جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
مسئولیت به معنای پرسیدنی و بازخواستنی است. [[انسان]] در طول [[زندگی]] همیشه با [[تعهد]] و مسئولیت رو‌به‌روست و این، یکی از امتیازهای [[انسان]] نسبت به دیگر موجودات است و در این میان کارگزاران و مدیران نسبت به بقیه کردم دارای مسئولیت‌های بیشتری هستند مانند: [[مسئولیت]] در برابر [[پروردگار]]؛ مسئولیت در برابر [[امام]] و [[رهبر]]؛ مسئولیت در برابر خویشتن؛ مسئولیت در برابر سازمان و انجام [[وظایف]]؛ مسئولیت در برابر کارکنان؛ مسئولیت در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و فرصت‌طلبان و مسئولیت در برابر [[عامه]] [[مردم]]. | مسئولیت به معنای پرسیدنی و بازخواستنی است. [[انسان]] در طول [[زندگی]] همیشه با [[تعهد]] و مسئولیت رو‌به‌روست و این، یکی از امتیازهای [[انسان]] نسبت به دیگر موجودات است و در این میان کارگزاران و مدیران نسبت به بقیه کردم دارای مسئولیت‌های بیشتری هستند مانند: [[مسئولیت]] در برابر [[پروردگار]]؛ مسئولیت در برابر [[امام]] و [[رهبر]]؛ مسئولیت در برابر خویشتن؛ مسئولیت در برابر سازمان و انجام [[وظایف]]؛ مسئولیت در برابر کارکنان؛ مسئولیت در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و فرصت‌طلبان و مسئولیت در برابر [[عامه]] [[مردم]]. | ||
==[[مسئولیت]] در برابر [[پروردگار]]== | == [[مسئولیت]] در برابر [[پروردگار]] == | ||
مهم‌ترین جلوه‌های [[مسئولیت]] مدیران و [[کارگزاران]] در برابر [[پروردگار]] عبارت‌اند از: | مهم‌ترین جلوه‌های [[مسئولیت]] مدیران و [[کارگزاران]] در برابر [[پروردگار]] عبارت‌اند از: | ||
# [[پرواپیشگی]] و مهار [[نفس]] [[سرکش]]؛ | # [[پرواپیشگی]] و مهار [[نفس]] [[سرکش]]؛ | ||
#مبنا قراردادن [[کتاب و سنت]]؛ | # مبنا قراردادن [[کتاب و سنت]]؛ | ||
#برپا داشتن [[نماز]] و [[اخلاص]] در [[عبادت]]؛ | # برپا داشتن [[نماز]] و [[اخلاص]] در [[عبادت]]؛ | ||
#پرهیز از [[شرک]] در امر حکم‌رانی؛ | # پرهیز از [[شرک]] در امر حکم‌رانی؛ | ||
#پرهیز از [[تکبر]] و [[استکبار]]. | # پرهیز از [[تکبر]] و [[استکبار]]. | ||
به‌ویژه [[تلاش]] [[کارگزاران]] برای رعایت [[حدود الهی]] و جوانب [[امر و نهی]] او و اخلاص‌پیشگی در [[عبادت]]، از جمله [[وظایف]] آنان در برابر [[پروردگار]] به‌حساب می‌آید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>. | به‌ویژه [[تلاش]] [[کارگزاران]] برای رعایت [[حدود الهی]] و جوانب [[امر و نهی]] او و اخلاص‌پیشگی در [[عبادت]]، از جمله [[وظایف]] آنان در برابر [[پروردگار]] به‌حساب می‌آید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر [[امام]] و [[رهبر]] عبارت‌اند از: | مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر [[امام]] و [[رهبر]] عبارت‌اند از: | ||
# [[اطاعت]] از مافوق در انجام [[وظایف]]؛ | # [[اطاعت]] از مافوق در انجام [[وظایف]]؛ | ||
#نیک‌خواهی و ارائه مشاوره [[نیک]] به [[رهبران]] و افراد مافوق. | # نیک‌خواهی و ارائه مشاوره [[نیک]] به [[رهبران]] و افراد مافوق. | ||
