جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام سجاد | عنوان مدخل = خطبه امام سجاد در شام | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام سجاد | عنوان مدخل = خطبه امام سجاد در شام | مداخل مرتبط = [[خطبه امام سجاد در شام در معارف مهدویت]] - [[خطبه امام سجاد در شام در معارف دعا و زیارات]] | پرسش مرتبط = }} | ||
یکی از آثار به جای مانده از [[امام سجاد]]{{ع}}، '''[[خطبه]] ایشان در [[مسجد]] [[شام]]''' است، بعد از آنکه [[خطیب]] درباری برعلیه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} صحبت کرد، امام سجاد{{ع}} خطبه‌ای ایراد کرد و برای [[مردم]] روشنگری کرد. | یکی از آثار به جای مانده از [[امام سجاد]] {{ع}}، '''[[خطبه]] ایشان در [[مسجد]] [[شام]]''' است، بعد از آنکه [[خطیب]] درباری برعلیه [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} صحبت کرد، امام سجاد {{ع}} خطبه‌ای ایراد کرد و برای [[مردم]] روشنگری کرد. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از [[امام علی بن الحسین]]{{ع}}، غیر از [[صحیفه سجادیه]]، آثار ارزشمند دیگری در [[میراث مکتوب]] [[شیعه]] وجود دارد. این آثار در قالب [[دعا]] و [[مناجات]] و همچنین [[روایات]] کوتاه و بلند، گنجینه‌ای گران‌بها و منبعی غنی در [[شناخت معارف دینی]] به شمار می‌رود. [[رساله حقوق]]، [[دعای ابوحمزه ثمالی]]، [[مناجات خمس عشر]]، [[زیارت امین‌الله]] و خطبه امام سجاد در شام از جمله این [[معارف]] ارجمند است<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دیگر آثار امام سجاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۲۶.</ref>. | از [[امام علی بن الحسین]] {{ع}}، غیر از [[صحیفه سجادیه]]، آثار ارزشمند دیگری در [[میراث مکتوب]] [[شیعه]] وجود دارد. این آثار در قالب [[دعا]] و [[مناجات]] و همچنین [[روایات]] کوتاه و بلند، گنجینه‌ای گران‌بها و منبعی غنی در [[شناخت معارف دینی]] به شمار می‌رود. [[رساله حقوق]]، [[دعای ابوحمزه ثمالی]]، [[مناجات خمس عشر]]، [[زیارت امین‌الله]] و خطبه امام سجاد در شام از جمله این [[معارف]] ارجمند است<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دیگر آثار امام سجاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۲۶.</ref>. | ||
==خطبه امام سجاد در شام== | == خطبه امام سجاد در شام == | ||
وقتی کاروان اسرای [[کربلا]] وارد شام شد [[اهل‌بیت]] را به [[زندان]] بردند. [[یزید]]، [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} را به [[مسجد]] فرا خواند و خطیبی را طلبیده و به بالای [[منبر]] فرستاد. آن [[خطیب]] به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} بسیار [[ناسزا]] گفت و در مقابل، [[معاویه]] و یزید را [[مدح]] بسیار کرد. امام سجاد{{ع}} ندا کرد و فرمود: "ای خطیب! برای [[خشنودی]] مخلوق خدا را به [[خشم]] آوردی؛ جای خود را در [[جهنم]] مهیا بدان". پس از آن حضرت از [[یزید]] رخصت طلبید که بالای [[منبر]] برود و مطالبی بیان کند که موجب [[خشنودی]] [[خداوند]] و [[اجر]] حاضران گردد. با [[اصرار]] حاضران یزید اجازه داد و [[امام]] شروع به [[سخنرانی]] کرد. | وقتی کاروان اسرای [[کربلا]] وارد شام شد [[اهل‌بیت]] را به [[زندان]] بردند. [[یزید]]، [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} را به [[مسجد]] فرا خواند و خطیبی را طلبیده و به بالای [[منبر]] فرستاد. آن [[خطیب]] به [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[امام حسین]] {{ع}} بسیار [[ناسزا]] گفت و در مقابل، [[معاویه]] و یزید را [[مدح]] بسیار کرد. امام سجاد {{ع}} ندا کرد و فرمود: "ای خطیب! برای [[خشنودی]] مخلوق خدا را به [[خشم]] آوردی؛ جای خود را در [[جهنم]] مهیا بدان". پس از آن حضرت از [[یزید]] رخصت طلبید که بالای [[منبر]] برود و مطالبی بیان کند که موجب [[خشنودی]] [[خداوند]] و [[اجر]] حاضران گردد. با [[اصرار]] حاضران یزید اجازه داد و [[امام]] شروع به [[سخنرانی]] کرد. | ||
