سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

این سوره پیرامون [[اعراض]] [[کفار]] از کتابی که بر آنان نازل شده، یعنی از [[قرآن کریم]]، سخن می‌گوید. غرض اصلی سوره این است و به همین جهت از همان ابتدای سوره این معنا را خاطرنشان می‌سازد، و بعد از هر چند آیه یک بار همان را متعرض می‌شود. از این روی، اولین آیه آن آیه {{متن قرآن|تَنْزِيلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ}}<ref>«(این کتاب) فرو فرستاده‌ای است از سوی (خداوند) بخشنده بخشاینده» سوره فصلت، آیه ۲.</ref> است، که تا شش آیه مسأله [[انکار]] کتاب را دنبال می‌کند، سپس در آیه {{متن قرآن|وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ}}<ref>«و کافران گفتند: به این قرآن گوش ندهید و در (هنگام خوانده شدن) آن، سخنان بیهوده سر دهید باشد که پیروز گردید» سوره فصلت، آیه ۲۶.</ref> مجدداً همین مطلب را متذکر شده. و برای نوبت سوم در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا أَفَمَنْ يُلْقَى فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که در آیات ما کژاندیشی می‌کنند بر ما پوشیده نیستند، آیا آن کس که در روز رستخیز در آتش افکنده می‌شود بهتر است یا آنکه در امن و امان می‌آید؟ هر چه می‌خواهید انجام دهید که او به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره فصلت، آیه ۴۰.</ref> همین مطلب را از سر گرفته. و دنبالش می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ}}<ref>«به یقین آنان که این یادکرد را چون بر آنان فرود آمد انکار کردند (کیفر خواهند دید) و به راستی آن کتابی است ارجمند» سوره فصلت، آیه ۴۱.</ref>. و در اواخر [[سوره]] باز سخن از خدایی بودن [[قرآن]] نموده، می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهِ}}<ref>«بگو به من خبر دهید که اگر (این قرآن) از سوی خداوند باشد آنگاه شما آن را انکار کنید چه کسی گمراه‌تر از (چنین) کسی است که در ستیزی ژرف (با خداوند) به سر می‌برد؟» سوره فصلت، آیه ۵۲.</ref>. لازمه [[اعراض]] [[مشرکین]] از [[کتاب خدا]] [[انکار]] اصول سه‌گانه [[دین]] است که اساس [[دعوت]] حقه [[اسلام]] را تشکیل می‌دهد، و آن عبارت است از [[وحدانیت خدا]]، [[نبوت]] [[خاتم الانبیاء]] {{صل}}، و [[معاد]]، و چون چنین لازمه‌ای در کار بود؛ لذا

== ویژگی‌های [[سوره فصلت]] ==

# این سوره ۵۴ آیه به عدد [[کوفی]]، ۵۳ آیه به عدد حجازی، ۵۲ آیه به عدد [[بصری]] و شامی، ۵۶ آیه طبق شمارش برخی از [[قاریان]] دیگر، ۷۹۶ کلمه و ۳۳۵۰ یا ۳۳۶۴ حرف دارد.

# در [[ترتیب نزول]]، شصت و یکمین و در [[قرآن کریم]] [[چهل]] و یکمین [[سوره]] است.

# پس از سوره [[مؤمن]] و پیش از سوره «[[شوری]]» و پیش از [[هجرت]] در [[مکه]] نازل شد.

# از نظر کمیت، از سوره‌های مثانی و شامل اندکی بیش از یک [[حزب]] [[قرآن]] است.

# از سُوَر [[عزائم]] و دارای [[سجده]] [[واجب]] است.

== مطالب مهم سوره ==

# یادآوری [[سرنوشت]] عبرت‌انگیز [[قوم عاد]] و [[ثمود]]؛

# صحنه [[رستاخیز]] و زنده‌شدن [[آدمیان]] و [[شهادت]] جوارح در [[دادگاه الهی]]؛

== اسامی [[سوره فصّلت]] ==

# مصابیح: «مصابیح» جمع «مصباح» به معنای چراغ‌ها است. این واژه به صورت جمع، دو بار در [[قرآن]] به کار رفته است: یک بار در [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ}}<ref>«آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی آراستیم و آنها را ابزار رماندن شیطان‌ها کردیم و عذاب آتش سوزان را برای آنان آماده ساختیم» سوره ملک، آیه ۵.</ref> و بار دیگر در آیه {{متن قرآن|فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَى فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ذَلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ}}<ref>«آنگاه آنها را در دو روز (به گونه) هفت آسمان برنهاد و در هر آسمانی کار آن را وحی کرد و آسمان نزدیک‌تر را به چراغ‌هایی (از ستارگان) آراستیم و نیک آن را نگاه داشتیم؛ این سنجش (خداوند) پیروز داناست» سوره فصلت، آیه ۱۲.</ref>. با توجه به وجود این واژه و معنای آن، این سوره «مصابیح» نام گرفته است<ref>سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، جلد۱، صفحه ۱۸۱؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۶؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائر ذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۱۳؛ حجتی، محمد باقر، پژوهشی درتاریخ قرآن کریم، صفحه ۱۴۵؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۰،صفحه ۲۰۵؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱،صفحه ۱۹۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ص:۷۹۷.</ref>