بدون خلاصۀ ویرایش
(←قرآن) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
==حدیث== | ==حدیث== | ||
الإرشاد: پیامبر{{صل}} در آغاز دعوت به اسلام، گروهی برگزیده از خانواده و تبار خود را گِرد آورد و ایمان را بر آنان عرضه نمود. آن گاه فرمود...: «ای فرزندان عبد المطّلب ! خداوند، مرا برای تمام مردم و بخصوص شما برانگیخته است و فرموده است: «و خاندان نزدیکت را هشدار ده». من، شما را به دو کلمه که بر زبان، سبک بار، امّا در میزان [عمل]، گران بارند، دعوت میکنم. شما به کمک این دو کلمه، عرب و عجم را مالک خواهید شد، و امّت ها به کمک آن، فرمان بردار شما خواهند شد و با آنها وارد بهشت شده، از آتش نجات خواهید یافت. [آن دو کلمه این است: ]شهادت به این که خدایی جز خدای یکتا نیست و شهادت به رسالت من» . | الإرشاد: پیامبر{{صل}} در آغاز دعوت به اسلام، گروهی برگزیده از خانواده و تبار خود را گِرد آورد و ایمان را بر آنان عرضه نمود. آن گاه فرمود...: «ای فرزندان عبد المطّلب ! خداوند، مرا برای تمام مردم و بخصوص شما برانگیخته است و فرموده است: «و خاندان نزدیکت را هشدار ده». من، شما را به دو کلمه که بر زبان، سبک بار، امّا در میزان [عمل]، گران بارند، دعوت میکنم. شما به کمک این دو کلمه، عرب و عجم را مالک خواهید شد، و امّت ها به کمک آن، فرمان بردار شما خواهند شد و با آنها وارد بهشت شده، از آتش نجات خواهید یافت. [آن دو کلمه این است: ]شهادت به این که خدایی جز خدای یکتا نیست و شهادت به رسالت من» .الإرشاد: إنَّ النَّبِیَّ{{صل}} جَمَعَ خاصَّةَ أهلِهِ وعَشیرَتِهِ فِی ابتِداءِ الدَّعوَةِ إلَی الإِسلامِ فَعَرَضَ عَلَیهِمُ الإِیمانَ ... ثُمَّ قالَ. ..: یا بَنی عَبدِ المُطَّلِبِ، إنَّ اللّهَ بَعَثَنی إلَی الخَلقِ کافَّةً، وبَعَثَنی إلَیکُم خاصَّةً، فَقالَ عز و جل: «وَ أَنذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ»، وأَنَا أدعوکُم إلی کَلِمَتَینِ خَفیفَتَینِ عَلَی اللِّسانِ، ثَقیلَتَینِ فِی المیزانِ، تَملِکونَ بِهِمَا العَرَبَ وَالعَجَمَ، وتَنقادُ لَکُم بِهِمَا الاُمَمُ، وتَدخُلونَ بِهِمَا الجَنَّةَ، وتَنجونَ بِهِما مِنَ النّارِ: شَهادَةِ أن لا إلهَ إلَا اللّهُ، وأَ نّی رَسولُ اللّهِ. [2[2] الإرشاد: ج 1 ص 48، کشف الیقین: ص 49 ح 26، إعلام الوری: ج 1 ص 322 .] | ||
85.امام علی{{ع}}: ای بندگان خدا ! بدانید که پرهیزگاران، بهره دنیای گذرا و آخرت دیرپا را بردند. با مردم دنیا در دنیایشان شریک شدند و در آخرتشان با آنان شریک نشدند. در دنیا به بهترین وجه زیستند و نعمت آن را به بهترین وجه خوردند. از دنیا به سان خوش گذرانان، بهره بردند و به میزان بر گرفتن سرکشان متکبّر، از دنیا بر گرفتند. آن گاه از این دنیا با توشه ای رساننده [به مقصد] و تجارتی سودآور، رخت بر بستند. در دنیایشان لذّت زهد دنیا را دریافتند و یقین کردند که فردا در آخرتشان، همسایگان خدا خواهند بود. دعایشان رد نمیشود و بهره شان از لذّت، کاستی نمییابد. «وَ ءَاتَیْنَاهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیَا وَ إِنَّهُ فِی الْأَخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ» ـ : | 85.