جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تفسیر پوزیتیویستی در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تفسیر پوزیتیویستی در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تفسیر]] مبتنی بر [[اعتقاد]] به اصالت ماده و عینیت [[حسی]] اشیاء | [[تفسیر]] مبتنی بر [[اعتقاد]] به اصالت ماده و عینیت [[حسی]] اشیاء | ||
متد پوزیتویسم (positivism) یا روش تحققی عبارت است از مقارنه و تطبیق موضوعی و خارجی، و روشی که فنومنها و پدیدههای عینی را فقط در مقیاسهای تجارب حسی و [[علوم]] تحققی ارزیابی میکند. این اصطلاح نخستین بار به [[فلسفه]] و [[تعالیم]] اگوست کنت دانشمند فرانسوی قرن نوزدهم اطلاق شد که هرگونه [[مذهب]] [[فلسفی]] مربوط به ماوراء الطبیعه را [[انکار]] میکرد و سپس به هرگونه سبک و متد [[پژوهشی]] که روش تحقیقی خویش را بر اصالت ماده و عینیت خارجی اشیا قرار داده بود، روش پوزیتویستی یا تحققی اطلاق شد. | متد پوزیتویسم (positivism) یا روش تحققی عبارت است از مقارنه و تطبیق موضوعی و خارجی، و روشی که فنومنها و پدیدههای عینی را فقط در مقیاسهای تجارب حسی و [[علوم]] تحققی ارزیابی میکند. این اصطلاح نخستین بار به [[فلسفه]] و [[تعالیم]] اگوست کنت دانشمند فرانسوی قرن نوزدهم اطلاق شد که هرگونه [[مذهب]] [[فلسفی]] مربوط به ماوراء الطبیعه را [[انکار]] میکرد و سپس به هرگونه سبک و متد [[پژوهشی]] که روش تحقیقی خویش را بر اصالت ماده و عینیت خارجی اشیا قرار داده بود، روش پوزیتویستی یا تحققی اطلاق شد. | ||
به شیوهای از [[تفسیر قرآن]] که با این رویکرد صورت گرفته باشد، تفسیر پوزیتویستی میگویند <ref>خرمشاهی، بهاء الدین، قرآن پژوهی(هفتادبحث وتحقیق قرآنی) | به شیوهای از [[تفسیر قرآن]] که با این رویکرد صورت گرفته باشد، تفسیر پوزیتویستی میگویند <ref>خرمشاهی، بهاء الدین، قرآن پژوهی(هفتادبحث وتحقیق قرآنی)، صفحه (۲۹۴-۳۲۰)؛ بن نبی، مالک، پدیده قرآنی، صفحه ۱۰۲</ref>.<ref>[[فرهنگنامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص۱۷۷۳.</ref> | ||
{{تفسیر}} | {{تفسیر}} |