جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[نامه]] ۲۲ پندی است که [[امام]] {{ع}} با پسر عم خویش در میان می‌گذارد. آنچه از [[دنیا]] به [[آدمی]] می‌رسد یا از دست [[آدمی]] می‌رود، اعتبار چندانی ندارد، زیرا دنیای فانی در برابر [[زندگی]] جاودان [[آخرت]] اعتباری ندارد. از این‌رو [[آدمی]] نباید نسبت به آنچه از [[امور دنیا]] به‌دست می‌آورد، چندان شاد شود و دیگر آن‌که نباید درباره [[امور دنیا]] که از دست رفته است، بسیار افسوس خورد. [[امام]] {{ع}} [[شادی]] و [[اندوه]] [[آدمی]] را به سمت و سوی سود یا زیان اخروی سوق می‌دهد. [[عبدالله بن عباس]] می‌گوید پس از سخن [[رسول الله]] {{صل}} از هیچ سخنی بدین اندازه سود نبرده‌ام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>. | * [[نامه]] ۲۲ پندی است که [[امام]] {{ع}} با پسر عم خویش در میان می‌گذارد. آنچه از [[دنیا]] به [[آدمی]] می‌رسد یا از دست [[آدمی]] می‌رود، اعتبار چندانی ندارد، زیرا دنیای فانی در برابر [[زندگی]] جاودان [[آخرت]] اعتباری ندارد. از این‌رو [[آدمی]] نباید نسبت به آنچه از [[امور دنیا]] به‌دست می‌آورد، چندان شاد شود و دیگر آن‌که نباید درباره [[امور دنیا]] که از دست رفته است، بسیار افسوس خورد. [[امام]] {{ع}} [[شادی]] و [[اندوه]] [[آدمی]] را به سمت و سوی سود یا زیان اخروی سوق می‌دهد. [[عبدالله بن عباس]] می‌گوید پس از سخن [[رسول الله]] {{صل}} از هیچ سخنی بدین اندازه سود نبرده‌ام<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>. | ||
*افزون بر [[سیدرضی]]، بسیاری از [[محدثان]] این [[نامه]] را [[روایت]] کرده‌اند، به‌گونه‌ای که این [[حدیث]] را می‌توان جزو [[احادیث متواتر]] برشمرد، از جمله: [[نصر بن مزاحم]] در کتاب وقعة الصفین، [[بلاذری]] در کتاب انساب الاشراف و [[شیخ کلینی]] در کتاب روضة من [[الکافی]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>. | *افزون بر [[سیدرضی]]، بسیاری از [[محدثان]] این [[نامه]] را [[روایت]] کرده‌اند، به‌گونه‌ای که این [[حدیث]] را می‌توان جزو [[احادیث متواتر]] برشمرد، از جمله: [[نصر بن مزاحم]] در کتاب وقعة الصفین، [[بلاذری]] در کتاب انساب الاشراف و [[شیخ کلینی]] در کتاب روضة من [[الکافی]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>. | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*اما بعد، گاه [[آدمی]] را دست یافتن به چیزی که برای او مقدر بوده، شادمان می‌سازد و گاه از دست دادن چیزی که دست یافتن به آن برایش مقدر نبوده است، [[غمگین]] می‌کند. پس باید [[شادمانی]] تو به چیزی باشد که برای آخرتت به‌دست آورده‌ای و اندوهت برای چیزی باشد که از آخرتت از دست داده‌ای، به آنچه از [[دنیا]] آورده‌ای فراوان [[شادی]] مکن و بر آنچه از دنیایت از دست می‌دهی، [[تأسف]] مخور و [[زاری]] مکن و باید همه هم تو منحصر به کارهای پس از [[مرگ]] باشد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>. | *اما بعد، گاه [[آدمی]] را دست یافتن به چیزی که برای او مقدر بوده، شادمان می‌سازد و گاه از دست دادن چیزی که دست یافتن به آن برایش مقدر نبوده است، [[غمگین]] می‌کند. پس باید [[شادمانی]] تو به چیزی باشد که برای آخرتت به‌دست آورده‌ای و اندوهت برای چیزی باشد که از آخرتت از دست داده‌ای، به آنچه از [[دنیا]] آورده‌ای فراوان [[شادی]] مکن و بر آنچه از دنیایت از دست می‌دهی، [[تأسف]] مخور و [[زاری]] مکن و باید همه هم تو منحصر به کارهای پس از [[مرگ]] باشد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | [[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] | ||