مالک بن انس مدنی اصبحی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوعبدالله مالک بن انس بن مالک بن عامر بن حارث اصبحی مدنی حمیری]] [[فقیه]] و [[محدث]] نامدار [[مدینه]] که [[مذهب مالکی]] از [[مذاهب چهارگانه اهل سنت]] به وی منسوب است. ایشان از هم پیمانان [[عثمان بن عبیدالله قرشی]] بود<ref>التاریخ الکبیر ۷/۳۱۰ الجرح و التعدیل ۸/۲۰۴.</ref> و به سال ۹۵هـ <ref>وفیات الاعیان ۴/۱۳۷.</ref> در مدینه زاده شد.<ref>الاعلام ۵/۲۵۷.</ref> در نسبش [[اختلاف]] است، ولی اتفاق منابع بر آن است که مالک منسوب به [[اصبح بن عوف]] بوده که سپس به عنوان قبیله‌ای از [[قبایل عرب]] [[شهرت]] یافت.<ref>سیر اعلام النبلاء ۸/۷۱ جمهرة انساب العرب ۴۳۵و۴۳۶.</ref>

وی در محیطی [[امن]] و خانواده‌ای مرفه و [[ثروتمند]] نشأت یافت و [[دانش]] آموزی را از حدود ده سالگی شروع کرد.<ref>سیر اعلام النبلاء ۸/۴۹و۵۵.</ref> او از بسیاری از [[فقیهان]] و [[عالمان]] مدینه دانش آموخت. از جمله استادان ویژه وی [[نافع بن مالک]]<ref>التاریخ الکبیر ۷/۳۱۰. </ref> و [[ربیعة الرأی]]<ref>ترتیب المدارک ۱/۱۲۱.</ref> بوده که ظاهراً مدت مدیدی در حلقه درس ایشان شرکت می‌‌جست و بهره‌گیری از ایشان را هیچ گاه ترک نگفت. از دیگر اساتید وی می‌‌توان کسانی چون [[ابن شهاب زهری]] و نافع مولای [[ابن عمر]] را برشمرد.<ref>تهذیب الکمال ۲۷/۱۰۳ و۱۰۴.</ref> بنا به گفته [[نووی]]، وی از محضر نُهصد استاد بهره گرفته که تنها سیصد تن از ایشان از [[تابعین]] بوده‌اند.<ref>تهذیب الاسماء و اللغات ۱ / ۲ / ۷۹.</ref>

مالک از [[شاگردان]] برجسته [[ربیعة بن ابی عبدالرحمان]] و نافع بن مالک بود و به زودی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار گشت. در حالی که هنوز سن وی از هفده سال فراتر نرفته بود و استادش نافع زنده بود، [[تدریس]] [[فقه]] را آغاز کرد و حلقه درس بر پا ساخت و به عنوان [[امام]] و پیشوای [[اهل]] [[مدینه]] [[برگزیده]] شد. گفته شده که حلقه تدریس وی از ازدحام و استقبال بیشتری نسبت به حلقه درس استادش برخوردار بود.<ref> ترتیب المدارک ۱/۱۲۵ و۱۲۶ الدیباج المذهب ۶۴.</ref> در ۲۱ سالگی نیز پس از درگذشت استاد دیگرش [[ربیعه]]، [[مرجع]] صدور [[فتوا]] گردید و بسیاری از طالبان [[علم]] از اقصی نقاط [[سرزمین‌های اسلامی]] بر وی گرد آمدند<ref>سیر اعلام النبلاء ۸/۵۵.</ref> که در این میان از شاگردان ممتاز و برجسته‌ای چون [[سفیان ثوری]]، [[شعبة بن حجاج]]، [[اوزاعی]] و [[لیث بن سعد]] را می‌‌توان یاد کرد.<ref>الانساب ۱/۱۷۴.</ref>