ابورافع: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابورافع اسلم قبطی بریه]] از قبطیان [[مصر]] و [[اهل]] [[مدینه]] به حساب می‌‌آمد.<ref>الثقات ۳/۱۶.</ref> [[صحابی پیامبر]] {{صل}}،<ref>رجال الطوسی ۵.</ref> [[امام علی]] و [[امام حسن]] {{ع}} بود<ref> رجال النجاشی ۱/۶۴.</ref> و از [[پیامبر]]، امام علی و [[ابن مسعود]] [[روایت]] کرده است.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۲/۹۲.</ref> فرزندانش «عبیدالله» و «حسن»،<ref>الجرح و التعدیل ۲/۱۴۹.</ref>[[علی بن حسین]]، [[فضل بن عبیدالله]]<ref> سیر اعلام النبلاء ۲/۱۶.</ref> و دیگران از او روایت نقل کرده‌اند.

وی از [[محدثان]] [[ثقه]] و [[شیعه]] بود.<ref>خلاصة الاقوال ۳.</ref> [[ابورافع]] [[غلام]] [[عباس بن عبدالمطلب]] بود که او را به پیامبر بخشید. چون ابورافع خبر [[مسلمان]] شدن عباس را به پیامبر {{صل}} داد، [[حضرت]] او را [[آزاد]] کرد.<ref>الطبقات الکبری ۴/۷۳. </ref> او پیش از [[هجرت]] مسلمان شد و همراه [[جعفر بن ابی طالب]] به [[حبشه]] [[مهاجرت]] نمود. او در برخی از [[جنگ‌ها]] شرکت داشت و [[امین]] پیامبر {{صل}} بود. وی پس از [[رحلت]] آن حضرت، تا به [[خلافت]] رسیدن امام علی {{ع}} با او بود و در ۸۵ سالگی [[زمین]] و [[خانه]] خود را در [[خیبر]] و مدینه فروخت و همراه [[امام]] به [[کوفه]] آمد و از سوی حضرت به [[خزانه]] داری [[منصوب]] شد. پس از [[شهادت]] آن حضرت، به همراه امام حسن {{ع}} به مدینه آمد و حضرت نصف [[خانه علی]] {{ع}} و زمینی را به او واگذار کرد.<ref>رجال النجاشی ۱/۶۱ ـ ۶۴.</ref> دو فرزند او عبیدالله و علی کاتب [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} بودند.<ref>اسد الغابه ۱/۴۱.</ref> ابورافع در سال ۴۰ هـ در کوفه<ref>المنتظم ۵/۱۶۷.</ref> یا مدینه<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۲/۹۲.</ref> از [[دنیا]] رفت. کتاب السنن و الاحکام و القضایا اثر اوست <ref>رجال النجاشی ۱/۶۴.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۷۵ - ۱۷۶.</ref>