن|نَظَرَ بَعْضُهُمْ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> نظر بعضهم نظر کسی است که مضطرب "است، یعنی بعضی به بعضی نگاه می‌کند، نگاه کردن کسی که [[دلهره]] داشته باشد و بترسد از اینکه اسرارش فاش شده باشد. و جمله {{متن قرآن|هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَدٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> جمله {{متن قرآن|نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> را [[تفسیر]] می‌کند و آن را چنین معنا می‌دهد:" بعضی به بعض نگاه کردند، نگاه کسی که می‌گوید: آیا کسی شما را دید: ([[المیزان]]، ج ۹، ص: ۵۶۱).
+# خصیصه دیگری از [[منافقین]] این است که وقتی سوره‌ای از [[سوره‌های قرآن]] نازل می‌شود بیکدیگر نگاهی می‌کنند و قهرا ایشان هم حاضرند و می‌شنوند: {{متن قرآن|وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> که معنای نگاه کردن‌شان این است که آیا کسی شما را می‌بیند؟ و این حرف حرف کسی است که مطلبی را بشنود که [[طاقت]] شنیدنش را نداشته، و نتواند قیافه خود را از [[ناراحتی]] [[حفظ]] کند، و از قلق و [[اضطراب]] درونی رنگش هم عوض شود و بترسد که دیگران از برگشتن رنگ رویش آنچه را که در [[دل]] او است بخوانند و از سر درونش [[آگاه]] شوند، لا [[جرم]] به کسی که از حال وی و باطنش خبر دارد رو کرده و از او بپرسند آیا کسی از اطرافیان از وضع وی خبردار شده یا نه. پس، اینکه فرمود: {{متن قرآن|نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> مقصود از بعض، [[منافقین]] هستند، و معنای {{متن قرآن|نَظَرَ بَعْضُهُمْ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> نظر بعضهم نظر کسی است که مضطرب "است، یعنی بعضی به بعضی نگاه می‌کند، نگاه کردن کسی که [[دلهره]] داشته باشد و بترسد از اینکه اسرارش فاش شده باشد. و جمله {{متن قرآن|هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَدٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> جمله {{متن قرآن|نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ}}<ref>«و چون سوره‌ای فرو فرستاده شود، به یکدیگر می‌نگرند (و می‌پرسند) آیا کسی شما را می‌بیند؟ سپس (اگر کسی نبیندشان) باز می‌گردند؛ خداوند دل‌هاشان را بگرداند که آنان گروهی هستند که درنمی‌یابند» سوره توبه، آیه ۱۲۷.</ref> را [[تفسیر]] می‌کند و آن را چنین معنا می‌دهد:" بعضی به بعض نگاه کردند، نگاه کسی که می‌گوید: آیا کسی شما را دید: ([[المیزان]]، ج ۹، ص: ۵۶۱).
