صحیفه سجادیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صحیفه سجادیه''' از آثار [[امام سجاد]] {{ع}} است که شامل مجموعه‌ای از دعاهای گوناگون حضرت است. از [[صحیفه]] با القابی مانند "[[زبور]] [[آل محمد]] {{صل}}"، "[[انجیل]] [[اهل‌البیت]] {{عم}}" و "اخت القرآن" نیز یاد می‌شود.

== مقدمه ==

[[صحیفه]] یکی از چند اثر مکتوب به جا مانده از [[امام سجاد]] {{ع}} [[چهارمین امام]] [[معصوم]] است<ref>آثار مکتوب به جای مانده از امام سجاد بسیار است از جمله: صحیفه سجادیه، مناسک الحج، رساله حقوق، الجامع فی الفقه، صحیفه الزهد، کتابی که توسط داوود بن عیسی از آن حضرت نقل شده، کتاب حدیثی است که امام سجاد آن را گردآوری کرده است ـ به نقل از رجال النجاشی ص۱۵۷ و کتاب علی بن الحسین عنوان دیگری است که در ضمن مصادر از آن یاد شده است ـ به نقل از رجال النجاشی، ص۱۱۵ ـ ۱۱۶. (سید جواد حسینی، «با صحیفه سجادیه آشنا شویم»، مبلغان، ش۴۶ (آبان ۸۲)، ص۴۱. در بعضی کتابخانه‌های ایران نسخه‌ها یا برگ‌هایی از قرآن وجود دارد که می‌گویند امام علی بن الحسین {{عم}} آن‌ها را نوشته است، از جمله: قرآن شیراز، قرآن سلطانیه قزوین، قرآن اصفهان، قرآن کتابخانه حضرت رضا {{ع}}. (سید جعفر شهیدی، زندگانی علی بن الحسین {{ع}}، ص۱۹۳.</ref>. این کتاب، نخستین نیایش‌نامه مکتوب [[جهان اسلام]]، دومین کتاب مکتوب در [[اسلام]] و سومین [[کتاب مقدس]] [[شیعیان]] که از زبان [[چهارمین امام]] [[معصوم]] صادر شده و [[امام پنجم]] آن را کتابت فرموده‌اند<ref>ریاض‌العابدین، ص۴۴- ۲۳۰؛ صحیفه سجادیه، روایت ابن اشکیب، ص۱۴.</ref>.

این کتاب مجموعه‌ای از [[دعاهای امام سجاد]] {{ع}} است که آنها را به دو فرزندش [[امام محمد باقر]] {{ع}} و [[زید]] [[املا]] کرده است و آنان این [[دعاها]] را در دو نسخه نوشته‌اند. [[متوکل بن هارون]]، [[راوی]] اول صحیفه سجادیه موجود، پس از [[ملاقات]] با [[یحیی بن زید]] و اظهار [[ناراحتی]] [[امام صادق]] {{ع}} نسبت به [[شهادت]] زید، [[پدر]] [[یحیی]]، مجموعه‌ای نفیس از [[ادعیه]] [[امام سجاد]] {{ع}} را که به خط جناب زید بوده است، از وی دریافت می‌کند تا در صورت کشته شدن او به دست [[بنی‌امیه]] نیفتد.

[[متوکل]] بعداً این مجموعه را به امام صادق {{ع}} عرضه کرده و با نوشته امام محمد باقر {{ع}} مقابله می‌کند و هیچ تفاوتی بین آنها نمی‌یابد. او از مجموعه ۷۵ دعای صحیفه، ۶۴ [[دعا]] را می‌نویسد که با گذشت [[زمان]] باز هم تعدادی از آنها کاسته می‌شود، لذا در مجموعه حاضر تنها ۵۴ دعای آن موجود است<ref>سیره پیشوایان، ص۲۶۱.</ref>. [[صحیفه]] به القابی همانند "[[زبور]] [[آل محمد]] {{صل}}"، "[[انجیل]] [[اهل‌البیت]] {{عم}}"<ref>علت نام‌گذاری به زبور و انجیل این است که زبور کتاب حضرت داوود بود و محتوای آن غالباً دعا و مناجات است و چون صحیفه نیز کتاب دعا و مناجات است، از آن به زبور آل محمد {{صل}} نام برده‌اند. انجیل نیز کتاب حضرت عیسی {{ع}} است که موعظه‌ها و راهنمایی‌های حضرت مسیح را در بر دارد، صحیفه سجادیه نیز به علت دارا بودن مواعظ مؤثر در لابه‌لای دعاها، انجیل اهل‌البیت {{عم}} نام گرفته است. (علی محمد مجد فقیهی، آشنایی با صحیفه سجادیه، ص۲۱).</ref>، "اخت القرآن"، "الدعا الکامل"<ref>سید احمد سجادی، «بایسته‌های پژوهشی درباره صحیفه سجادیه»، سفینه، ۶، (بهار ۸۴)، ص۱۶۱.</ref>، "دعاء الصحیفه"<ref>سید احمد سجادی، «بایسته‌های پژوهشی درباره صحیفه سجادیه»، سفینه، ۶، (بهار ۸۴)، ص۱۶۱.</ref>، و "الصحیفه الکامله"<ref>سید احمد سجادی، «بایسته‌های پژوهشی درباره صحیفه سجادیه»، سفینه، ۶، (بهار ۸۴)، ص۱۶۱.</ref> مشهور است<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۴۹؛ [[سیده فاطمه ترابی|ترابی، سیده فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «صحیفه سجادیه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۱۲؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۳۱.</ref>.

