اسرافیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

واژه إسرافیل را به صورت‌های دیگری نیز از قبیل "اسرافین"، "سرافین" و "سرافیل" ذکر کرده‌اند.<ref> لسان‌العرب، ج ۵، ص ۲۴۵؛ مجمع‌البحرین، ج ۲، ص ۳۶۶، "سرفل"؛ تاج‌العروس، ج ۲۳، ص ۴۳۱، "سرف".</ref> برخی واژه إسرافیل را رباعی و گروهی با اصلی دانستن همزه، آن را خماسی می‌دانند.<ref>لسان‌العرب، ج ۵، ص ۲۴۵، "سرفل"؛ ریاض‌السالکین، ج ۱، ص ۸۵.</ref> بیشتر لغت‌دانان [[اسرافیل]] را واژه‌ای غیر [[عربی]] دانسته‌اند؛<ref> تاج‌العروس، ج ۲۳، ص ۴۳۱، "سرف"؛ المعرب، ج ۱، ص ۹۷؛ ریاض‌السالکین، ج ۱، ص ۸۵.</ref> برخی آن را برگرفته از [[سریانی]] و مرکب از [[اسرا]] ([[بنده]]) و ایل ([[خدا]]) می‌دانند.<ref>لغت‌نامه، ج ۲، ص ۱۹۲۵، "اسرافیل".</ref> نام‌های دیگر اسرافیل (عبدالله،<ref>بحارالانوار، ج ۱۵، ص ۳۵۲.</ref> عبیدالله،<ref> بحارالانوار، ج ۵۶، ص ۲۵۰.</ref> عبدالرّحمن)<ref>الدرالمنثور، ج ۱، ص ۲۲۵.</ref> نیز با این معنا انطباق دارند. در روایاتی به نقل از [[پیامبر]] {{صل}}، [[امام سجاد]] {{ع}}، [[صحابه]] و [[تابعان]] گفته شده است: هر اسم مرکبی که بخش دوم آن واژه ایل باشد (مانند [[جبرئیل]]، [[میکائیل]] و [[عزرائیل]]) به نحوی [[بندگی خدا]] را می‌رساند.<ref>ریاض‌السالکین، ج ۱، ص ۸۵.</ref> برخی دیگر، احتمال داده‌اند مأخذ این واژه، لغت عبریِ "سرافیم" باشد <ref>الملائکه، ص۴۵؛ المعرب، ص۹۷ـ۹۸؛ دائره‌المعارف الاسلامیه، ج ۲، ص ۱۱۳.</ref> که بر اساس [[تورات]]، نام جمعی از [[فرشتگان]] است که بر بالای [[کرسی]] [[خداوند]] ایستاده و دارای ۶ بال هستند که با دو بال روی خود را و با دو بال دیگر پاهای خود را پوشانیده‌اند و با دو بال دیگر پرواز می‌کنند و هنگام آواز جمله "قدّوس قدّوس، پروردگارِ لشکرهاست، تمامی [[زمین]] از جلال او مملوّ است" را بر زبان می‌آورند.<ref>کتاب مقدس، اشعیاء نبی، ۶: ۲ ـ ۷.</ref>

# سرافیم جمع و در تورات به معنای گروهی از [[فرشتگان مقرّب]] است و اسرافیل مفرد، و در فرهنگ اسلامی نام فرشته‌ای [[مقرّب]].

# در فرهنگ اسلامی [[مسئولیت]] اسرافیل، [[ابلاغ پیام الهی]] به دیگر فرشتگان <ref>التوحید، ص ۲۶۴؛ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۶۵۲.</ref> و دمیدن در [[صور]] معرفی شده است؛ ولی در تورات، نه تنها فرشتگان تسبیح‌گوی سرافیم چنین مسئولیت‌هایی ندارند، بلکه از هیچ فرشته‌ای حتی با لفظی دیگر برای چنین مسئولیتی، نامی به میان نیامده است. بر اساس روایات، همچنین اسرافیل [[ولیّ]] [[لوح محفوظ]] <ref>عالم الملائکه، ص ۶۳؛ البدایة والنهایه، ج ۱، ص ۵۹.</ref> و واسطه [[امین]] بین خداوند و سه فرشته [[برگزیده]] دیگر معرفی شده است <ref>الدرالمنثور، ج ۱، ص ۲۳۰؛ بحارالانوار، ج ۵۶، ص ۲۶۰.</ref> و بر این نکته تصریح شده که [[وحی]] [[خدا]] بر [[جبرئیل]] توسط او [[ابلاغ]] می‌گردد.<ref>بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۶۶، ۳۶۸؛ التوحید، ص ۲۶۴.</ref>

