لعن در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[لعن]]''' به معنای راندن و دور کردن از روی [[سخط]] و [[غضب]] است. [[لعن خدا]] در [[آخرت]]، [[کیفر]] و در [[دنیا]]، [[قطع]] [[رحمت]] و [[توفیق]] او است. [[لعن]] [[انسان]] به معنای [[دعا]] و [[نفرین]] برضد دیگری است<ref>مفردات راغب، ص ۷۴۱، «لعن».</ref>. در این مدخل از واژه «[[لعن]]» و مشتقّات آن و بعضی کلمات دیگر استفاده شده است<ref>[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، واژه «لعن».</ref>.

منظور کلیه نفرین‌هایی است که با لفظ [[لعن]] آمده و از سوی [[خداوند]] در [[حق]] کسانی شده که به گونه‌ای [[پیامبر]] را [[اذیت]] و [[آزار]] داده و یا [[ستمگری]] کرده‌اند. در لغت، [[لعن]] راندن و دور کردن است. {{عربی|لعنه لعنا: طَرَدهُ و اَبعَدَهَ عن الخیر}} است. این [[لعن]] [[اشتباه]] نشود، [[دشنام]] دادن نیست. نوعی [[دعا]] و درخواست دور شدن از [[رحمت خدا]] است. [[دشنام]] نوعی ابراز [[دشمنی]] است، اما [[لعن]] بیان نوعی [[تأسف]] از از دور شدن از [[خدا]] است. در مفردات گفته: [[لعن]] به معنای طرد و دور کردن از روی [[غضب]] است. منظور از [[لعن]]: {{عربی|مطرود مُبعدٌ عَن رَحمَة الله}}، دوری از [[رحمت الهی]] است. کسی که در طریق [[حق]] قرار نمی‌گیرد، از [[فیض الهی]] [[محروم]] می‌شود. [[خدا]] یا بنده‌ای از [[خدا]] می‌خواهد که دور از [[رحمت]] شود. لذا گاهی از [[لعنت]] به عنوان [[جزا]] یاد شده است: {{متن قرآن|جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ}}<ref>«کیفر آنان لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست» سوره آل عمران، آیه ۸۷.</ref> البته این [[لعنت]] اثری به بار می‌آورد: از [[خدا]] در [[دنیا]] دور شدن از [[حق]] و در [[آخرت]] [[عذاب]] است و یا در [[دنیا]] [[انقطاع]] از قبول [[رحمت]] و [[توفیق]] خداست، در نتیجه [[یار]] و [[یاوری]] نخواهد داشت که به او کمک کند و تنها خواهد ماند: {{متن قرآن|وَمَنْ يَلْعَنِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصِيرًا}}<ref>«آنانند که خداوند لعنتشان کرده است و برای هر کس که خداوند او را لعنت کند هرگز یاوری نخواهی یافت» سوره نساء، آیه ۵۲.</ref> چنین افرادی اگر دچار [[لعنت]] شدند، به مکانتی منحط تنزل می‌یابند: {{متن قرآن|مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَغَضِبَ عَلَيْهِ وَجَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَالْخَنَازِيرَ وَعَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولَئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ}}<ref>«کسانی که خداوند آنان را لعنت کرده و بر آنها خشم گرفته است و برخی از آنان را بوزینه و خوک گردانیده و (کسانی که) طاغوت را پرستیده‌اند، آنان در جایگاه (از همه) بدتر و از راه میانه گم گشته‌ترند» سوره مائده، آیه ۶۰.</ref>. و البته این [[لعنت]] بی‌وجه نیست و در برابر [[اعراض]] از [[حق]] با [[آگاهی]] و [[سوء]] [[اختیار]] است: {{متن قرآن|بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ}}<ref>«بلکه خداوند آنان را برای کفرشان لعنت کرده است» سوره بقره، آیه ۸۸.</ref>.

#{{متن قرآن|كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ * أُولَئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ}}<ref>«چگونه خداوند گروهی را راهنمایی کند که پس از آنکه ایمان آوردند و گواهی دادند که این فرستاده، بر حقّ است و برهان‌ها (ی روشن) برای آنان آمد کفر ورزیدند و خداوند گروه ستمکاران را راهنمایی نمی‌کند * کیفر آنان لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست» سوره آل عمران، آیه ۸۶-۸۷.</ref>.

#{{متن قرآن|وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که با تو گفتیم: پروردگارت به مردم چیرگی دارد و خوابی که ما به تو نمایاندیم و درخت لعنت شده در قرآن را جز برای آزمون مردم قرار ندادیم و آنان را بیم می‌دهیم اما جز سرکشی بزرگ، به آنان نمی‌افزاید» سوره اسراء، آیه ۶۰.</ref>.

#{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«خداوند آنان را که خداوند و فرستاده او را می‌آزارند در این جهان و جهان بازپسین لعنت می‌کند و برای آنها عذابی خوارساز آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref>.

در [[آیات]] فوق این موضوعات در باره [[لعنت]] متناسب با موضوع [[پیامبر]] مطرح گردیده است:

== منابع ==