بنابراین همه مدیران موظف‌اند که ضمن رعایت [[اوامر]] افراد مافوق و [[فرمانروایان]] [[صالح]]، همواره [[نیک‌خواه]] و مصلحت‌جوی آنان باشند و به‌درستی نصیحتشان کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>. | بنابراین همه مدیران موظف‌اند که ضمن رعایت [[اوامر]] افراد مافوق و [[فرمانروایان]] [[صالح]]، همواره [[نیک‌خواه]] و مصلحت‌جوی آنان باشند و به‌درستی نصیحتشان کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
# [[رایزنی]] با [[دانشمندان]] و [[فرزانگان]]؛ | # [[رایزنی]] با [[دانشمندان]] و [[فرزانگان]]؛ | ||
# [[هم‌نشینی]] با نیک‌سرشتان؛ | # [[هم‌نشینی]] با نیک‌سرشتان؛ | ||
#پرهیز از پذیرش چاپلوسان؛ | # پرهیز از پذیرش چاپلوسان؛ | ||
# [[پیروی]] از [[سنت]] [[معصومان]] و [[عبرت‌گیری]] از حوادث گذشته و [[سرنوشت]] پیشینیان؛ | # [[پیروی]] از [[سنت]] [[معصومان]] و [[عبرت‌گیری]] از حوادث گذشته و [[سرنوشت]] پیشینیان؛ | ||
#پرهیز از [[خودپسندی]] و [[خشم]] و [[معصیت]]. | # پرهیز از [[خودپسندی]] و [[خشم]] و [[معصیت]]. | ||
همان‌طور که ملاحظه می‌شود، از جمله مهم‌ترین [[وظایف]] [[کارگزاران]] در برابر خویشتن، ایجاد شرایط رشد و توسعه قابلیت‌های فردی، پرهیز از [[معصیت]] و رعایت [[نظم در امور]] شخصی است <ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>. | همان‌طور که ملاحظه می‌شود، از جمله مهم‌ترین [[وظایف]] [[کارگزاران]] در برابر خویشتن، ایجاد شرایط رشد و توسعه قابلیت‌های فردی، پرهیز از [[معصیت]] و رعایت [[نظم در امور]] شخصی است <ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶.</ref>. | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== مسئولیت کارگزاران در برابر سازمان و انجام [[وظایف]] == | == مسئولیت کارگزاران در برابر سازمان و انجام [[وظایف]] == | ||
مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر سازمان (برای [[خدمت]] به اهداف سازمان و انجام [[وظایف]] و [[تکالیف]])، عبارت‌اند از: | مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر سازمان (برای [[خدمت]] به اهداف سازمان و انجام [[وظایف]] و [[تکالیف]])، عبارت‌اند از: | ||
#سرعت و قاطعیت در انجام [[وظایف]]؛ | # سرعت و قاطعیت در انجام [[وظایف]]؛ | ||
# [[مدیریت زمان]] و رسیدگی به موارد استثنا؛ | # [[مدیریت زمان]] و رسیدگی به موارد استثنا؛ | ||
#رعایت دقایق و ظرایف امور؛ | # رعایت دقایق و ظرایف امور؛ | ||
#احراز صلاحیت و [[شایستگی]]. | # احراز صلاحیت و [[شایستگی]]. | ||