== [[اسرافیل]] در [[قرآن]] ==

# نفخ [[صور]] و دمیدن در [[ناقور]]: {{متن قرآن|وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ}}<ref>«و روزی که در صور دمند، هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است می‌هراسد، جز کسی که خداوند بخواهد و همگان نزد او با فروتنی می‌آیند» سوره نمل، آیه ۸۷.</ref>، {{متن قرآن|وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ}}<ref>«و در صور دمیده می‌شود آنگاه هر کس در آسمان‌ها و در زمین است بیهوش می‌گردد- جز آن کس که خدا بخواهد- سپس بار دیگر در آن می‌دمند که ناگاه آنان برمی‌خیزند، به انتظار می‌مانند» سوره زمر، آیه ۶۸.</ref>، {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَيَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ}}<ref>«و اوست آن کس که آسمان‌ها و زمین را به درستی آفرید و روزی که فرماید: باش! بی‌درنگ خواهد بود، گفتار او راستین است و روزی که در «صور» دمند فرمانفرمایی از آن اوست؛ دانای نهان و آشکار است و او فرزانه آگاه است» سوره انعام، آیه ۷۳.</ref>، {{متن قرآن|وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا}}<ref>«و در آن روز آنان را وا می‌نهیم که در یکدیگر موج زنند و در صور دمیده می‌شود آنگاه آنان را یکجا گرد می‌آوریم» سوره کهف، آیه ۹۹.</ref>، {{متن قرآن|فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ}}<ref>«و هنگامی که در صور دمیده شود،» سوره مدثر، آیه ۸.</ref> <ref>روض‌الجنان، ج ۱۲، ص ۳۶۳.</ref>

# [[دعوت]] و ندا: {{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ}}<ref>«و از نشانه‌های او این است که آسمان و زمین به فرمان او استوارند سپس در آن هنگام که شما را به خواندنی (یگانه) از زمین فرا می‌خواند ناگهان (از گورها) بیرون می‌آیید» سوره روم، آیه ۲۵.</ref>، {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ}}<ref>«و اوست که آفریدن (آفریدگان) را می‌آغازد سپس آن را باز می‌آورد و این بر او آسان‌تر است و در آسمان‌ها و زمین مثل برتر، او راست و او پیروزمند فرزانه است» سوره روم، آیه ۲۷.</ref>، {{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ}}<ref>«و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد» سوره ق، آیه ۴۱.</ref>، {{متن قرآن|يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref>«روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است» سوره ق، آیه ۴۲.</ref> طبق نظر مفسران مقصود از دعوت و ندا دمیدن [[اسرافیل]] در صور است.<ref>مجمع البیان، ج ۸، ص ۴۷؛ ج ۹، ص ۲۲۶؛ التفسیر الکبیر، ج ۲۸، ص ۱۸۸؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۱۵.</ref>

