ابوالحسن عراقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دبیران و [[دولتمردان]] [[سلطان]] [[مسعود]] غزنوی بود که در [[سال ۴۲۵ هجری]] قمری در مجاورت بقعه [[مطهر]] [[امام رضا]] {{ع}} مسجدی بنا کرد که به «[[مسجد]] [[بالا سر]]» معروف است.

عراقی بعد از اتمام ساخت این مسجد که از زمره قدیمی‌ترین ابنیه [[حرم امام رضا]] {{ع}} پس از بقعه مطهر است، [[وصیت]] کرد که او را در این مسجد [[دفن]] نمایند. عراقی در [[سال ۴۲۹ هجری]] قمری در گذشت و بنا بر وصیت خود او، تابوتش را از غزنین به [[مشهد]] آورده و در مسجد بالا سر دفن کردند<ref>تاریخ آستان قدس رضوی، ج۱، ص۱۴۲ و ۱۴۳.</ref>.

به نوشته [[ابوالفضل بیهقی]]، عراقی کاریز مشهد که شاید منظور قنات سناباد بوده باشد را، که در آن [[زمان]] خشک شده بود، مجددا روان کرد. از دیگر اقدامات ابو الحسن عراقی، ساختن کاروانسرایی در مشهد بود. او دهی را خرید و بر کاروانسرا و کاریز ساخته خویش [[وقف]] نمود<ref>تاریخ بیهقی، ص۷۱۲.</ref>. بنابراین، ابوالحسن عراقی بعد از [[سوری بن معتز]]، از جمله کسانی است که در زمان [[سلطنت]] مسعود غزنوی نسبت به [[عمران]] [[شهر]] مشهد و [[حرم]] [[حضرت رضا]] {{ع}} اهتمام به [[خرج]] داده است<ref>تاریخ شهر مشهد، ص۲۰.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۸.</ref>