ابن یونس: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوسعید عبدالرحمن بن احمد بن یونس بن عبدالاعلی صدفی مصری]] وی به [[صدف بن سهل]]، تیره‌ای از «حِمْیر» منسوب بود که در [[سرزمین]] [[مصر]] [[زندگی]] می‌‌کردند. او برخاسته از خاندانی دانش‌پرور و عالم خیز بود. <ref>الانساب، ج ۳، ص۵۲۸ ـ ۵۲۹.</ref> ولادت وی را در سال ۲۸۱ هجری نوشته‌اند. <ref>وفیات الاعیان، ج ۳، ص۱۳۷.</ref> [[ذهبی]] گوید [[ابوسعید صدفی]] جز در مصر [[حدیثی]] نشنید و برای [[دانش اندوزی]] به [[سفر]] نپرداخت. <ref>سیر اعلام النبلاء، ج ۱۵، ص۵۷۹.</ref> وی نه تنها در [[حدیث]]، در رشته [[تاریخ]] نیز پیشتاز دیگران بود و افزون بر آن به شرح حال و تاریخ [[مردم]]، [[علم رجال]]، [[جرح و تعدیل]] [[راویان]] و نقاط قوت و [[ضعف روایات]] نیز [[آگاه]] بود.<ref>الوافی بالوفیات، ج ۸، ص۱۰۸ ـ ۱۰۹.</ref> رجال‌شناسان [[اهل سنّت]]، او را [[موثق]] و [[راستگو]] دانسته‌اند.<ref>البدایة والنهایه، ج ۱۱، ص۲۳۳.</ref> وی نزد استادانی چون [[عاصم بن رازح]]، [[عیسی بن احمد]] و [[محمد بن احمد]] به کسب دانش پرداخت خود نیز [[شاگردان]] و راویانی را [[تربیت]] کرد که از آن میان می‌‌توان افرادی چون پسرش [[علی بن عبدالرحمن صدفی مصری|علی]]، [[ابن منده]]<ref>الانساب، ج ۳، ص۵۳۰.</ref> و [[عبدالواحد بن محمد]] را نام برد.<ref>تذکره الحفاظ، ج ۳، ص۸۹۸.</ref> وی سرانجام به سال ۳۴۷<ref>فوات الوفیات، ج ۲، ص۲۶۸.</ref> یا ۳۴۹ [[هجری]] در قاهره درگذشت. <ref>الانساب، ج ۳، ص۵۳۰.</ref> صدفی در تاریخ مصر دو کتاب نوشت: نخستین آن ویژه رجال [[علمی]] مصر از عصر [[صحابه]] تا [[زمان]] خود بود. دومین کتاب او دربردارنده شرح حال کسانی بود که از سرزمین‌های دیگر به مصر آمده بودند<ref>وفیات الاعیان، ج ۳، ص۱۳۷. </ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۲۵۰ - ۲۵۱.</ref>

* [[علی بن عبدالرحمن صدفی مصری]] (فرزند)