[[کارگزاران]] باید [[تلاش]] کنند که [[وظایف]] خود را به دقت و با ظرافت در زمان مقتضی انجام دهند، ضمن این‌که یکی از بزرگ‌ترین موارد [[ظلم و ستم]] در [[جامعه]]، [[ترویج]] ناشایستگی در سازمان‌هاست. بنابراین همه موظف‌اند تا حد امکان بر [[شایسته‌سالاری]] تأکید کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶-۶۷۷.</ref>. | [[کارگزاران]] باید [[تلاش]] کنند که [[وظایف]] خود را به دقت و با ظرافت در زمان مقتضی انجام دهند، ضمن این‌که یکی از بزرگ‌ترین موارد [[ظلم و ستم]] در [[جامعه]]، [[ترویج]] ناشایستگی در سازمان‌هاست. بنابراین همه موظف‌اند تا حد امکان بر [[شایسته‌سالاری]] تأکید کنند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۶-۶۷۷.</ref>. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
== مسئولیت کارگزاران در برابر کارکنان == | == مسئولیت کارگزاران در برابر کارکنان == | ||
مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر کارکنان و زیردستان عبارت‌اند از: | مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر کارکنان و زیردستان عبارت‌اند از: | ||
#رعایت [[انصاف]] و [[عدالت]] در برابر کارکنان و برخورد مناسب با [[نیکوکاران]] و بدکاران؛ | # رعایت [[انصاف]] و [[عدالت]] در برابر کارکنان و برخورد مناسب با [[نیکوکاران]] و بدکاران؛ | ||
#پرهیز از [[استبداد]] و تحمیل [[اراده]]؛ | # پرهیز از [[استبداد]] و تحمیل [[اراده]]؛ | ||
#توجه به سابقه و کارنامه کارکنان؛ | # توجه به سابقه و کارنامه کارکنان؛ | ||
#پوشاندن [[عیوب]] زیردستان (تا حدی که [[حقوق]] و [[منافع]] [[عامه]] [[مردم]] را خدشه‌دار نسازد)؛ | # پوشاندن [[عیوب]] زیردستان (تا حدی که [[حقوق]] و [[منافع]] [[عامه]] [[مردم]] را خدشه‌دار نسازد)؛ | ||
#توجه به ظرایف و دقایق شغلی افراد گوناگون اعم از سپاهی و دبیر و [[قاضی]]؛ | # توجه به ظرایف و دقایق شغلی افراد گوناگون اعم از سپاهی و دبیر و [[قاضی]]؛ | ||
#رعایت اصول [[شایسته‌سالاری]] در [[عزل]] و نصب‌ها و گماردن سرپرستان کارآزموده برای کارکنان؛ | # رعایت اصول [[شایسته‌سالاری]] در [[عزل]] و نصب‌ها و گماردن سرپرستان کارآزموده برای کارکنان؛ | ||
#رسیدگی به معیشت و امور [[زندگی]] کارکنان و [[سپاهیان]] و تأمین [[مالی]] آنان؛ | # رسیدگی به معیشت و امور [[زندگی]] کارکنان و [[سپاهیان]] و تأمین [[مالی]] آنان؛ | ||
#قدردانی و سپاس‌گزاری از افراد ساعی و پرتلاش و ذکر دلاوری‌ها و رشادت‌های افراد؛ | # قدردانی و سپاس‌گزاری از افراد ساعی و پرتلاش و ذکر دلاوری‌ها و رشادت‌های افراد؛ | ||
#تأمین شرایط انجام کار برای افراد. | # تأمین شرایط انجام کار برای افراد. | ||
همان‌طور که ملاحظه می‌شود، موارد [[تعهد]] [[کارگزاران]] در برابر زیردستان، متعدد و متنوع‌اند. از این‌روست که تأکید می‌شود مدیر باید [[مدبر]] باشد و از حیث [[تعهد]] و تخصص، به حد قابل قبولی از [[کفایت]] دست یافته باشد تا بتواند از عهده [[وظایف]] خود در برابر کارکنان برآید. | همان‌طور که ملاحظه می‌شود، موارد [[تعهد]] [[کارگزاران]] در برابر زیردستان، متعدد و متنوع‌اند. از این‌روست که تأکید می‌شود مدیر باید [[مدبر]] باشد و از حیث [[تعهد]] و تخصص، به حد قابل قبولی از [[کفایت]] دست یافته باشد تا بتواند از عهده [[وظایف]] خود در برابر کارکنان برآید. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
