←استادان و شاگردان راوی
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
از جمله استادان وی در [[اسناد روایات]] عبارتند از: [[ابن ابی غفیلة حسن بن ایوب]]، [[عباس بن عامر قصبانی]]، [[علی بن اسباط]] و [[یحیی بن المثنی]]<ref>الإستبصار، ج۴، ص۸۷، ح۳۳؛ الکافی، ج۱، ص۱۰۲، ح۴؛ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۳۶۴، ح۱۴۷۵؛ معانی الأخبار، ص۳۱۶، ح۱.</ref>؛ و از جمله [[شاگردان]] وی عبارتند از: [[سهل بن زیاد]]، [[موسی بن جعفر بغدادی]] و [[محمد بن احمد بن یحیی]]<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۴، ص۴۳۶؛ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۳۶۴، ح۱۴۷۵؛ رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۳.</ref>. | از جمله استادان وی در [[اسناد روایات]] عبارتند از: [[ابن ابی غفیلة حسن بن ایوب]]، [[عباس بن عامر قصبانی]]، [[علی بن اسباط]] و [[یحیی بن المثنی]]<ref>الإستبصار، ج۴، ص۸۷، ح۳۳؛ الکافی، ج۱، ص۱۰۲، ح۴؛ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۳۶۴، ح۱۴۷۵؛ معانی الأخبار، ص۳۱۶، ح۱.</ref>؛ و از جمله [[شاگردان]] وی عبارتند از: [[سهل بن زیاد]]، [[موسی بن جعفر بغدادی]] و [[محمد بن احمد بن یحیی]]<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۴، ص۴۳۶؛ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۳۶۴، ح۱۴۷۵؛ رجال الطوسی، ص۴۱۲، ش۵۹۷۳.</ref>. | ||
===نکته=== | |||
[[شیخ طوسی]] تصریح کرده است که «[[محمد بن احمد بن یحیی]]» از «احمد بن بشیر» [[روایت]] کرده است، در حالی که در اسناد روایات، [[محمد بن احمد بن یحیی]] با یک واسطه از او روایت کرده است<ref>ر.ک: تهذیب الأحکام، ج۹، ص۷۰، ح۲۹۹؛ الإستبصار، ج۴، ص۸۷، ح۳۳۱.</ref>. از این فهمیده می‌شود که مقصود شیخ طوسی نقل بدون واسطه نیست، بلکه نقل مع‌الواسطه را نیز در بر می‌گیرد؛ مانند روایت محمد بن احمد بن یحیی از [[حسن بن حسین لؤلؤی]]؛ زیرا حسن بن حسین لؤلؤی، از جمله راویانی است که [[محمد بن حسن بن ولید]] [[روایات]] وی را از روایات [[محمد بن احمد بن یحیی]] استثنا کرده است، در حالی که محمد بن احمد بن یحیی، هم بدون واسطه <ref>الأمالی (صدوق)، ص۱۴۱، ح۶؛ ثواب الأعمال، ص۱۰۴ و ۱۳۹؛ و....</ref> و هم با واسطه <ref>التوحید، ص۳۶۳، ح۱۱؛ الخصال، ج۱، ص۱۰۱، ح۵۵.</ref> از لؤلؤی روایت کرده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۹۴-۹۵.</ref> | [[شیخ طوسی]] تصریح کرده است که «[[محمد بن احمد بن یحیی]]» از «احمد بن بشیر» [[روایت]] کرده است، در حالی که در اسناد روایات، [[محمد بن احمد بن یحیی]] با یک واسطه از او روایت کرده است<ref>ر.ک: تهذیب الأحکام، ج۹، ص۷۰، ح۲۹۹؛ الإستبصار، ج۴، ص۸۷، ح۳۳۱.</ref>. از این فهمیده می‌شود که مقصود شیخ طوسی نقل بدون واسطه نیست، بلکه نقل مع‌الواسطه را نیز در بر می‌گیرد؛ مانند روایت محمد بن احمد بن یحیی از [[حسن بن حسین لؤلؤی]]؛ زیرا حسن بن حسین لؤلؤی، از جمله راویانی است که [[محمد بن حسن بن ولید]] [[روایات]] وی را از روایات [[محمد بن احمد بن یحیی]] استثنا کرده است، در حالی که محمد بن احمد بن یحیی، هم بدون واسطه <ref>الأمالی (صدوق)، ص۱۴۱، ح۶؛ ثواب الأعمال، ص۱۰۴ و ۱۳۹؛ و....</ref> و هم با واسطه <ref>التوحید، ص۳۶۳، ح۱۱؛ الخصال، ج۱، ص۱۰۱، ح۵۵.</ref> از لؤلؤی روایت کرده است.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۹۴-۹۵.</ref> | ||