امام علی{{ع}}: ای بندگان خدا ! بدانید که پرهیزگاران، بهره دنیای گذرا و آخرت دیرپا را بردند. با مردم دنیا در دنیایشان شریک شدند و در آخرتشان با آنان شریک نشدند. در دنیا به بهترین وجه زیستند و نعمت آن را به بهترین وجه خوردند. از دنیا به سان خوش گذرانان، بهره بردند و به میزان بر گرفتن سرکشان متکبّر، از دنیا بر گرفتند. آن گاه از این دنیا با توشه ای رساننده [به مقصد] و تجارتی سودآور، رخت بر بستند. در دنیایشان لذّت زهد دنیا را دریافتند و یقین کردند که فردا در آخرتشان، همسایگان خدا خواهند بود. دعایشان رد نمیشود و بهره شان از لذّت، کاستی نمییابد. «وَ ءَاتَیْنَاهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیَا وَ إِنَّهُ فِی الْأَخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ» ـ : | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
الحدیث | الحدیث | ||
84. | 84. | ||
85.الإمام علیّ علیه السلام: إعلَموا عِبادَ اللّهِ أنَّ المُتَّقینَ ذَهَبوا بِعاجِلِ الدُّنیا وآجِلِ الآخِرَةِ، فَشارَکوا أهلَ الدُّنیا فی دُنیاهُم، ولَم یُشارِکوا أهلَ الدُّنیا فی آخِرَتِهِم، سَکَنُوا الدُّنیا بِأَفضَلِ ما سُکِنَت، وأَکَلوها بِأَفضَلِ ما اُکِلَت فَحَظوا مِنَ الدُّنیا بِما حَظِیَ بِهِ المُترَفونَ، وأَخَذوا مِنها ما أخَذَهُ الجَبابِرَةُ المُتَکَبِّرونَ، ثُمَّ انقَلَبوا عَنها بِالزّادِ المُبَلِّغِ وَالمَتجَرِ الرّابِحِ المُربِحِ، أصابوا لَذَّةَ زُهدِ الدُّنیا فی دُنیاهُم، وتَیَقَّنوا أ نَّهُم جیرانُ اللّهِ غَداً فی آخِرَتِهِم، لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ، ولا یَنقُصُ لَهُم نَصیبٌ مِن لَذَّةٍ. [3] | 85.الإمام علیّ علیه السلام: إعلَموا عِبادَ اللّهِ أنَّ المُتَّقینَ ذَهَبوا بِعاجِلِ الدُّنیا وآجِلِ الآخِرَةِ، فَشارَکوا أهلَ الدُّنیا فی دُنیاهُم، ولَم یُشارِکوا أهلَ الدُّنیا فی آخِرَتِهِم، سَکَنُوا الدُّنیا بِأَفضَلِ ما سُکِنَت، وأَکَلوها بِأَفضَلِ ما اُکِلَت فَحَظوا مِنَ الدُّنیا بِما حَظِیَ بِهِ المُترَفونَ، وأَخَذوا مِنها ما أخَذَهُ الجَبابِرَةُ المُتَکَبِّرونَ، ثُمَّ انقَلَبوا عَنها بِالزّادِ المُبَلِّغِ وَالمَتجَرِ الرّابِحِ المُربِحِ، أصابوا لَذَّةَ زُهدِ الدُّنیا فی دُنیاهُم، وتَیَقَّنوا أ نَّهُم جیرانُ اللّهِ غَداً فی آخِرَتِهِم، لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ، ولا یَنقُصُ لَهُم نَصیبٌ مِن لَذَّةٍ. [3] | ||
[3] نهج البلاغة: الکتاب 27، بحارالأنوار: ج 33 ص 581 ح 726 وراجع: الأمالی للمفید: ص 263 ح 3 والأمالی للصدوق: ص 26 ح 31 و تحف العقول: ص 178 و الغارات: ج 1 ص 235 . | [3] نهج البلاغة: الکتاب 27، بحارالأنوار: ج 33 ص 581 ح 726 وراجع: الأمالی للمفید: ص 263 ح 3 والأمالی للصدوق: ص 26 ح 31 و تحف العقول: ص 178 و الغارات: ج 1 ص 235 . | ||