آن حضرت پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] و [[درود]] و [[صلوات بر پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]] او{{عم}} خطبه‌ای در نهایت [[فصاحت]] و [[بلاغت]] ادا کرد که باعث سرازیر شدن [[اشک]] از چشم‌های حاضران می‌شد<ref>جلاء‌العیون، ص۷۳۹؛ منتهی‌الآمال، ص۷۷۴.</ref>. | آن حضرت پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] و [[درود]] و [[صلوات بر پیامبر]] {{صل}} و [[اهل بیت]] او {{عم}} خطبه‌ای در نهایت [[فصاحت]] و [[بلاغت]] ادا کرد که باعث سرازیر شدن [[اشک]] از چشم‌های حاضران می‌شد<ref>جلاء‌العیون، ص۷۳۹؛ منتهی‌الآمال، ص۷۷۴.</ref>. | ||
در واقع این سخنرانی در آن فضای تاریک، جرقه [[روشنگری]] در مورد [[قیام امام حسین]]{{ع}} و پرده‌برداری از ماهیت [[زشت]] [[حکومت اموی]] بود. به [[گواهی]] [[تاریخ]] پس از [[سخنان امام]] یکی از [[دانشمندان یهود]] که در مجلس حاضر بود در مورد [[امام سجاد]]{{ع}} [[پرسش]] کرد و یزید او را معرفی نمود. پس از آنکه معلوم شد [[جوان]] سخنران نوه [[پیامبر اسلام]] است، آن عالم [[یهودی]] به شدت بر یزید [[اعتراض]] کرد تا جایی که یزید [[دستور]] داد او را با توهین و ضرب و شتم از مجلس بیرون کنند<ref>جلاء‌العیون، ص۷۴۱ و ۷۴۲.</ref>. | در واقع این سخنرانی در آن فضای تاریک، جرقه [[روشنگری]] در مورد [[قیام امام حسین]] {{ع}} و پرده‌برداری از ماهیت [[زشت]] [[حکومت اموی]] بود. به [[گواهی]] [[تاریخ]] پس از [[سخنان امام]] یکی از [[دانشمندان یهود]] که در مجلس حاضر بود در مورد [[امام سجاد]] {{ع}} [[پرسش]] کرد و یزید او را معرفی نمود. پس از آنکه معلوم شد [[جوان]] سخنران نوه [[پیامبر اسلام]] است، آن عالم [[یهودی]] به شدت بر یزید [[اعتراض]] کرد تا جایی که یزید [[دستور]] داد او را با توهین و ضرب و شتم از مجلس بیرون کنند<ref>جلاء‌العیون، ص۷۴۱ و ۷۴۲.</ref>. | ||
در این سخنرانی حضرت به معرفی پدران گرامی‌اش و ذکر [[فضایل]] آنها می‌پردازد تا جایی که یزید از [[شورش]] [[مردم]] به [[هراس]] می‌افتد و به [[مؤذن]] خویش دستور می‌دهد که با گفتن [[اذان]] [[کلام امام]] را [[قطع]] کند<ref>جلاء‌العیون، ص۷۳۹-۷۴۱.</ref>. | در این سخنرانی حضرت به معرفی پدران گرامی‌اش و ذکر [[فضایل]] آنها می‌پردازد تا جایی که یزید از [[شورش]] [[مردم]] به [[هراس]] می‌افتد و به [[مؤذن]] خویش دستور می‌دهد که با گفتن [[اذان]] [[کلام امام]] را [[قطع]] کند<ref>جلاء‌العیون، ص۷۳۹-۷۴۱.</ref>. | ||
[[خطبه امام]] این‌گونه آغاز می‌شود: "ای مردم خداوند به ما شش [[خصلت]] [[عطا]] فرموده و ما را به هفت ویژگی بر دیگران [[فضیلت]] بخشیده است. به ما [[علم]]، [[بردباری]]، [[سخاوت]]، فصاحت، [[شجاعت]] و [[محبت]] در [[قلوب]] [[مؤمنین]] را ارزانی داشت. اوست که ما را بر دیگران [[برتری]] داد، به اینکه [[پیامبر]] بزرگ [[اسلام]] [[محمد]]{{صل}} و [[صدّیق]] ([[امام علی]]{{ع}} و طیّار ([[جعفر طیار]] [[برادر]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[شیر خدا]] و شیر رسولش ([[حمزه]]) و دو [[سبط]] این [[امت]] ([[امام حسن]] و [[حسین]]{{عم}} از ما هستند"<ref>جلاء‌العیون، ص۷۴۰.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دیگر آثار امام سجاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۳۰.</ref> | [[خطبه امام]] این‌گونه آغاز می‌شود: "ای مردم خداوند به ما شش [[خصلت]] [[عطا]] فرموده و ما را به هفت ویژگی بر دیگران [[فضیلت]] بخشیده است. به ما [[علم]]، [[بردباری]]، [[سخاوت]]، فصاحت، [[شجاعت]] و [[محبت]] در [[قلوب]] [[مؤمنین]] را ارزانی داشت. اوست که ما را بر دیگران [[برتری]] داد، به اینکه [[پیامبر]] بزرگ [[اسلام]] [[محمد]] {{صل}} و [[صدّیق]] ([[امام علی]] {{ع}} و طیّار ([[جعفر طیار]] [[برادر]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و [[شیر خدا]] و شیر رسولش ([[حمزه]]) و دو [[سبط]] این [[امت]] ([[امام حسن]] و [[حسین]] {{عم}} از ما هستند"<ref>جلاء‌العیون، ص۷۴۰.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دیگر آثار امام سجاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۳۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||