جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[بقیة الله]]: بازنهاده [[الهی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۹۱.</ref>، بازمانده و یادگار خدایی. | * [[بقیة الله]]: بازنهاده [[الهی]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۹۱.</ref>، بازمانده و یادگار خدایی. | ||
*{{متن قرآن|بَقِيَّتُ الله خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«برنهاده خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید» سوره هود، آیه ۸۶.</ref>. | *{{متن قرآن|بَقِيَّتُ الله خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«برنهاده خداوند برای شما بهتر است اگر مؤمن باشید» سوره هود، آیه ۸۶.</ref>. | ||
*این [[آیه شریفه]] مربوط به داستان [[شعیب]] است؛ آنجا که [[قوم]] خود را از کم‌فروشی [[نهی]] می‌کند<ref>محسن معینی، «بقیة‌الله»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۳۸۰.</ref>. مراد از [[بقیة الله]] در [[آیه]]، سود [[مباح]] حاصل از فروش برای فروشنده است و بهتر از سودی است که از کم‌فروشی و کم گذاشتن از ترازو و وزنه حاصل می‌گردد <ref>سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۱۰، ص۳۶۴.</ref>. | * این [[آیه شریفه]] مربوط به داستان [[شعیب]] است؛ آنجا که [[قوم]] خود را از کم‌فروشی [[نهی]] می‌کند<ref>محسن معینی، «بقیة‌الله»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۳۸۰.</ref>. مراد از [[بقیة الله]] در [[آیه]]، سود [[مباح]] حاصل از فروش برای فروشنده است و بهتر از سودی است که از کم‌فروشی و کم گذاشتن از ترازو و وزنه حاصل می‌گردد <ref>سید محمد حسین طباطبابی، المیزان، ج۱۰، ص۳۶۴.</ref>. | ||
*در [[روایات]]، [[ادعیه]] و [[زیارات]] مأثوره، [[ائمه اطهار]]{{عم}} با عنوان [[بقیة الله]] توصیف شده‌اند. این تعبیر از همه بیشتر برای [[حضرت قائم]]{{ع}} [[دوازدهمین امام]] [[شیعیان]] به کار رفته است. [[فیض کاشان|ملا محسن فیض کاشانی]] در [[تفسیر]] این [[آیه]] از اکمال الدین [[حدیثی]] از [[حضرت]] [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند، به این مضمون که اولین سخنی که [[قائم]]{{ع}} بعد از خروجش می‌گوید، این [[آیه]] است؛ سپس می‌گوید: "من [[بقیة الله]] و [[حجت]] او و خلیفه‌اش بر شما هستم" و هیچ کس بر او [[درود]] نمی‌فرستد، مگر آنکه بگوید: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ الله فِي أَرْضِهِ}}<ref>ملامحسن فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ج۲، ص۴۶۸.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۴۹.</ref>. | * در [[روایات]]، [[ادعیه]] و [[زیارات]] مأثوره، [[ائمه اطهار]] {{عم}} با عنوان [[بقیة الله]] توصیف شده‌اند. این تعبیر از همه بیشتر برای [[حضرت قائم]] {{ع}} [[دوازدهمین امام]] [[شیعیان]] به کار رفته است. [[فیض کاشان|ملا محسن فیض کاشانی]] در [[تفسیر]] این [[آیه]] از اکمال الدین [[حدیثی]] از [[حضرت]] [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند، به این مضمون که اولین سخنی که [[قائم]] {{ع}} بعد از خروجش می‌گوید، این [[آیه]] است؛ سپس می‌گوید: "من [[بقیة الله]] و [[حجت]] او و خلیفه‌اش بر شما هستم" و هیچ کس بر او [[درود]] نمی‌فرستد، مگر آنکه بگوید: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ الله فِي أَرْضِهِ}}<ref>ملامحسن فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ج۲، ص۴۶۸.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۴۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||