آیه سخره در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

از آنجا که در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ}}<ref>«به راستی پروردگارتان همان خداوند است که آسمان‌ها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر اورنگ (فرمانفرمایی جهان) استیلا یافت، شب را بر روز می‌پوشاند -که آن را شتابان می‌جوید- و خورشید و ماه و ستارگان را رام فرمان خویش آفرید؛ آگاه باشید که آفرینش و فرمان او راست؛ بزرگوار است خداوند پروردگار جهانیان» سوره اعراف، آیه ۵۴.</ref> از استیلای [[پروردگار]] بر [[عرش]] و مسخر و رام بودن [[خورشید]]، ماه و [[ستارگان]] به [[فرمان]] او خبر داده شده به آن [[آیه عرش]] یا سخره گویند.

در [[تفاسیر]]، [[عرش]]، کنایه از [[مقام]] [[سلطنت]] و [[ربوبیت]] و [[تدبیر الهی]] است؛ زیرا:

در [[تفسیر نمونه]] آمده است: عرش در لغت به معنای چیزی است که دارای سقف بوده باشد و گاهی به خود سقف نیز عرش گفته می‌شود مانند: {{متن قرآن|أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا}}<ref>«یا همچون (داستان) آن کس که بر (خرابه‌های) شهری (با خانه‌هایی) فرو ریخته گذشت» سوره بقره، آیه ۲۵۹.</ref>. گاهی به معنی تخت‌های بلند همانند تخت [[سلاطین]] نیز آمده است، چنان که در داستان [[سلیمان]] میخوانیم: {{متن قرآن|أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا}}<ref>«کدام یک از شما تخت آن زن را پیش من می‌آورد؟» سوره نمل، آیه ۳۸.</ref>. نیز به داربست‌هایی که برای برپا نگهداشتن بعضی از درختان می‌زنند، [[عرش]] گفته می‌شود: {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي أَنْشَأَ جَنَّاتٍ مَعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ}}<ref>«و اوست که باغ‌هایی با داربست و بی‌داربست آفریده است» سوره انعام، آیه ۱۴۱.</ref>.