نیایش یازدهم: تفاوت میان نسخه‌ها

آن [[حضرت]] در پایان هم از [[خداوند]] می‌خواهد چنان کند که این [[دنیا]] را [[پاکیزه]] و [[توبه]] کرده ترک کند تا [[عاقبت بخیر]] و در [[روز قیامت]] سربلند باشد: «چون روزهای [[زندگی]] ما سپری شد و مدت ما سر آمد و صلای [[دعوت]] تو ما را فراخواند -همان دعوتی که از آن گریزی و از [[اجابت]] آن گزیری نیست- بر محمد و خاندانش درود بفرست و سرانجام آنچه را که کاتبان [[اعمال]] ما برای ما رقم زده‌اند توبه‌ای پذیرفته شده قرار ده».

[[خواندن]] این [[دعا]] ما را آینده‌نگر و آخرت‌گرا [[تربیت]] می‌کند و به [[لطف]] [[خدای بزرگ]] خوش فرجامی را برایمان رقم می‌زند.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش یازدهم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۵۰.</ref>

== منابع ==

[[رده:نیایش یازدهم]]