جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - 'سلسله' به 'سلسله') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن موسی الکاظم در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن موسی الکاظم در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن موسی الکاظم در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن موسی الکاظم در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[برادر]] [[امام رضا]]{{ع}}. [[ابراهیم]] یکی از [[فرزندان امام کاظم]]{{ع}} و از نقشآفرینان عرصه [[سیاست]] بود، ولی اطلاعات چندانی درباره وی وجود ندارد. درباره [[شخصیت]] رجالی وی نخستین بار [[شیخ مفید]] در [[الارشاد]] سخن گفته<ref>الإرشاد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۷.</ref> و سپس بعدیها بدون اظهار نظری آن را تکرار کردهاند و حتی [[اشتباه]] [[تاریخی]] آن را یاد آور نشدهاند<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۳۴؛ الفوائد الرجالیة، ج۱، ص۴۱۴؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۱۳.</ref>. مفید آورده است: ابراهیم بن موسی مردی سخی، [[شجاع]] و [[کریم]] بود که در ایام [[مأمون]] از سوی [[محمد بن محمد بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب]]<ref>الإرشاد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۷؛ تاریخ الطبری، ج۷، ص۱۲۳.</ref> که با [[ابوالسرایا]] در [[کوفه]] [[بیعت]] کرده بود، فرمانروای [[یمن]] شد. ابراهیم در آن [[زمان]] به سوی یمن رفت و آنجا را [[فتح]] کرد، تا اینکه کار ابوالسرایا خاتمه یافت. سپس برای ابراهیم از [[مأمون عباسی]] [[امان]] گرفته شد. او سپس تصریح میکند که هر یک از [[فرزندان]] [[حضرت موسی بن جعفر]]{{ع}} دارای [[فضل]] و منقبتی هستند که [[شهرت]] دارد، البته [[علی]] [[الرضا]]{{ع}} در این [[جهت]] بر همگان پیشی دارد. [[مجلسی]] نیز به نقل این قول بسنده میکند<ref>بحارالأنوار، ج۴۸، ص۲۸۸.</ref>، چنان که دیگران چنین کرده بودند<ref>إعلام الوری، ج۲، ص۳۷؛ الدر النظیم، ص۶۷۴؛ نقد الرجال، ج۱، ص۸۹.</ref>. | [[برادر]] [[امام رضا]]{{ع}}. [[ابراهیم]] یکی از [[فرزندان امام کاظم]]{{ع}} و از نقشآفرینان عرصه [[سیاست]] بود، ولی اطلاعات چندانی درباره وی وجود ندارد. درباره [[شخصیت]] رجالی وی نخستین بار [[شیخ مفید]] در [[الارشاد]] سخن گفته<ref>الإرشاد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۷.</ref> و سپس بعدیها بدون اظهار نظری آن را تکرار کردهاند و حتی [[اشتباه]] [[تاریخی]] آن را یاد آور نشدهاند<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۳۴؛ الفوائد الرجالیة، ج۱، ص۴۱۴؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۱۳.</ref>. مفید آورده است: ابراهیم بن موسی مردی سخی، [[شجاع]] و [[کریم]] بود که در ایام [[مأمون]] از سوی [[محمد بن محمد بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب]]<ref>الإرشاد، ج۲، ص۲۴۵-۲۴۷؛ تاریخ الطبری، ج۷، ص۱۲۳.</ref> که با [[ابوالسرایا]] در [[کوفه]] [[بیعت]] کرده بود، فرمانروای [[یمن]] شد. ابراهیم در آن [[زمان]] به سوی یمن رفت و آنجا را [[فتح]] کرد، تا اینکه کار ابوالسرایا خاتمه یافت. سپس برای ابراهیم از [[مأمون عباسی]] [[امان]] گرفته شد. او سپس تصریح میکند که هر یک از [[فرزندان]] [[حضرت موسی بن جعفر]]{{ع}} دارای [[فضل]] و منقبتی هستند که [[شهرت]] دارد، البته [[علی]] [[الرضا]]{{ع}} در این [[جهت]] بر همگان پیشی دارد. [[مجلسی]] نیز به نقل این قول بسنده میکند<ref>بحارالأنوار، ج۴۸، ص۲۸۸.</ref>، چنان که دیگران چنین کرده بودند<ref>إعلام الوری، ج۲، ص۳۷؛ الدر النظیم، ص۶۷۴؛ نقد الرجال، ج۱، ص۸۹.</ref>. | ||