# [[برانگیخته شدن]] در [[قیامت]]: {{متن قرآن|يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ}}<ref>«روزی که آن بانگ لرزه‌افکن، به لرزه درآید،» سوره نازعات، آیه ۶.</ref>، {{متن قرآن|تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ}}<ref>«بانگی دیگر، از پی آن می‌آید،» سوره نازعات، آیه ۷.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَى كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَتَرَكْتُمْ مَا خَوَّلْنَاكُمْ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ وَمَا نَرَى مَعَكُمْ شُفَعَاءَكُمُ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِيكُمْ شُرَكَاءُ لَقَدْ تَقَطَّعَ بَيْنَكُمْ وَضَلَّ عَنْكُمْ مَا كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ}}<ref>«و به راستی یگانه (و تنها) همان‌گونه که نخست بار آفریده بودیمتان نزد ما آمدید و آنچه (از دارایی) بخشیده بودیمتان پس پشتتان رها کردید و میانجی‌هایتان را که می‌پنداشتید شریک‌ها (ی ما) در میان شما هستند با شما همراه نمی‌بینیم، پیوندتان با آنان گسست و آنچه (شریک‌های ما) می‌پنداشتید از دستتان رفت.» سوره انعام، آیه ۹۴.</ref><ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۶۵۳؛ روض‌الجنان، ج ۷، ص ۳۸۰.</ref>

# [[معراج]] [[پیامبر]] {{صل}}:{{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref><ref>تفسیر قمی، ج ۲، ص ۳۱؛ روض الجنان، ج ۱۲، ص ۱۵۲.</ref>

## [[جبرئیل]] و [[میکائیل]] و [[تمثل]] به [[جبرئیل]]: {{متن قرآن|مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ}}<ref>«آنکه دشمن خداوند و فرشتگان او و فرستادگان وی و جبرئیل و میکائیل باشد، (کافر است) و بی‌گمان خداوند دشمن کافران است» سوره بقره، آیه ۹۸.</ref>، {{متن قرآن|ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى}}<ref>«سپس نزدیک شد و فروتر آمد آنگاه (میان او و پیامبر) به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر رسید. پس (خداوند) به بنده خود وحی کرد، آنچه وحی کرد. دل، آنچه می‌دید، دروغ نگفت، پس آیا شما با او در آنچه می‌بیند، بگو- مگو می‌کنید؟ و به یقین او را در فرودی دیگر، (نیز) دیده بود» سوره نجم، آیه ۸-۱۳.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ}}<ref>«و بی‌گمان او (- جبرئیل) را در افق روشن دیدار کرده است،» سوره تکویر، آیه ۲۳.</ref><ref>کشف‌الاسرار، ج ۹، ص ۳۰۷؛ الدرالمنثور، ج ۱، ص ۲۲۵، ۲۳۰؛ البرهان، ج ۵، ص ۱۹۹ ـ ۲۰۰.</ref>

## مدبّرات امر: {{متن قرآن|فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا}}<ref>«آنگاه، به فرشتگان کارگزار» سوره نازعات، آیه ۵.</ref><ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۶۵۲.</ref>

## فرشتگان [[بشارت دهنده]] به [[ابراهیم]] {{ع}}: وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُواْ سَلامًا قَالَ سَلامٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ.<ref>جامع‌البیان، مج ۷، ج ۱۲، ص ۸۹.</ref>

## فرشتگانی که به هنگام [[مرگ]] [[مؤمن]] بر بالین وی حاضر می‌شوند: {{متن قرآن|وَادْخُلِي جَنَّتِي}}<ref>«و به بهشت من پا بگذار!» سوره فجر، آیه ۳۰.</ref><ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۵۵۳.</ref>

## حضور فرشتگان در قیامت: {{متن قرآن|يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا}}<ref>«روزی که روح و فرشتگان (دیگر) ردیف ایستند؛ دم برنیاورند مگر آن کس که (خداوند) بخشنده بدو اذن دهد و او سخن درست گوید» سوره نبأ، آیه ۳۸.</ref><ref>روض‌الجنان، ج ۱۲، ص ۱۵۲.</ref>

## اوصاف و [[افعال]] فرشتگان: {{متن قرآن|الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«سپاس خداوند را، آفریننده آسمان‌ها و زمین، همان که فرشتگان دارنده دو دو، و سه سه، و چهار چهار، بال را پیام‌رسان گمارده است؛ در آفرینش هر چه بخواهد می‌افزاید، بی‌گمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره فاطر، آیه ۱.</ref>، {{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«و (یاد کنید) آنگاه را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم فروتنی کنید، همه فروتنی کردند جز ابلیس که سرباز زد و سرکشی کرد و از کافران شد» سوره بقره، آیه ۳۴.</ref><ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۲۰۴ ـ ۲۰۵؛ الدرالمنثور، ج ۱، ص ۱۲۳.</ref>