== اعتبار صحیفه ==

صحیفه سجادیه از نظر مستند بودن در حد [[تواتر]] است. [[آقا بزرگ تهرانی]] در این باره می‌گوید: “صحیفه اولی که [[سند]] آن به [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} می‌رسد... از متواترات و [[قطعیات]] نزد أصحاب است؛ چرا که از ویژگی‌های آن، این است که تمام [[اصحاب]] از اساتید خود اجازه [[نقل]] آن را در تمام طبقات [[رجالی]] و در تمام عصرها گرفته‌اند”<ref>الذریعة، ج۱۵، ص۲۰.</ref>. صدر بلاغی می‌نویسد: "این مجموعه که به [[انجیل]] [[اهل بیت]] و [[زبور]] [[آل محمد]] ملقب است و [[صحیفه]] کامله سجادیه نام دارد، بر [[سبیل]] [[تواتر]] از سه طریق: [[امامیه]]، [[فرقه]] [[اسماعیلیه]]، و [[طائفه]] [[زیدیه]] از [[امام همام]] [[حضرت سیدالساجدین]] {{ع}} [[روایت]] شده است"<ref>ترجمه صدر بلاغی، صحیفه کامله سجادیه، ص۲.</ref>. در این مورد [[سید محسن امین]] می‌نویسد: "[[بلاغت]] الفاظ صحیفه و فصاحتی که هرگز زوال نمی‌پذیرد، معانی و مضامین بسیار عالی و محتوای عمیق و بی‌نظیر آن دریای تذلل و [[فروتنی]]، در پیشگاه [[باری تعالی]] و ثنا و [[ستایش]] به درگاه او و اسلوب‌های عجیبی که در [[طلب]] [[عفو]] و [[رحمت الهی]]، و [[توسل]] به [[ذات مقدس]] او در آن وجود دارد، اینها همه از قوی‌ترین شواهد در صحت انتساب صحیفه به [[امام سجاد]] {{ع}} است و اینکه این درّ گران‌بها از آن دریای عمیق و این گوهر قیمتی از آن معدن ثمین و این میوه از آن [[شجره طیبه]] است و اینها همه غیر از [[شهرت]] تردیدناپذیر صحیفه و تعداد اسانید متصل به آن تا صاحب اصلی این [[ادعیه]] یعنی [[امام چهارم]] است"<ref>اعیان الشیعة، ج۱، ص۶۳۸.</ref>.<ref>[[سیده فاطمه ترابی|ترابی، سیده فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «صحیفه سجادیه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۱۳.</ref>

== [[دعاهای صحیفه]] ==

# دعای آن [[حضرت]] در [[ستایش]] [[خدای عزوجل]]؛

# دعای آن حضرت بر [[محمد و آل محمد]] {{صل}}؛

# دعای آن حضرت بر [[حاملان عرش]]؛

# دعای آن حضرت بر آنان که به [[پیامبران]] [[ایمان]] آورده‌اند؛

# دعای آن حضرت برای خود و نزدیکانش؛

# دعای آن حضرت به وقت [[صبح و شام]]؛

# دعای آن حضرت به وقت مهمّات و [[رنج]]؛

# دعای آن حضرت در رفع اندوه‌ها<ref>[[سیده فاطمه ترابی|ترابی، سیده فاطمه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «صحیفه سجادیه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۱۴.</ref>.

== اهداف صحیفه سجادیه ==

== ویژگی‌های صحیفه سجادیه ==

# بعد از [[قرآن]] اولین کتابی است که از آثار [[صحابه]] و [[تابعین]] به ما رسیده است.

# کتاب [[صحیفه]] برای عموم است. در حالی که [[خواص]] نیز از آن سیراب می‌شوند و این ویژگی فقط در [[مکتب]] [[قرآن]] منزل، یافت می‌شود<ref>محمدجواد سلمان پور، «فرهنگ‌سازی امام سجاد {{ع}} با زبان دعا»، فصلنامه اندیشه دینی، ۱۷، زمستان ۸۴، ص۹۹».</ref>.

# [[صحیفه]] تنها مطابق با زمان خود نیست، بلکه سازگار با همه زمان‌ها است و برای همه نسل‌ها قابل [[فهم]] و استناد است<ref>فضل [[الله]] میرقادری، «[[ادبیات]] [[سخنان امام]] [[سجاد]] {{ع}} در صحیفه سجادیه [[اندیشه]] ۱۵، تابستان ۸۴، ص۱۲۹.</ref>.

# [[صحیفه]] راه [[راز و نیاز]] و گفت‌وگوی با [[خدا]] را به ما نشان می‌دهد<ref>شیخ سبط ابن الجوزی، پس از مطالعه و دقت در صحیفه سجادیه می‌گوید: «اگر علی بن الحسین زین العابدین {{ع}} و صحیفه او نبود، مسلمانان شیوه سخن گفتن و رویارویی با خداوند و رازگویی با پروردگار خویش و عرض حاجت با بارگاه ربوبی را نمی‌دانستند». (سید احمد سجادی، «بایسته‌های پژوهشی درباره صحیفه سجادیه»، سفینه، ۶، بهار ۸۴، ۱۷۴).</ref>.