جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = یأس | | موضوع مرتبط = یأس | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
بارها می‌شود که ما خواسته‌ای داریم و [[دعا]] می‌کنیم اما آن را برآورده نمی‌یابیم. [[امام سجاد]]{{ع}} به ما می‌آموزد که هیچ‌گاه از [[اجابت]] [[خدا]] [[ناامید]] نشویم: «بار خدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و چنان مکن که [[سپاسگزاری]] در برابر نعمتت را فراموش کنم، یا از ذکر [[احسان]] و [[بخشش]] تو [[غافل]] شوم، یا از [[استجابت]] دعایم -هر چند به تأخیر افتد- نومید گردم، چه در مسرّت باشم یا [[اندوه]]، چه در [[سختی]] باشم یا [[آسایش]].»..<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی- فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ قرآن مجید، ترجمه محمدمهدی فولادوند؛ گفتار امیر المؤمنین علی{{ع}} ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۱، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم؛ میزان الحکمة، محمد محمدی ری‌شهری، تحقیق: دارالحدیث، ترجمه: حمیدرضا شیخی، نشر: دارالحدیث، ۱۳۷۷، ج۱۴، چاپ اول؛ نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی، نشر آدینه سبز، قم، ۱۳۸۸، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «یأس»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۳۷.</ref> | بارها می‌شود که ما خواسته‌ای داریم و [[دعا]] می‌کنیم اما آن را برآورده نمی‌یابیم. [[امام سجاد]]{{ع}} به ما می‌آموزد که هیچ‌گاه از [[اجابت]] [[خدا]] [[ناامید]] نشویم: «بار خدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و چنان مکن که [[سپاسگزاری]] در برابر نعمتت را فراموش کنم، یا از ذکر [[احسان]] و [[بخشش]] تو [[غافل]] شوم، یا از [[استجابت]] دعایم -هر چند به تأخیر افتد- نومید گردم، چه در مسرّت باشم یا [[اندوه]]، چه در [[سختی]] باشم یا [[آسایش]].»..<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی- فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ قرآن مجید، ترجمه محمدمهدی فولادوند؛ گفتار امیر المؤمنین علی{{ع}} ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ‌الاسلامی، ج۱، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم؛ میزان الحکمة، محمد محمدی ری‌شهری، تحقیق: دارالحدیث، ترجمه: حمیدرضا شیخی، نشر: دارالحدیث، ۱۳۷۷، ج۱۴، چاپ اول؛ نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی، نشر آدینه سبز، قم، ۱۳۸۸، چاپ پنجم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «یأس»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۳۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۸: | ||
[[رده:یأس در معارف دعا و زیارات]] | [[رده:یأس در معارف دعا و زیارات]] | ||