افزون بر این، در ذیل برخی از [[آیات]] نیز به مناسبت خاصی از [[اسرافیل]] [[سخن]] به میان آمده است؛ مانند [[پیوستن]] ذرّیه [[مؤمنان]] به ایشان در [[قیامت]]، {{متن قرآن|الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ}}<ref>«آنان که در بیهوده‌گویی، به بازی سرگرمند» سوره طور، آیه ۱۲.</ref><ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۴۴۵.</ref> [[شادکامی]] [[بهشتیان]] {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ}}<ref>«اما کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند در بوستانی شادمان می‌گردانند» سوره روم، آیه ۱۵.</ref><ref>کشف‌الاسرار، ج ۷، ص ۴۴۰.</ref> و فرستادن [[فرشته]] [[پیامبر]] برای [[فرشتگان]] بر فرض [[زندگی]] آنها در [[زمین]] {{متن قرآن|قُلْ لَوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَسُولًا}}<ref>«بگو: اگر بر زمین فرشتگانی می‌بودند که با آرامش راه می‌پیمودند (باز هم) بر آنان از آسمان فرشته‌ای را به پیامبری می‌فرستادیم» سوره اسراء، آیه ۹۵.</ref><ref>تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۷.</ref><ref>[[علی محمدی آشنانی|محمدی آشنانی، علی]]، [[اسرافیل - محمدی آشنانی (مقاله)|مقاله «اسرافیل»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>

== جایگاه اسرافیل ==

در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا}}<ref>«و به راستی ما فرزندان آدم را ارجمند داشته‌ایم و آنان را در خشکی و دریا (بر مرکب) سوار کرده‌ایم و به آنان از چیزهای پاکیزه روزی داده‌ایم و آنان را بر بسیاری از آنچه آفریده‌ایم، نیک برتری بخشیده‌ایم» سوره اسراء، آیه ۷۰.</ref> که [[بنی‌آدم]] بر بسیاری از [[مخلوقات]] [[الهی]] [[برتر]] معرفی شده است، برخی به [[برتری]] [[انسان]] جز بر فرشتگان [[برگزیده]] ([[جبرئیل]]، اسرافیل، [[میکائیل]] و [[عزرائیل]]) و جماعتی از کروبیان اشاره کرده‌اند؛ ولی ابوالفتوح با ژرف اندیشی نیکویی، [[صحت]] آن را موقوف بر استثنای [[پیامبران]] از بنی‌آدم دانسته است.<ref>روض الجنان، ج ۱۲، ص ۲۵۱.</ref> [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ}}<ref>«و هیچ یک از ما (فرشتگان) نیست مگر که جایگاهی معیّن دارد» سوره صافات، آیه ۱۶۴.</ref> هریک از فرشتگان را دارای جایگاهی مشخص معرفی کرده است. با توجه به دیدگاه [[فیلسوفان]] مشّاء نیز که بر اساس قاعده "الواحد" به سلسله طولی مراتب هستی قائل‌اند و رابطه وجودی [[عقول]] و فرشتگان را نسبت به یکدیگر [[تکوینی]] و علّی دانسته‌اند <ref>الشفاء، ص ۴۳۵؛ نهایه‌الحکمه، ص ۳۸۱ ـ ۳۸۲.</ref> می‌توان جایگاه اسرافیل در [[نظام هستی]] را بازشناسی کرد. در ذیل آیاتی که از جبرئیل و میکائیل سخن به میان آمده است، همچون: {{متن قرآن|مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ}}<ref>«آنکه دشمن خداوند و فرشتگان او و فرستادگان وی و جبرئیل و میکائیل باشد، (کافر است) و بی‌گمان خداوند دشمن کافران است» سوره بقره، آیه ۹۸.</ref> [[مفسران]] پس از ذکر نام اسرافیل به ذکر روایاتی پرداخته‌اند که مفاد برخی از آنها بیان [[شأن نزول]] <ref> تفسیر منسوب به امام عسکری علیه ‌السلام، ص ۴۵۱.</ref> و برخی برتری جایگاه وی بر جبرئیل و دیگر فرشتگان برگزیده است.<ref>الدر المنثور، ج ۱، ص ۲۲۵، ۲۲۹ ـ ۲۳۰.</ref>

