نردبان: تفاوت میان نسخه‌ها

#کلمه نردبان: {{متن قرآن|سُلَّمًا}} جنبه کلیدی ندارد و تنها تعبیری زبانی در [[وحی]] به [[پیامبر]] و سخن تمثیلی است که برای رد [[تمایل]] شدید [[پیامبر]] نسبت به [[هدایت مردم]] شده و عدم [[توانایی]] آن [[حضرت]] برای ارائه [[معجزه]] از پیش خود برای [[ایمان آوردن]] [[کافران]] بازگو شده است، این تعبیر دو سویه دارد یکی به [[زمین]] و دیگری به [[آسمان]]: با نقب زدن به [[زمین]] و گذاشتن نردبان به [[آسمان]]، به منظور ارائه آیه‌ای شگفت‌انگیز برای پذیراندن [[ایمان]] به [[کافران]].

# [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد گو اینکه [[خداوند]] بر [[هدایت]] اجباری و اضطراری [[مردم]] [[قادر]] است. و معنای [[آیه]] این است که: جا ندارد تو اینقدر در مقابل [[اعراض]] آنان متاثر شوی، زیرا [[دنیا]] دار [[اختیار]] است و [[دعوت]] به [[حق]] و قبول آن باید در مجرای [[اختیار]] جریان یابد، و تو نمی‌توانی آیه‌ای تهیه کنی که آنان را بر [[ایمان آوردن]] [[مضطر]] و بی‌اختیار سازی، برای اینکه [[خداوند]] چنین [[ایمانی]] را از آنان نخواسته، بلکه از آنان [[ایمان]] به طوع و رغبت و [[اختیار]] خواسته است. از همین جهت آیه‌ای که [[مردم]] را مجبور بر [[ایمان]] و [[اطاعت]] کند نیافریده، و گرنه خودش می‌توانست چنین کار را بکند، و جمیع افراد [[بشر]] را به [[جبر]]، مجتمع بر [[ایمان]] سازد و در نتیجه این [[کفار]] هم، به [[مؤمنین]] به تو، ملحق شوند، پس، از اینکه اینان [[اعراض]] کرده‌اند اینقدر [[جزع]] و ناشکیبی مکن، تا در شمار کسانی که نسبت به [[معارف الهی]] [[جاهل]] هستند قرار نگیری<ref>ترجمه المیزان، ج۷، ص۹۱.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۷۳.</ref>.

== منابع ==

[[رده:نردبان]]