خوش‌خلقی در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

یکی از وجوه امتیاز [[انسان]] در مواجهه با دیگران [[حسن]] [[سلوک]] و [[رفتار]] خوش است. [[خوش‌رفتاری]]، دست‌کم دو جنبه را شامل می‌شود که عبارت است از: گفتار خوش و [[کردار]] [[نیکو]]. مجموعه این دو را می‌توان "حسن [[خُلق]]" و "[[ادب]] نیکو" نامید. [[امام سجاد]] {{ع}} – در این مورد - از [[خداوند]] چنین درخواست می‌کند: {{متن حدیث|وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ، وَ مَرْضِيِّ‏ الْقَوْلِ‏، وَ مُسْتَحْسَنِ‏ الْعَمَلِ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>: «بار خدایا و چون آهنگ کاری [[شایسته]] کنم یا سخنی شایسته گویم یا عملی نیکو انجام دهم، یاری‌ام ده».