در ذیل آیات [[تمثل جبرئیل]]: {{متن قرآن|ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى}}<ref>«سپس نزدیک شد و فروتر آمد آنگاه (میان او و پیامبر) به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر رسید. پس (خداوند) به بنده خود وحی کرد، آنچه وحی کرد. دل، آنچه می‌دید، دروغ نگفت، پس آیا شما با او در آنچه می‌بیند، بگو- مگو می‌کنید؟ و به یقین او را در فرودی دیگر، (نیز) دیده بود» سوره نجم، آیه ۸-۱۳.</ref>، {{متن قرآن|وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ}}<ref>«و بی‌گمان او (- جبرئیل) را در افق روشن دیدار کرده است» سوره تکویر، آیه ۲۳.</ref>، [[مفسران]] <ref>کشف‌الاسرار، ج ۱۰، ص ۳۹۸.</ref> روایاتی را ذکر کرده‌اند که در آنها [[اسرافیل]] دارای عظمتی بیشتر از [[جبرئیل]] [[وصف]] شده است<ref>البرهان، ج ۵، ص ۱۹۹ ـ ۲۰۰؛ تفسیر قرطبی، ج ۹، ص ۱۵۷.</ref>.

== ویژگی [[اسرافیل]] ==

== مسئولیت و مأموریت اسرافیل ==

بخشی از [[آیات]]، مربوط به مسئولیت‌های فرشتگان در [[نظام آفرینش]] است: {{متن قرآن|جَاعِلِ الْمَلَائِكَةِ رُسُلًا}}<ref> سوره فاطر، آیه ۱.</ref> که مصداق آن، ۴ [[فرشته]] [[برگزیده]] معرفی شده‌اند <ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۲۰۴.</ref> و در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا}}<ref>«آنگاه، به فرشتگان کارگزار» سوره نازعات، آیه ۵.</ref> برابر [[روایات]]، [[جبرئیل]] موکَّل [[وحی الهی]]، بادها و لشکرها، [[میکائیل]] موکَّل [[باران]] و نباتِ [[زمین]]، [[اسرافیل]] [[مأمور]] رساندن [[فرمان الهی]] به ایشان و [[عزرائیل]] مأمور گرفتن جانها معرفی شده است.<ref>مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۶۵۲؛ روض‌الجنان، ج ۲۰، ص ۱۳۳؛ المیزان، ج ۲۰، ص ۱۸۰.</ref> در [[آیات]] بعد تنها به نفخ در [[صور]] اشاره شده است: {{متن قرآن|وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ}}<ref>«و در صور دمیده می‌شود آنگاه هر کس در آسمان‌ها و در زمین است بیهوش می‌گردد- جز آن کس که خدا بخواهد- سپس بار دیگر در آن می‌دمند که ناگاه آنان برمی‌خیزند، به انتظار می‌مانند» سوره زمر، آیه ۶۸.</ref><ref>روض‌الجنان، ج ۲۰، ص ۱۳۴.</ref> دمیدن در صور مهم‌ترین [[مسئولیت]] اسرافیل است.

