جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = فقر وجودی | | موضوع مرتبط = فقر وجودی | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۸: | ||
بنابراین، رابطه فقر و غنا در عرفان، نزدیک به تبیین رابطه آنها در [[حکمت]] متعالیه است؛ زیرا در توضیح فقر در حکمت صدرایی اشاره شد که ذات اشیاء، ماهیات آنها است که خبر از مرتبه وجودی آنها می‌دهد. به این ترتیب، در نگاه [[فیلسوف]]، عالم سراسر فقر و نیاز است که ماهیات با زبان حال و ابراز [[فقر]]، از ذات باری تقاضای هستی خود را می‌نمایند. در [[عرفان]] نیز همین سخن با بیانی دقیق‌تر ذکر می‌شود؛ به این ترتیب که عالم سراسر [[شؤون]] گوناگون [[کمالات]] ذات باری است؛ که هر یک خبر از [[استعداد]] خود در اعیان ثابته می‌دهند و از ذات باری تقاضای [[ظهور]] استعدادات خود را می‌نمایند. نکته مهم در این نگاه آن است که هر مقدار عین ثابتی صورت اسم مقرب‌تری باشد، استعداد بیشتری در اظهار [[کمالات ذاتی]] دارد و در نتیجه، به لحاظ ذاتی فقیرتر و به لحاظ جلوه اسمائی غنی‌تر است. به این ترتیب، رابطه سؤال و نیاز [[فقیر]] و [[افاضه]] [[غنی]]، رابطه استعداد عین ثابت و کمال اسمائی مظاهر در عرفان و رابطه نیاز ماهوی ماهیات وحصص وجودی آنها در [[فلسفه]] است. | بنابراین، رابطه فقر و غنا در عرفان، نزدیک به تبیین رابطه آنها در [[حکمت]] متعالیه است؛ زیرا در توضیح فقر در حکمت صدرایی اشاره شد که ذات اشیاء، ماهیات آنها است که خبر از مرتبه وجودی آنها می‌دهد. به این ترتیب، در نگاه [[فیلسوف]]، عالم سراسر فقر و نیاز است که ماهیات با زبان حال و ابراز [[فقر]]، از ذات باری تقاضای هستی خود را می‌نمایند. در [[عرفان]] نیز همین سخن با بیانی دقیق‌تر ذکر می‌شود؛ به این ترتیب که عالم سراسر [[شؤون]] گوناگون [[کمالات]] ذات باری است؛ که هر یک خبر از [[استعداد]] خود در اعیان ثابته می‌دهند و از ذات باری تقاضای [[ظهور]] استعدادات خود را می‌نمایند. نکته مهم در این نگاه آن است که هر مقدار عین ثابتی صورت اسم مقرب‌تری باشد، استعداد بیشتری در اظهار [[کمالات ذاتی]] دارد و در نتیجه، به لحاظ ذاتی فقیرتر و به لحاظ جلوه اسمائی غنی‌تر است. به این ترتیب، رابطه سؤال و نیاز [[فقیر]] و [[افاضه]] [[غنی]]، رابطه استعداد عین ثابت و کمال اسمائی مظاهر در عرفان و رابطه نیاز ماهوی ماهیات وحصص وجودی آنها در [[فلسفه]] است. | ||
{{عربی|و السؤال بلسان الاستعداد، کسؤال الأسماء الإلهیة ظهور کمالاتها و سؤال الأعیان الثابتة وجوداتها الخارجیة. و لولا ذلک السؤال، ماکان یوجد موجود قط، لأن ذاته تعالی غنیة عن العالمین}}<ref>شرح فصوص الحکم (القیصری) (ط. شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۵ ه.ش)، شرح قیصری، ص۴۲۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳]] ص ۶۹.</ref> | {{عربی|و السؤال بلسان الاستعداد، کسؤال الأسماء الإلهیة ظهور کمالاتها و سؤال الأعیان الثابتة وجوداتها الخارجیة. و لولا ذلک السؤال، ماکان یوجد موجود قط، لأن ذاته تعالی غنیة عن العالمین}}<ref>شرح فصوص الحکم (القیصری) (ط. شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۵ ه.ش)، شرح قیصری، ص۴۲۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۳]] ص ۶۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۵۱: | خط ۴۸: | ||
[[رده:فقر وجودی]] | [[رده:فقر وجودی]] | ||