اسمر بن مضرس طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اسمر بن مضرس طائی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}

== مقدمه ==

اسمر یکی از بیابان‌نشینان<ref>ابونعیم، ج۱، ص۳۴۷.</ref> [[قبیله طی]] بود که احتمالاً سال نهم هجری<ref>ابن هشام، ج۴، ص۹۹۹؛ ابن کثیر، ج۴، ص۱۲۱.</ref> همراه با قبیله‌اش [[اسلام]] آورد. وی به حضور [[رسول خدا]] {{صل}} رسید و با ایشان [[بیعت]] کرد<ref>بخاری، ج۲، ص۶۱؛ بیهقی، ج۶، ص۱۴۲.</ref>.

اسمر پس از [[رحلت رسول خدا]] {{صل}} در [[بصره]] ساکن شد؛ از این رو، وی را از بیابان‌نشینان بصره<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۹۵.</ref> یا [[صحابه]] ساکن بصره<ref>ابن سعد، ج۷، ص۵۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۸۱.</ref> دانسته‌اند. تنها روایتی که از اسمر نقل شده، [[حدیثی]] است که وی در ماجرای بیعت خود از رسول خدا {{صل}} شنیده است. براساس این [[روایت]] که دخترش [[عقیله]] از اسمر نقل کرده، [[پیامبر]] فرمود: هر کس در [[تصرف]] [[اراضی]] (موات) بر [[مسلمان]] دیگری پیشی بگیرد، درباره آن [[حق]] دارد. به گزارش اسمر، پس از این سخنان، [[مسلمانان]] در سنگچین کردن اراضی [[شتاب]] گرفتند<ref>ابو داود، ج۲، ص۵۰.</ref>. این روایت از معدود مبانی [[قاعده فقهی]] «[[سبقت]]» در تصرف [[اراضی موات]] درآمده است<ref>نووی، ج۱۵، ص۲۰۷؛ خوانساری، ج۵، ص۲۳۴؛ خویی، ج۱، ص۱۴۵.</ref>.

برخی، اسمر را [[برادر]] یکی از صحابه شناخته شده قبیله طی [[عروة بن مضرس طائی]] دانسته‌اند که البته [[دلایل]] کافی برای این انتساب وجود ندارد<ref>ر. ک: ابن عبد البر، ج۱، ص۲۲۸.</ref>. این قول را برخی صحابه‌نگاران بعدی نیز نقل کرده‌اند<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۸۰.</ref>. برخی نیز به [[اشتباه]] پدرش را [[ابیض بن مضرس]] دانسته‌اند<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۸۰.</ref><ref>[[مهران اسماعیلی|اسماعیلی، مهران]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «اسمر بن مضرس طائی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۶۲.</ref>