 # [[وجوب]] عمل به [[احکام]] وارده در [[سوره نور]] برپیامبر: {{متن قرآن|سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا}}<ref>«(این) سوره‌ای است که آن را فرو فرستاده‌ایم و (عمل به احکام) آن را واجب کرده‌ایم و در آن آیاتی روشن فرو فرستاده‌ایم باشد که پند گیرید» سوره نور، آیه ۱.</ref><ref>راغب می‌گوید کلمه "فرض" به معنای بریدن چیز محکم و تاثیر در آن می‌باشد، مانند، فرض آهن و... سپس گفته: فرض، همان معنای ایجاب را می‌دهد، با این تفاوت که واجب کردن چیزی را به اعتبار وقوع و ثباتش ایجاب می‌گویند، و به اعتبار بریده شدن، و یک طرفی شدن تکلیف در آن، فرض می‌گویند، هم چنان که خدای تعالی فرموده:"{{متن قرآن|ِ سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا}} «(این) سوره‌ای است که آن را فرو فرستاده‌ایم و (عمل به احکام) آن را واجب کرده‌ایم و در آن آیاتی روشن فرو فرستاده‌ایم باشد که پند گیرید» سوره نور، آیه ۱."، یعنی سوره‌ای که ما عمل به آن را بر تو واجب کردیم. ". (المیزان ج ۱۵ ص ۱۱۲)فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم جلد ۱،(صفحه ۷۴۹)</ref>
-#مشخص بودن [[سوره‌های قرآن]] در زمان [[پیامبر]] و مبارزه‌طلبی -[[تحدی]] - [[خداوند]] توسط [[پیامبر]] [[مشرکان]] را به آوردن مانند [[سوره‌های قرآن]]: {{متن قرآن|فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ}}<ref>«و اگر در آنچه بر بنده خود فرو فرستاده‌ایم تردیدی دارید، چنانچه راست می‌گویید سوره‌ای همگون آن بیاورید و (در این کار) گواهان خود را (نیز) در برابر خداوند، فرا خوانید» سوره بقره، آیه ۲۳.</ref>.... {{متن قرآن|قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ}}<ref>«یا می‌گویند (پیامبر) آن را بربافته است، بگو: اگر راست می‌گویید سوره‌ای همگون آن بیاورید و هر کس جز خداوند را می‌توانید فرا خوانید» سوره یونس، آیه ۳۸.</ref>
+# مشخص بودن [[سوره‌های قرآن]] در زمان [[پیامبر]] و مبارزه‌طلبی -[[تحدی]] - [[خداوند]] توسط [[پیامبر]] [[مشرکان]] را به آوردن مانند [[سوره‌های قرآن]]: {{متن قرآن|فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ}}<ref>«و اگر در آنچه بر بنده خود فرو فرستاده‌ایم تردیدی دارید، چنانچه راست می‌گویید سوره‌ای همگون آن بیاورید و (در این کار) گواهان خود را (نیز) در برابر خداوند، فرا خوانید» سوره بقره، آیه ۲۳.</ref>.... {{متن قرآن|قُلْ فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِثْلِهِ}}<ref>«یا می‌گویند (پیامبر) آن را بربافته است، بگو: اگر راست می‌گویید سوره‌ای همگون آن بیاورید و هر کس جز خداوند را می‌توانید فرا خوانید» سوره یونس، آیه ۳۸.</ref>
-# [[نگرانی]] و [[ناخشنودی]] [[بیمار]] دلان از [[نزول]] سوره‌های در بردارنده [[فرمان]] [[جهاد]]: {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ}}<ref>«و مؤمنان می‌گویند: چرا سوره‌ای (برای جهاد) فرو فرستاده نمی‌شود و چون سوره‌ای (با آیات) محکم فرو فرستند و در آن از کارزار سخن رود کسانی را که بیماردلند می‌بینی که چون کسی در تو می‌نگرند که از (ترس) مرگ، بیهوش شده باشد پس آنان را سزاوارتر همین است» سوره محمد، آیه ۲۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۷۴۶.</ref>.
+# [[نگرانی]] و [[ناخشنودی]] [[بیماردلان]] از [[نزول]] سوره‌های در بردارنده [[فرمان]] [[جهاد]]: {{متن قرآن|وَيَقُولُ الَّذِينَ آمَنُوا لَوْلَا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْكَمَةٌ وَذُكِرَ فِيهَا الْقِتَالُ رَأَيْتَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ نَظَرَ الْمَغْشِيِّ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ}}<ref>«و مؤمنان می‌گویند: چرا سوره‌ای (برای جهاد) فرو فرستاده نمی‌شود و چون سوره‌ای (با آیات) محکم فرو فرستند و در آن از کارزار سخن رود کسانی را که بیماردلند می‌بینی که چون کسی در تو می‌نگرند که از (ترس) مرگ، بیهوش شده باشد پس آنان را سزاوارتر همین است» سوره محمد، آیه ۲۰.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۷۴۶.</ref>.
 == منابع ==