جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبدالملک بن حبیب بن سلیمان اندلسی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابومروان عبدالملک بن حبیب بن سلیمان سلمی مرداسی اندلسی]] از [[قبیله]] [[بنی سلیم]] و یا از [[موالی]] بنی سلیم بود.<ref>بغیة الملتمس ۳۷۷.</ref> اینان اصالتاً از طلیطله بودند، اما ابومروان در البیره، شهری در [[اندلس]] به [[دنیا]] آمد و در قرطبه سکونت گزید.<ref>معجم المؤلفین ۶/۱۸۱.</ref> | [[ابومروان عبدالملک بن حبیب بن سلیمان سلمی مرداسی اندلسی]] از [[قبیله]] [[بنی سلیم]] و یا از [[موالی]] بنی سلیم بود.<ref>بغیة الملتمس ۳۷۷.</ref> اینان اصالتاً از طلیطله بودند، اما ابومروان در البیره، شهری در [[اندلس]] به [[دنیا]] آمد و در قرطبه سکونت گزید.<ref>معجم المؤلفین ۶/۱۸۱.</ref> | ||
ابومروان یکی از بزرگان [[مذهب مالکی]] بود که با [[علوم]] [[حدیث]]، [[فقه]]، نحو، [[شعر]] و [[ادب]] و [[نسب]] آشنایی داشت و اولین کسی بود که در اندلس اظهار حدیث کرد، اما به [[صحت]] و سقم [[احادیث]] [[آگاهی]] نداشت و در نقل آنها [[سهل]] انگاری می‌‌نمود، با این حال احادیث بسیاری را نقل کرده است.<ref>تذکرة الحفّاظ ۲/۵۳۷.</ref> وی از [[غاز بن قیس]]، [[زیاد شَبَطون]] و [[صَعصعة بن سلّام]] فقه و حدیث فرا گرفت، همچنین در سال ۲۱۰ هـ برای [[سفر حج]] و فراگیری حدیث راهی [[مکه]] شد و از [[عبدالملک بن ماجشون]]، [[مُطَرّف بن عبدالله یساری]]، [[اصبغ بن فرج]]، [[ابراهیم بن منذر]] و از دیگر [[شاگردان]] مالک حدیث شنید و در حالی که عالم، [[محدث]] و [[فقیه]] بزرگی به شمار می‌‌آمد، به قرطبه برگشت و از بزرگ‌ترین [[مبلغان]] مذهب مالکی شد. مرداسی سرانجام در [[رمضان]] [[سال]] ۲۳۸ یا [[ذی حجه]] سال ۲۳۹ از دنیا رفت.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۲/۱۰۵.</ref> | ابومروان یکی از بزرگان [[مذهب مالکی]] بود که با [[علوم]] [[حدیث]]، [[فقه]]، نحو، [[شعر]] و [[ادب]] و [[نسب]] آشنایی داشت و اولین کسی بود که در اندلس اظهار حدیث کرد، اما به [[صحت]] و سقم [[احادیث]] [[آگاهی]] نداشت و در نقل آنها [[سهل]] انگاری می‌‌نمود، با این حال احادیث بسیاری را نقل کرده است.<ref>تذکرة الحفّاظ ۲/۵۳۷.</ref> وی از [[غاز بن قیس]]، [[زیاد شَبَطون]] و [[صَعصعة بن سلّام]] فقه و حدیث فرا گرفت، همچنین در سال ۲۱۰ هـ برای [[سفر حج]] و فراگیری حدیث راهی [[مکه]] شد و از [[عبدالملک بن ماجشون]]، [[مُطَرّف بن عبدالله یساری]]، [[اصبغ بن فرج]]، [[ابراهیم بن منذر]] و از دیگر [[شاگردان]] مالک حدیث شنید و در حالی که عالم، [[محدث]] و [[فقیه]] بزرگی به شمار می‌‌آمد، به قرطبه برگشت و از بزرگ‌ترین [[مبلغان]] مذهب مالکی شد. مرداسی سرانجام در [[رمضان]] [[سال]] ۲۳۸ یا [[ذی حجه]] سال ۲۳۹ از دنیا رفت.<ref>سیر اعلام النبلاء ۱۲/۱۰۵.</ref> | ||
آثار او عبارت‌اند از: غریب الحدیث فضائل الصحابه اعراب القرآن رغائب القرآن شرح موطأ مالک طبقات الفقهاء من اصحاب ائمة الخمسه کتاب الجامع حروب الأسلام سیرة الأمام فی الملحدین کتاب المسجدین مصابیح الهدی و الواضحة فی اعراب الفاتحه.<ref>هدیة العارفین ۱/۶۲۴.</ref> لازم به ذکر است که حُمیدی (م ۴۸۸ﻫ) تنها از کتاب الواضحة عبدالملک بن حبیب یاد کرده که کتاب بزرگی در حدیث و مسائل [[فقهی]] بوده است.<ref>جذوة المقتبس ۲۶۴.</ref> دیگر آثار او الطب النبوی،<ref>کشف الظنون ۲/۱۰۹۵.</ref> الحسبة فی الامراض، السخاء و اصطناع المعروف، کراهیة الغناء، کتابی در نسب، کتابی در علم نجوم، الورع فی العلم، الورع فی المال، الربا، الحکم و العمل بالجوارح، فضائل النبی، فضائل عمر بن عبدالعزیز، فضائل مالک بن انس، اخبار قریش و انسابها، السلطان، الباه و النساء، القاری و الناسخ و المنسوخ، الرهون و البدء و المغازی و الحدثان و مغازی رسول الله{{صل}} می‌باشند<ref> الدیباج المذهب ۲۵۴ و ۲۵۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۴۹۷-۴۹۸.</ref> | آثار او عبارت‌اند از: غریب الحدیث فضائل الصحابه اعراب القرآن رغائب القرآن شرح موطأ مالک طبقات الفقهاء من اصحاب ائمة الخمسه کتاب الجامع حروب الأسلام سیرة الأمام فی الملحدین کتاب المسجدین مصابیح الهدی و الواضحة فی اعراب الفاتحه.<ref>هدیة العارفین ۱/۶۲۴.</ref> لازم به ذکر است که حُمیدی (م ۴۸۸ﻫ) تنها از کتاب الواضحة عبدالملک بن حبیب یاد کرده که کتاب بزرگی در حدیث و مسائل [[فقهی]] بوده است.<ref>جذوة المقتبس ۲۶۴.</ref> دیگر آثار او الطب النبوی،<ref>کشف الظنون ۲/۱۰۹۵.</ref> الحسبة فی الامراض، السخاء و اصطناع المعروف، کراهیة الغناء، کتابی در نسب، کتابی در علم نجوم، الورع فی العلم، الورع فی المال، الربا، الحکم و العمل بالجوارح، فضائل النبی، فضائل عمر بن عبدالعزیز، فضائل مالک بن انس، اخبار قریش و انسابها، السلطان، الباه و النساء، القاری و الناسخ و المنسوخ، الرهون و البدء و المغازی و الحدثان و مغازی رسول الله {{صل}} می‌باشند<ref> الدیباج المذهب ۲۵۴ و ۲۵۵.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۴۹۷-۴۹۸.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||