بیشتر [[مفسران]] [[شیعی]] و برخی از [[مفسران اهل‌سنت]] براساس [[روایات تفسیری]] <ref>جامع‌البیان، مج ۱۵، ج ۳۰، ص ۴۱؛ مجمع‌البیان، ج ۱۰، ص ۶۵۳.</ref> دمیدن در صور را دو بار دانسته‌اند که در پی نفخه نخست، همگان می‌میرند و در پی نفخه دوم برای حضور در [[قیامت]] زنده می‌شوند؛<ref> التبیان، ج ۴، ص ۱۷۴؛ مجمع‌البیان، ج ۴، ص ۴۹۶؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۳، ص ۱۵۹.</ref> امّا برخی به استناد تعابیر [[قرآنی]] "فَزَع، صَعق و [[احیاء]]" و برابر پاره‌ای از روایات آن را سه بار و برخی ۴ بار (فزع، صعق، احیاء و جمع) دانسته‌اند.<ref>مجمع‌البیان، ج۶، ص۷۶۶؛ المیزان، ج۱۷، ص۲۹۳؛ روح‌البیان، ج ۸، ص ۱۳۸ ـ ۱۳۹.</ref> (نفخ صور) اسرافیل یکی از ۸ حامل [[عرش]] [[الهی]] در قیامت دانسته شده است: {{متن قرآن|وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ}}<ref>«و فرشتگان بر کناره‌های آن (آسمان) اند و در آن روز اورنگ (فرمانفرمایی) پروردگارت را هشت تن (از ایشان) بر فراز سر می‌برند» سوره حاقه، آیه ۱۷.</ref><ref>الدرالمنثور، ج ۷، ص ۲۵۸، ۲۷۶؛ عالم الملائکه، ص ۶۱.</ref> براساس بسیاری از روایات، وی از [[حاملان عرش]] الهی است.<ref>ریاض‌السالکین، ج ۱، ص ۸۴ ـ ۸۵؛ الدرالمنثور، ج ۷، ص ۲۷۶؛ ج ۸، ص ۲۷۰.</ref> در روایتی پس از اشاره به [[عبادت]] به دور از خستگی [[فرشتگان]] حامل عرش، نام اسرافیل و مسئولیت وی در نفخ صور ذکر شده است.<ref>صحیفه سجادیه، دعای ۳.</ref> شارحان، این سخن را [[ذکر خاص]] پس از عام و دلیل آن را [[فضیلت]]، و اهمیت این [[مسئولیت]] وی دانسته‌اند.<ref>ریاض‌السالکین، ج ۱، ص ۸۵.</ref> برابر [[روایات]] در مورد [[آیه]] {{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ}}<ref>«و (یاد کنید) آنگاه را که به فرشتگان گفتیم: برای آدم فروتنی کنید، همه فروتنی کردند جز ابلیس که سرباز زد و سرکشی کرد و از کافران شد» سوره بقره، آیه ۳۴.</ref> [[اسرافیل]] اولین کسی بود که برای [[خدا]] و بر [[حضرت آدم]] [[سجده]] کرد.<ref> الدرالمنثور، ج ۱، ص ۱۲۳؛ البدایة والنهایه، ج ۱، ص ۵۹؛ التعریف و الاعلام، ص ۵۷.</ref> بر اساس روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} در ذیل آیه {{متن قرآن|يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ}}<ref>«ای روان آرمیده!» سوره فجر، آیه ۲۷.</ref>، {{متن قرآن|ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً}}<ref>«به سوی پروردگارت خرسند و پسندیده بازگرد!» سوره فجر، آیه ۲۸.</ref> در هنگام [[مرگ]] [[مؤمن]]، [[پیامبر]] {{صل}} و [[اهل‌بیت]] {{عم}} و [[فرشتگان]] [[برگزیده]]، از جمله اسرافیل حضور یافته و بر اساس درخواست [[امیرمؤمنان]] {{ع}} همگی به [[فرشته مرگ]] توصیه می‌کنند که با او به [[مدارا]] [[رفتار]] شود.<ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۵۵۳.</ref> مورد دیگر درباره مژده‌دادن به حضرت‌ابراهیم است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ فَمَا لَبِثَ أَنْ جَاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ}}<ref>«و به یقین، فرشتگان ما برای ابراهیم مژده آوردند، گفتند: درود بر تو گفت:» سوره هود، آیه ۶۹.</ref> بر اساس روایات، فرشتگانی که برای [[بشارت]] فرزند، نزد [[ابراهیم]] فرستاده شده‌اند سه، <ref>جامع‌البیان، مج ۷، ج ۱۲، ص ۸۹؛ روض‌الجنان، ج ۱۰، ص ۳۰۰؛ بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۸۸.</ref>۴،<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۱۵۳، ۱۵۵؛ مجمع‌البیان، ج ۵، ص ۲۷۲؛ بحارالانوار، ج ۱۲، ص۸۸.</ref>، ۹ یا ۱۱ <ref>روض‌الجنان، ج ۱۰، ص ۳۰۰؛ بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۸۸.</ref> تن بوده‌اند که در همه موارد اسرافیل یکی از آنان گزارش شده است. این فرشتگان به دلیل [[آیات]] بعد [[مأمور]] [[عذاب]] [[قوم لوط]] نیز بوده‌اند.

