ظلم‌ناپذیری: تفاوت میان نسخه‌ها

| پرسش مرتبط  =

}}

[[ظلم]] که در نقطه مقابل [[عدالت]] قرار دارد، از اسباب متلاشی شده [[جامعه]] محسوب شده و از معدود مسائلی است که هر [[عقل]] به [[قبح]] آن [[آگاهی]] دارد و رفع آن از [[برترین]] دل‌مشغولی‌های [[جوامع]] بوده و نهادینه کردن راهکاری جهت [[نفی ظلم و ستم]] که اسباب [[آرامش]] و [[امنیت]] را در جامعه فراهم می‌آورد، از آرزوهای دیرین [[بشریت]] است.

حوزه ظلم، مصادیق زیادی داشته و جدا از موارد ظلم در حوزه فردی، ظلم و ستم در حوزه [[اجتماع]] و [[سیاست]] در موارد زیادی داشته و جلوه‌های متعددی می‌یابد. که ما دیدگاه‌های امام خمینی را در این حوزه، در سه بخش عمده “عدم پذیرش ظلم”، “ظلم ستیزی” و “دفاع از مظلوم” به اختصار مورد اشاره قرار می‌دهیم:

در [[منطق]] [[فقه شیعه]] همان‌طور که ظلم و ستم نکردن، [[حرام]] بوده و مورد [[نکوهش]] قرار می‌گیرد، پذیرش ظلم نیز به همان نسبت امری [[نکوهیده]] بوده و حرام محسوب می‌شود. این امر بر آمده از [[وحی الهی]] و [[آیات شریفه قرآن]] است که می‌فرماید “ظلم نکنید و مورد ظلم واقع نشوید”<ref>{{متن قرآن|لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ}} «نه ستم می‌ورزید و نه بر شما ستم می‌رود» سوره بقره، آیه ۲۷۹.</ref>. امام خمینی در عبارات بسیار و در موارد زیاد به ملازمه میان این دو اشاره کرده، و [[نظام اسلامی]] را به گونه‌ای تعریف کرده است که از هر دو حوزه [[ظلم]] نکردن و مورد ظلم واقع نشدن به دور بوده و بر اساس [[آموزه‌های اسلام]] [[عزتمندی]] را در سایه به دور ماندن از ظلم کردن و ظلم شدن معنا کرده است: [[دستور]] [[اسلام]] این است که نه ظلم بکنید، نه زیر بار ظلم بروید. [[انظلام]] یعنی زیر بار ظلم رفتن از ظلم کمتر نیست. انظلام به خود ظلم کردن است. به یک [[ملت]] ظلم کردن است. ظلم هم از همین قماش است. هر دویش در اسلام [[ممنوع]] است. نه شما [[حق]] دارید به کسی ظلم کنید، نه حق دارید که از کسی ظلم بکشید<ref>صحیفه امام، ج۱۱، ص۲۵۵ - ۲۵۶.</ref>.

[[امام خمینی]] ضمن تبیین این قاعده کلی، مصادیقی را در حوزه [[سیاست]] بر این قاعده مبتنی کرده و بر موارد متعددی به واسطه این قاعده [[استدلال]] کرده است، که برخی از این مصادیق را با [[عنایت]] به عبارات امام خمینی از نظر می‌گذرانیم:

# [[جنگ]] [[عراق]] با [[ایران]]: و چنانچه توجه به [[تاریخ]] داشته باشید، عراق جزء ایران است؛ [[مداین]] از ماست و از ایران است... لکن ما از باب این که تابع اسلام هستیم و قراردادهایی که شده است محترم می‌شماریم، هرگز بنای این مطلب را نداریم که حتی به یک وجب از مملکت عراق - که به حسب حالا [[مال]] عراق است- [[تعدی]] کنیم. و حتی یک وجب از [[زمین]] خودمان را نخواهیم به دیگران داد. نه ظلم می‌کنیم به آنها؛ و نه تحت ظلم واقع می‌شویم<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۸۳.</ref>.

# [[روابط]] [[ایران]] با [[آمریکا]]: روابط ما با امریکا روابط یک [[مظلوم]] با یک [[ظالم]] است؛ روابط یک [[غارت]] شده با یک غارتگر است... آنها احتیاج دارند که با ما روابط داشته باشند؛ ما چه احتیاجی به آمریکا داریم. امریکا آن طرف دنیاست. آنها می‌خواهند که بازار داشته باشند اینجا. آنها باز [[طمع]] دارند که نفت ما را بخورند. ما که، [[اسلام]] که، بنا ندارد که [[ظلم]] به دیگری بکند، مظلوم هم نخواهد شد<ref>صحیفه امام، ج۷، ص۳۵۷.</ref>.<ref>[[سید سجاد ایزدهی|ایزدهی، سید سجاد]]، [[فقه سیاسی امام خمینی (کتاب)|فقه سیاسی امام خمینی]]، ص ۱۳۱.</ref>

* [[نفی ظلم در فقه سیاسی چگونه ترسیم شده است؟ (پرسش)]]

{{پایان مدخل‌ وابسته}}