تقوا در معارف و سیره امام جواد: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

#{{متن حدیث|قَالَ {{ع}}: مَنِ اسْتَغْنَى بِاللَّهِ افْتَقَرَ النَّاسُ إِلَيْهِ وَ مَنِ اتَّقَى اللَّهَ أَحَبَّهُ النَّاسُ وَ إِنْ كَرِهُوا}}. فرمود: هرکس خود را در کنار [[خدا]] [[بی‌نیاز]] بداند؛ [[مردم]] محتاج و نیازمند او شوند و هرکس با [[تقوا]] باشد، مردم او را [[دوست]] خواهند داشت؛ اگرچه نخواهند<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۳۴۷؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۷۹، ح۶۲؛ حلیة الأبرار، ج۴، ص۵۹۷؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۲۹؛ نور الأبصار، ص۳۳۱.</ref>.

# [[امام جواد]] {{ع}} در پاسخ کسی که تقاضا نمود تا [[پند]] و موعظه‌ای جامع و کوتاه به وی بیاموزد، فرمود: {{متن حدیث|صن نفسك عن عار العاجلة، و نار الآجلة}}. [[جان]] خویش را از [[ننگ و عار]] [[دنیا]] و [[آتش]] [[آخرت]] [[حفظ]] کن<ref>احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۹.</ref>.

#{{متن حدیث|قَالَ {{ع}}: التَّحَفُّظُ عَلَى قَدْرِ الْخَوْفِ‌، وَ الطَّمَعُ عَلَى قَدْرِ السَّبِيلِ}}. فرمود: [[حفظ خویشتن]] به اندازه [[احساس]] [[ترس]] و [[آرزو]] به اندازه باقی مانده راه است<ref>نزهة الناظر، ص۱۳۶، ح۱۵؛ اعلام الدین، ص۳۰۹؛ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۶۵، ح۵؛ اعیان اشیعة، ج۲، ص۳۶.</ref>.

#{{متن حدیث|قال {{ع}}: لو کانت السماوات و الأرض رتقا على [[عبد]] ثمّ اتّقى [[اللّه]] تعالى لجعل منها مخرجا}}. فرمود: اگر درهای [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] بر کسی بسته شود، با [[پرهیزگاری]] و [[خوف از خدا]]، راهی برای نجاتش گشوده می‌شود<ref>فصول المهمة، ص۲۷۳؛ نور الأبصار، ص۳۳۲؛ احقاق الحق، ج۱۲، ص۴۳۵؛ ج۱۹، ۶۰۵.</ref>.<ref>[[سید ابوالفضل طباطبایی اشکذری|طباطبایی اشکذری، سید ابوالفضل]]، [[دانشنامه جوادالائمه (کتاب)|دانشنامه جوادالائمه]]، ص ۲۹۳.</ref>