صدقه برای سلامتی امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

صدقه برای سلامتی امام مهدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۰

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 *آن‌چه در [[راه خدا]] با [[نیت]] دستیابی به [[ثواب]] و [[رضایت پروردگار]] داده می‌شود را گویند. [[صدقه]] به معنی وسیع آن شامل هرنوع کمک به مستحق و محتاج است، اعم از مادی و معنوی. یکی از [[وظایف]] [[مؤمنان]] [[منتظر]]، [[صدقه]] دادن برای [[سلامتی]] و حفظ‍‌ وجود [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. مقدار [[صدقه]] و اندازه و کیفیت آن چندان مهم نیست؛ آن‌چه مهم است، [[خلوص]] [[نیت]] و دادن [[صدقه]] به اندازه توان [[مؤمن]] است.
 *یکی از اعمالی که [[سید بن طاووس]]، به آن بسیار اهمیت می‌داده، [[صدقه]] برای حفظ‍‌ وجود [[مقدس]] [[امام زمان]] {{ع}} بوده است، چون یکی از [[تکالیف]] زمان [[غیبت]] [[صدقه]] دادن است به آن‌چه میسر است برای حفظ‍‌ وجود [[مبارک]] [[امام زمان]] {{ع}}. به‌ طور کلی [[صدقه]] آثاری دارد. یکی این‌که [[صدقه]] نمایشگر [[صداقت]] [[ایمان]] [[مؤمن]] است که با انجام آن نشان می‌دهد تا چه حد در وادی [[ایمان]] و [[خداپرستی]] [[صادق]] است و از این طریق نیازمندی‌های [[مؤمنان]] رفع می‌گردد و [[رفاه عمومی]] به وجود می‌آید و همچنین [[صدقه]] یکی از عوامل [[سازندگی]] [[انسان]] نیز هست؛ چنان‌که [[قرآن]] می‌فرماید: {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا}}<ref>ای [[رسول]] ما! تو از [[مؤمنان]] صدقات را دریافت کن تا بدان صدقات [[نفس]] آن‌ها را [[پاک]] و [[پاکیزه]] سازی؛ سوره توبه، ۱۰۳.</ref>.
-*[[مؤمن]] [[صدقه]] را باید خود یا برای فایده و غرضی که در نظر دارد بدهد و یا برای حفظ‍‌ [[نفس]] خود و یا [[محبوب]] و عزیزی که بسیار نزد او گرامی است. و چه محبوبی بالاتر از [[امام زمان]] {{ع}} که [[اصلاح]] بسیاری از [[امور دینی]] و آخرت‌مان بستگی به وجود و [[سلامتی]] آن [[حضرت]] دارد و این مطلب به [[دلیل عقل]] و [[نقل]] ثابت است که هیچ شخصی عزیزتر و گرامی‌تر نیست و نباید باشد از وجود [[مقدس]] [[امام زمان]] ارواحنا فداه؛ بلکه حضرتش باید محبوب‌تر از [[نفس]] خودمان باشد و اگر چنین [[اعتقادی]] نداشته باشیم در [[ایمان]] و معرفت‌مان نسبت به آن [[حضرت]] ضعف و خللی وجود دارد.
+* [[مؤمن]] [[صدقه]] را باید خود یا برای فایده و غرضی که در نظر دارد بدهد و یا برای حفظ‍‌ [[نفس]] خود و یا [[محبوب]] و عزیزی که بسیار نزد او گرامی است. و چه محبوبی بالاتر از [[امام زمان]] {{ع}} که [[اصلاح]] بسیاری از [[امور دینی]] و آخرت‌مان بستگی به وجود و [[سلامتی]] آن [[حضرت]] دارد و این مطلب به [[دلیل عقل]] و [[نقل]] ثابت است که هیچ شخصی عزیزتر و گرامی‌تر نیست و نباید باشد از وجود [[مقدس]] [[امام زمان]] ارواحنا فداه؛ بلکه حضرتش باید محبوب‌تر از [[نفس]] خودمان باشد و اگر چنین [[اعتقادی]] نداشته باشیم در [[ایمان]] و معرفت‌مان نسبت به آن [[حضرت]] ضعف و خللی وجود دارد.
-*[[سید بن طاووس]]، به [[فرزند]] خود سفارش می‌فرماید که: ابتدا کن به [[صدقه]] دادن برای آن [[حضرت]] قبل از این‌که برای خود و عزیزانت [[صدقه]] بدهی. باید توجه داشت که آن [[حضرت]] هیچ احتیاجی به [[صدقه]] و دعای ما ندارد، بلکه از [[شؤون]] [[بندگی]] و ادای بعضی از [[حقوق]] بزرگ آن [[حضرت]] است و خود یک نوع اظهار [[محبت]] و [[دوستی]] به آن جناب است، و این عمل راه و سببی است برای جلب رضای [[پروردگار]] و حصول [[قرب به خداوند]] در قضای حوائج و [[دفع بلا]]. لذا آثار [[صدقه]] به انفاق‌کنندگان آن می‌رسد، مخصوصا اگر [[انفاق]] برای اظهار [[محبت]] و [[دعا]] برای وجود [[مقدس]] [[امام]] {{ع}} باشد.
+* [[سید بن طاووس]]، به [[فرزند]] خود سفارش می‌فرماید که: ابتدا کن به [[صدقه]] دادن برای آن [[حضرت]] قبل از این‌که برای خود و عزیزانت [[صدقه]] بدهی. باید توجه داشت که آن [[حضرت]] هیچ احتیاجی به [[صدقه]] و دعای ما ندارد، بلکه از [[شؤون]] [[بندگی]] و ادای بعضی از [[حقوق]] بزرگ آن [[حضرت]] است و خود یک نوع اظهار [[محبت]] و [[دوستی]] به آن جناب است، و این عمل راه و سببی است برای جلب رضای [[پروردگار]] و حصول [[قرب به خداوند]] در قضای حوائج و [[دفع بلا]]. لذا آثار [[صدقه]] به انفاق‌کنندگان آن می‌رسد، مخصوصا اگر [[انفاق]] برای اظهار [[محبت]] و [[دعا]] برای وجود [[مقدس]] [[امام]] {{ع}} باشد.
 *همچنین [[سید بن طاووس]]، در کتاب "امان الاخطار" در ضمن دعایی که برای [[صدقه]] دادن در وقت سفر ذکر می‌کند می‌نویسد: خدایا! این ([[صدقه]]) از آن تو و برای توست و [[صدقه]]‌ای برای [[سلامتی]] مولایمان (م ح م د) می‌باشد و بر او [[درود]] بفرست آن هنگام که در سفر است و در تمام حرکت‌ها و استراحت‌هایش، در تمامی اوقات شب و روزش و [[صدقه]]‌ای است برای هرچه که متعلق به اوست<ref>نشریه موعود، شماره ۱۳، ص ۶۸.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۵۳.</ref>.