فقر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

[[حاجت]]، ضعفِ موجب احتیاج، در مقابل [[غنا]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۵، ص۱۵۰.</ref>. [[فقیر]] به معنای حاجتمند، [[تنگدست]]، [[تهی‌دست]] و بینوا<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۸۷.</ref>.

[[فقر]] در دو جنبه [[معنوی]] و مادی در [[قرآن کریم]] وارد شده است:

# [[فقر معنوی]] (ذاتی): {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ}}<ref>«ای مردم! شما نیازمندان درگاه خداوند هستید و خداوند است که بی‌نیاز ستوده است» سوره فاطر، آیه ۱۵.</ref>؛

[[فقرا]] از اقشار آسیب‌پذیر [[اجتماعی]] هستند که در زیر بار تأمین [[خانواده]] پشت [[خم]] کرده‌اند و [[مردم]] با [[صدقه دادن]] و [[انفاق]] و [[دولت اسلامی]] با صرف مالیات‌هایی همچون [[زکات]]، [[خمس]]، [[فی‌ء]] و... [[وظیفه]] تأمین آنها را بر عهده دارند.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۴۸.</ref>