ابوسلمی راعی: تفاوت میان نسخه‌ها

نامش [[حریث]]<ref>تصحیف شده به کریب؛ ابن حجر، ج۵، ص۴۹۲.</ref> است و چنان که از نسبتش پیداست، پیشه [[چوپانی]] داشت و به [[رسول خدا]] {{صل}} [[خدمت]] می‌کرد<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۰۱؛ ذهبی، ج۲، ص۱۷۵؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۱۰۳؛ همو، الاصابه، ج۷، ص۱۶۰.</ref>. [[ابن منده]] ابوسلمی را [[کنیه]] [[اسلم]]، [[اسود راعی]] (اسود راعی نام [[غلام]] دیگر رسول خدا {{صل}} است) دانسته و گفته است وی در [[خیبر]] به [[شهادت]] رسید و ابوسلام از طریق او از رسول خدا [[روایت]] دارد<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۱۴.</ref>. در حالی که نه اسم ابو [[سلمی]]، اسلم است و نه در خیبر به شهادت رسیده، بلکه نام او حریث است و ابوسلام نیز به دلیل [[تابعی]] بودنش نمی‌تواند بدون واسطه از کسی که در خیبر به شهادت رسیده روایت کند، بنابراین، ابوسلمی غیر از اسلم (اسود راعی) است و ابن منده [[اخبار]] این دو را به هم آمیخته است<ref>ابونعیم، ج۱، ص۲۵۴؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۳۷۰.</ref>. ابوسلمی راعی روایت دارد و نام [[راوی]] او، ابوسلام اسود است که همین منشأ [[اشتباه]] ابن منده شده و او [[خیال]] کرده اسود، نام ابوسلمی است؛ چنان که [[ابن ابی عاصم]]<ref>ابن ابی عاصم، ج۱، ص۳۴۷.</ref>، [[طبرانی]]<ref>مسند، ج۱، ص۳۵۷ و ج۱، ص۴۵۵.</ref>، مزی<ref>مزی، ج۳۳، ص۳۶۹.</ref> و [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۱، ص۲۵۴.</ref> هنگام [[نقل روایت]] ذیل، از راوی با عنوان ابوسلام اسود یاد کرده‌اند.

ابوسلام اسود<ref>راوی از ابو سلمی؛ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۳۴۷.</ref> گفته است: از ابوسلمی، چوپان آن [[حضرت]] چنین شنیدم - [[ابن جابر]] در [[حدیث]] خود افزوده است که ابو سلمی را در [[مسجد کوفه]] دیدم و چنین شنیدم که می‌گفت: رسول خدا {{صل}} فرمود: "بَه بَه! پنچ چیز در ترازوی عمل چقدر سنگین و پرارزش است: {{متن حدیث|سُبْحانَ اللهِ، وَ الْحَمْدُ لِلهِ، وَ لا إلهَ إلاّ اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ}} و پنجمی [[مرگ]] فرزند [[صالح]] و شایسته‌ای است که از شخص [[مسلمانی]] بمیرد و او، آن را در [[راه خدا]] حساب کند"<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۰۱ و ج۶، ص۱۲۶؛ ابن ابی عاصم، ج۱، ص۳۴۷؛ احمد بن حنبل، ج۴، ص۲۳۷؛ طبرانی، کبیر، ج۲۲، ص۳۴۸؛ خلیفة بن خیاط، ص۲۰۸.</ref>. عباد بن عبدالصمد می‌گوید: من این [[روایت]] را در [[کوفه]] از مردی از [[یاران رسول خدا]] {{صل}} که خدمتکار آن [[حضرت]] نیز بود شنیدم و از او پرسیدم: ای [[بنده]] [[خدا]]! تو خدمتکار آن حضرت بودی؟ گفت: [[بلی]] من برای او [[چوپانی]] می‌کردم. سپس گفت: آیا می‌خواهی آنچه را شنیده‌ام بازگو کنم. سپس روایت پیش گفته را نقل کرد<ref>ابونعیم، ج۲، ص۸۱۷؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۵۰.</ref>. این روایت را به [[ثوبان]]، خدمتکار دیگر آن حضرت نیز نسبت داده‌اند<ref>أبونعیم، ج۲، ص۸۱۷؛ طبرانی، مسند، ج۱، ص۴۵۴.</ref>.

ابوسلمی در روایت دیگر می‌گوید: از [[رسول خدا]] {{صل}} شنیدم که فرمود: "کسی که [[خداوند متعال]] را [[ملاقات]] کند، در حالی که به [[وحدانیت]] [[خداوند]] و [[رسالت]] [[محمد]] [[شهادت]] بدهد و به [[روز قیامت]] و حساب در آن [[روز]] [[ایمان]] داشته باشد، وارد [[بهشت]] می‌شود". [[عباد بن عبدالصمد]] می‌گوید: به ابوسلمی گفتم: آیا این سخنان را خود از رسول خدا {{صل}} شنیدی؟ انگشتانش را در گوشش گذاشت و گفت: نه یک بار، نه دو بار، نه سه بار و نه چهار بار بلکه بارها این را از آن حضرت شنیده‌ام"<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۵۰.</ref>. از او در شمار [[صحابه]] ساکن کوفه یاد شده است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۱۴۹.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوسلمی راعی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۵۹-۳۶۰.</ref>