در [[تفسیر آیه]] [[معراج]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}}: {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> از [[همراهی]] اسرافیل و دو [[فرشته]] برگزیده دیگر، [[جبرئیل]] و [[میکائیل]]، با پیامبر[[سخن]] گفته شده است؛<ref> تفسیر قمی، ج ۲، ص ۳.</ref> همچنین در ذیل آیه {{متن قرآن|قُلْ لَوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَسُولًا}}<ref>«بگو: اگر بر زمین فرشتگانی می‌بودند که با آرامش راه می‌پیمودند (باز هم) بر آنان از آسمان فرشته‌ای را به پیامبری می‌فرستادیم» سوره اسراء، آیه ۹۵.</ref> بر اساس روایتی، اسرافیل بر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} نازل و از سوی [[خداوند]] او را بین پیامبریِ همراه با [[سلطنت]] و [[شوکت]] ظاهری و پیامبریِ همراه با [[عبودیت]]، مخیّر ساخت و پیامبر به اشارت [[جبرئیل]] [[بندگی]] را برگزید. در این [[روایت]] جبرئیل بر [[رفعت]] [[درجه]] [[اسرافیل]] تأکید کرده است.<ref>البدایة و النهایه، ج ۱، ص ۵۸؛ الایمان بالملائکه، ص ۹۰ ـ ۹۱.</ref> برخی از [[مفسران]] در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا}}<ref>«روزی که روح و فرشتگان (دیگر) ردیف ایستند؛ دم برنیاورند مگر آن کس که (خداوند) بخشنده بدو اذن دهد و او سخن درست گوید» سوره نبأ، آیه ۳۸.</ref> که حضور [[فرشتگان]] را در [[قیامت]] گزارش می‌کند از حضور ویژه اسرافیل[[سخن]] گفته‌اند.<ref>روض‌الجنان، ج ۱۲، ص ۱۵۲.</ref> براساس روایتی از [[پیامبر]] {{صل}} در ذیل آیه {{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ}}<ref>«و فرزندان مؤمنانی را که از آنان با ایمان، پیروی کرده‌اند به آنان می‌پیوندیم و از (پاداش) کردارشان چیزی نمی‌کاهیم، هر کس در گرو کرده خویش است» سوره طور، آیه ۲۱.</ref> اسرافیل با سه حلّه از [[نور]] برای [[پوشش]] به نزد [[حضرت فاطمه]] {{س}} آمده، او را برای حضور در [[محشر]] فرا می‌خواند.<ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۴۴۵.</ref> در ذیل آیه {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِي رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ}}<ref>«اما کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند در بوستانی شادمان می‌گردانند» سوره روم، آیه ۱۵.</ref> یکی از عوامل [[شادکامی]] [[بهشتیان]]، خواندن اسرافیل با آوازی بسیار خوش معرفی شده است. [[زیبایی]] و جذابیت آواز اسرافیل از همه الحان، [[برتر]] است <ref>روض‌الجنان، ج ۱۵، ص ۲۴۷.</ref> و به هنگام آواز اسرافیل، درختان و حوریان و پرندگان بهشتی نیز با وی همنوا شده او را [[همراهی]] می‌کنند <ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۴، ص ۱۰.</ref> و به نقل کشف‌الاسرار وی برای بهشتیان، [[قرآن]] می‌خواند.<ref> کشف‌الاسرار، ج ۷، ص ۴۴۰.</ref> شاید بتوان گفت [[زیبایی]] و جذابیت آواز اسرافیل و همنوا شدن درختان و حوریان و پرندگان بهشتی با وی از آن روست که آواز او، آواز [[احیا]] و زندگی‌آفرین است.

