حیا در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
 
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[حیا]] عبارت است از حالت و [[خویی]] [[نفسانی]] در [[انسان]] که مانع ارتکاب [[اعمال زشت]] می‏‌شود. مقابل آن، بی‏شرمی قرار دارد.
[[حیا]] عبارت است از حالت و [[خویی]] [[نفسانی]] در [[انسان]] که مانع ارتکاب [[اعمال زشت]] می‏‌شود. مقابل آن، بی‏شرمی قرار دارد.


حیا از [[اخلاق پسندیده]]، بلکه در [[روایات]]، رأس [[مکارم اخلاق]] که [[خداوند]] [[پیامبران]] خود را بدان آراسته، بر شمرده شده است،<ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۵۵ ـ ۵۶</ref> و در روایتی از [[معصوم]]{{ع}} آمده است: «حیا و [[ایمان]] با هم‌اند، چنانچه یکی رخت بربندد، دیگری نیز به تبع آن می‏‌رود» و در روایتی دیگر از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است: «کسی که حیا ندارد ایمان ندارد». <ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۱۰۶</ref>.
حیا از [[اخلاق پسندیده]]، بلکه در [[روایات]]، رأس [[مکارم اخلاق]] که [[خداوند]] [[پیامبران]] خود را بدان آراسته، بر شمرده شده است،<ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۵۵ ـ ۵۶</ref> و در روایتی از [[معصوم]] {{ع}} آمده است: «حیا و [[ایمان]] با هم‌اند، چنانچه یکی رخت بربندد، دیگری نیز به تبع آن می‏‌رود» و در روایتی دیگر از [[امام صادق]] {{ع}} آمده است: «کسی که حیا ندارد ایمان ندارد». <ref>الکافی (کلینی)، ج۲، ص:۱۰۶</ref>.


تحصیل [[فضائل اخلاقی]] از جمله حیا، [[مستحب]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۶۶ و ج۱۵، ص:۱۹۸</ref>
تحصیل [[فضائل اخلاقی]] از جمله حیا، [[مستحب]] است. <ref>وسائل الشیعة، ج۱۲، ص:۱۶۶ و ج۱۵، ص:۱۹۸</ref>
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش