جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسد بن عبید بن سعیه هدلی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
سیره‌نویسان، [[نسب]] او را به [[اختلاف]] گزارش کرده‌اند. [[ابن اسحاق]] وی را از [[یهود]] «بنوهدل»<ref>ابن هشام، ج۳، ص۲۳۸؛ ابن سعد، ج۸، ص۳۲۳.</ref>، اما [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۰۳.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۰۶.</ref> از یهود «بنو قریظه» دانسته‌اند. برخی<ref>ابن سعد، ج۸، ص۳۲۳؛ ابن حبیب، ص۴۱۷؛ ابن ماکولا، ج۷، ص۴۱۸.</ref> تبار بنوهدل و بنو قریظه را مشترک دانسته و با تعبیر {{عربی|"الهدل اخوة قريظة"}}؛ از آنها یاد کرده‌اند. | سیره‌نویسان، [[نسب]] او را به [[اختلاف]] گزارش کرده‌اند. [[ابن اسحاق]] وی را از [[یهود]] «بنوهدل»<ref>ابن هشام، ج۳، ص۲۳۸؛ ابن سعد، ج۸، ص۳۲۳.</ref>، اما [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۰۳.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۰۶.</ref> از یهود «بنو قریظه» دانسته‌اند. برخی<ref>ابن سعد، ج۸، ص۳۲۳؛ ابن حبیب، ص۴۱۷؛ ابن ماکولا، ج۷، ص۴۱۸.</ref> تبار بنوهدل و بنو قریظه را مشترک دانسته و با تعبیر {{عربی|"الهدل اخوة قريظة"}}؛ از آنها یاد کرده‌اند. | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
گزارش دیگری، [[اسلام آوردن]] ایشان را متأثر از سخنان فردی [[یهودی]] به نام [[ابن هیّبان]] دانسته‌اند که پیش از [[مرگ]] خود، یهود را به [[ظهور پیامبر]] [[بشارت]] داده و از آنان خواسته بود به آن [[حضرت]] [[ایمان]] آورند<ref>ابن سعد، ج۱، ص۱۲۷.</ref>. | گزارش دیگری، [[اسلام آوردن]] ایشان را متأثر از سخنان فردی [[یهودی]] به نام [[ابن هیّبان]] دانسته‌اند که پیش از [[مرگ]] خود، یهود را به [[ظهور پیامبر]] [[بشارت]] داده و از آنان خواسته بود به آن [[حضرت]] [[ایمان]] آورند<ref>ابن سعد، ج۱، ص۱۲۷.</ref>. | ||
بنا بر نقل برخی [[مفسران]]، وقتی اسد بن عبید و همراهانش اسلام آوردند، [[دانشمندان]] یهود آنها را به [[شرارت]] متهم کردند و گفتند: تنها [[اشرار]] ما به [[دین]] محمد{{صل}} درآمده‌اند. [[خداوند]] در پاسخ آنها، [[آیه]] {{متن قرآن|لَيْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ}}<ref>«آنان برابر نیستند؛ از اهل کتاب گروهی برخاستگانند | بنا بر نقل برخی [[مفسران]]، وقتی اسد بن عبید و همراهانش اسلام آوردند، [[دانشمندان]] یهود آنها را به [[شرارت]] متهم کردند و گفتند: تنها [[اشرار]] ما به [[دین]] محمد {{صل}} درآمده‌اند. [[خداوند]] در پاسخ آنها، [[آیه]] {{متن قرآن|لَيْسُوا سَوَاءً مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ أُمَّةٌ قَائِمَةٌ يَتْلُونَ آيَاتِ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَهُمْ يَسْجُدُونَ}}<ref>«آنان برابر نیستند؛ از اهل کتاب گروهی برخاستگانند که در طول شب آیات خداوند را تلاوت می‌کنند در حالی که سر به سجده دارند» سوره آل عمران، آیه ۱۱۳.</ref> را فرو فرستاد و ایشان را از [[صالحان]] برشمرد و غیر قابل مقایسه با بنی قریظه معرفی کرد<ref>طبری، ج۳، ص۷۱؛ واحدی، ص۷۸.</ref>. | ||
بر پایه برخی گزارش‌ها، وی با زنی از [[انصار]] به نام [[امامه]] دختر [[بشر بن وقش]] [[ازدواج]] کرد که ثمره آن [[فرزندی]] به نام [[علی]] بود<ref>ابن حبیب، ص۴۱۷؛ ابن ماکولا، ج۷، ص۴۱۸؛ سمعانی، ج۵، ص۶۲۹.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اسد بن عبید بن سعیه هدلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۴۴.</ref> | بر پایه برخی گزارش‌ها، وی با زنی از [[انصار]] به نام [[امامه]] دختر [[بشر بن وقش]] [[ازدواج]] کرد که ثمره آن [[فرزندی]] به نام [[علی]] بود<ref>ابن حبیب، ص۴۱۷؛ ابن ماکولا، ج۷، ص۴۱۸؛ سمعانی، ج۵، ص۶۲۹.</ref><ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اسد بن عبید بن سعیه هدلی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۴۴.</ref> | ||