عدالت‌خواهی در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

در [[فرهنگ اسلامی]]، [[انسان]] دستی در [[دست خدا]] دارد تا [[سرمایه]] [[معنوی]] لازم را برای طی مسیر [[عبودیت]] کسب کند و دستی نیز در دست [[خلق]] دارد تا با رفع نیاز [[مردم]] در پیشگاه [[خداوند]] مقرب‌تر شود. خداوند که خود بزرگ‌ترین [[فریادرس]] [[مظلومان]] است، همه توانمندان را به فریادرسی فریادخواهان فراخوانده و حتی [[حکم جهاد]] را در [[دفاع]] از فریادخواهان مقرر نموده و انسان‌هایی را که نسبت به اینان [[احساس مسئولیت]] نمی‌کنند [[نکوهش]] کرده است<ref>{{متن قرآن| وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا}} «و چرا شما در راه خداوند نبرد نمی‌کنید و (نیز) در راه (رهایی) مستضعفان از مردان و زنان و کودکانی که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر که مردمش ستمگرند رهایی بخش و از سوی خود برای ما سرپرستی بگذار و از سوی خود برای ما یاوری بگمار» سوره نساء، آیه ۷۵.</ref>. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: «اگر [[مسلمانی]] بشنود که فریادخواهی، [[مسلمین]] را به [[یاری]] خود می‌خواند ولی به ندای او جواب مثبت ندهد [[مسلمان]] نیست»<ref>{{متن حدیث| مَنْ أَصْبَحَ لَا يَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ سَمِعَ رَجُلًا يُنَادِي يَا لَلْمُسْلِمِينَ فَلَمْ يُجِبْهُ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ}}؛ الکافی، ج۲، ص۱۶۴.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فریادرسی و فریادخواهی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۲.</ref>

== معناشناسی ==

== [[امام سجاد]] {{ع}} و عدالت‌خواهی ==

شرایط [[روزگار]] [[امام سجاد]] {{ع}}، پس از حادثه جانسوز [[کربلا]]، به گونه‌ای بود که [[امام]] {{ع}} [[امید]] به فریادرسی از جانب دیگران نداشت. از این رو، در [[صحیفه]]، بخش عمده فریادخواهی‌های ([[استغاثه]]) او از درگاه خداوند این است که جان‌های مرده را دگرگون سازد و به قلب‌های افسرده حیاتی دوباره بخشد.

برخی از نیایش‌های فریادخواهانه [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} به شرح زیر است:  

# ای فریادرس خوارشدگان و بی‌کسان<ref>نیایش شانزدهم.</ref>.

# من به هنگام [[اضطرار]] و [[دشواری]] [[زندگی]]، فریادرسی جز تو ندارم»<ref>نیایش بیستم.</ref>.

نکته مهمی که در نیایش‌های [[امام سجاد]] {{ع}} وجود دارد این است که او نه تنها [[خداوند]] را [[فریادرس]] اصلی و [[حقیقی]] [[انسان‌ها]] برمی‌شمارد، بلکه او را همواره در [[کمک به مظلومان]] و دادخواهان آماده و فریادرسی‌اش را نزدیک می‌داند: {{متن حدیث|وَ إِغَاثَتُكَ قَرِيبَةٌ مِنَ‏ الْمُسْتَغِيثِينَ‏}}<ref>دعای ۴۶.</ref> و [[اجابت]] او سریع است<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref>.

با وجود شرایط [[خفقان]] و [[گریز]] بیشتر [[مردم]] از [[حمایت]] [[دین]] در آن [[روزگار]]، امام سجاد {{ع}} از توجه دادن مردم به فریادرسی و [[پرهیز]] از [[یاری]] نمودن [[ستمگران]] [[غافل]] نبوده: «بار خدایا!، به تو [[پناه]] می‌برم از اینکه... [[ستمگری]] را یاری کنیم، یا ستمدیده‌ای را [[خوار]] بداریم»<ref>نیایش هشتم.</ref>.

همچنین: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي أَعْتَذِرُ إِلَيْكَ مِنْ‏ مَظْلُومٍ‏ ظُلِمَ‏ بِحَضْرَتِي‏ فَلَمْ‏ أَنْصُرْهُ‏}}<ref>دعای سی‌و‌هشتم.</ref>؛ «بار خدایا! از درگاه تو پوزش می‌طلبم، اگر در محضر من بر ستمدیده‌ای ستمی رفته باشد ولی من به یاری او برنخاسته باشم»<ref>اصول کافی، محمد بن یعقوب کلینی، تهران، ۱۳۶۲، اسلامیه؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، قم، ۱۴۱۸، نشر الهادی؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، قم، ۱۳۷۳، دارالقرآن الکریم.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فریادرسی و فریادخواهی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵۲.</ref>