== فرجام اسرافیل ==

مفسران برابر روایات، اسرافیل و سه [[فرشته]] [[برگزیده]] دیگر (جبرئیل [[میکائیل]] و [[عزرائیل]]) را مصداق مستثنا در آیه {{متن قرآن|وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِيَامٌ يَنْظُرُونَ}}<ref>«و در صور دمیده می‌شود آنگاه هر کس در آسمان‌ها و در زمین است بیهوش می‌گردد- جز آن کس که خدا بخواهد- سپس بار دیگر در آن می‌دمند که ناگاه آنان برمی‌خیزند، به انتظار می‌مانند» سوره زمر، آیه ۶۸.</ref>، {{متن قرآن|وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ}}<ref>«و روزی که در صور دمند، هر کس در آسمان‌ها و هر کس در زمین است می‌هراسد، جز کسی که خداوند بخواهد و همگان نزد او با فروتنی می‌آیند» سوره نمل، آیه ۸۷.</ref> به هنگام نفخ [[صور]] و از [[مرگ]] بر کنار دانسته‌اند؛<ref>تفسیر قرطبی، ج ۱۳، ص ۱۶۰؛ روض‌الجنان، ج ۱۵، ص ۸۱.</ref> اما در نهایت [[اسرافیل]] نیز همچون [[فرشتگان]] [[برگزیده]] دیگر طعم مرگ را خواهد چشید؛ طبق برخی [[روایات]]، پس از دمیدن نخست و مرگ همگان، [[خداوند]] یا [[عزرائیل]]، ابتدا [[جان]] [[جبرئیل]]، سپس [[میکائیل]] و در پایان اسرافیل و<ref>البرهان، ج۴، ص۷۳۰ ـ ۷۳۱؛ روض‌الجنان، ج ۱۵، ص ۸۱.</ref> برابر روایتی ابتدا جان اسرافیل، سپس دو [[فرشته]] دیگر را می‌گیرد و خود عزرائیل نیز [[قبض روح]] می‌شود.<ref>کشف‌الاسرار، ج ۸، ص ۴۳۶؛ تفسیر قرطبی، ج ۱۵، ص ۱۸۲.</ref> برابر [[روایت]] دیگر به نقل از [[امام علی بن الحسین]] {{ع}} همه [[اهل آسمان]] بر اثر نفخه نخست می‌میرند و اسرافیل آخرین کسی است که قبض روح می‌شود.<ref> البرهان، ج ۴، ص ۷۲۹.</ref> نکته اخیر در روایت و نیز برخی منابع ذکر شده است.<ref> تفسیر قمی، ج ۲، ص ۲۵۵.</ref> به نظر برخی مرگ مجردات مانند [[ملائکه]] به معنای محو نسبتِ وجود آنها به ماهیاتشان است.<ref>اسفار، ج ۹، ص ۲۷۸.</ref> در روایتی، اسرافیل به عنوان اولین کسی که زنده می‌شود<ref>البرهان، ج ۴، ص ۷۳۱؛ روح البیان، ج ۸، ص ۱۳۸ ـ ۱۳۹؛ البدایه‌والنهایه، ج ۱، ص ۵۹.</ref> معرفی شده و در [[روز قیامت]] نیز پس از [[لوح]] و قلم اولین فرشته‌ای است که در مورد [[ابلاغ]] [[فرمان خدا]] از او [[پرسش]] می‌شود.<ref>بحارالانوار، ج ۷، ص ۲۸۱.</ref> با توجه به [[مسئولیت]] مهم اسرافیل در [[احیا]] شاید سرّ اینکه او آخرین فردی است که قبض روح می‌شود و اولین کسی است که زنده می‌شود، این باشد که وی مجرای [[افاضه]] [[حیات]] از ناحیه خداوند به سایر موجودات است.<ref>[[علی محمدی آشنانی|محمدی آشنانی، علی]]، [[اسرافیل - محمدی آشنانی (مقاله)|مقاله «اسرافیل»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۳ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۳.</ref>