== مسئولیت کارگزاران در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و [[فرصت‌طلبان]] == | == مسئولیت کارگزاران در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و [[فرصت‌طلبان]] == | ||
مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و [[فرصت‌طلبان]] عبارت‌اند از: | مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]] و [[فرصت‌طلبان]] عبارت‌اند از: | ||
#سخت‌گیری بر [[خیانت‌کاران]]؛ | # سخت‌گیری بر [[خیانت‌کاران]]؛ | ||
#انعطاف در برابر درخواست [[صلح]] از سوی [[دشمنان]]؛ | # انعطاف در برابر درخواست [[صلح]] از سوی [[دشمنان]]؛ | ||
# [[مراقبت]] و رصد مستمر [[رفتار]] [[دشمنان]]؛ | # [[مراقبت]] و رصد مستمر [[رفتار]] [[دشمنان]]؛ | ||
#رعایت پیمان‌ها و پرهیز از [[نقص]] معاهده‌ها؛ | # رعایت پیمان‌ها و پرهیز از [[نقص]] معاهده‌ها؛ | ||
#پرهیز از [[کشتار]] و [[خون‌ریزی]]؛ | # پرهیز از [[کشتار]] و [[خون‌ریزی]]؛ | ||
#جلوگیری از احتکار و مهار [[فرصت‌طلبان]]. | # جلوگیری از احتکار و مهار [[فرصت‌طلبان]]. | ||
بنابراین حکایت [[کارگزاران]] [[مسلمان]] در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]]، حکایت [[مسلمان]] [[شجاع]]، [[صادق]] و قابل اعتمادی است که نسبت به [[عامه]] [[مردم]] [[مهربان]]، ولی در برابر [[دشمنان]] و [[جباران]] و خائنان، [[قاطع]] و کوبنده و سخت‌گیر است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۷-۶۷۸.</ref>. | بنابراین حکایت [[کارگزاران]] [[مسلمان]] در برابر [[دشمنان]] و [[خیانت‌کاران]]، حکایت [[مسلمان]] [[شجاع]]، [[صادق]] و قابل اعتمادی است که نسبت به [[عامه]] [[مردم]] [[مهربان]]، ولی در برابر [[دشمنان]] و [[جباران]] و خائنان، [[قاطع]] و کوبنده و سخت‌گیر است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۷-۶۷۸.</ref>. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر آحاد [[جامعه]] و [[عامه]] [[مردم]] عبارت‌اند از: | مهم‌ترین جلوه‌های مسئولیت کارگزاران در برابر آحاد [[جامعه]] و [[عامه]] [[مردم]] عبارت‌اند از: | ||
# [[مهربانی]] نسبت به [[مردم]]، همچون [[مهربانی]] [[پدر]] و [[مادر]] و پوشاندن [[عیب‌ها]] و کاستی‌های [[مردم]]؛ | # [[مهربانی]] نسبت به [[مردم]]، همچون [[مهربانی]] [[پدر]] و [[مادر]] و پوشاندن [[عیب‌ها]] و کاستی‌های [[مردم]]؛ | ||
#عدالت‌خواهی و [[عدالت‌گستری]] و [[باور]] به این‌که همه [[مردم]] برادر و یا برابرند؛ | # عدالت‌خواهی و [[عدالت‌گستری]] و [[باور]] به این‌که همه [[مردم]] برادر و یا برابرند؛ | ||
#توجه به اهمیت [[رضایت]] [[عامه]] [[مردم]] و مقدم داشتن [[خشنودی]] [[عامه]] [[مردم]] بر [[خشنودی]] اشراف و بزرگان؛ هم‌چنین تسهیل ارتباط با [[عامه]] [[مردم]] (به‌ویژه [[مردم]] [[نیازمند]]) و پرهیز از روی [[نهان]] داشتن از آنان؛ | # توجه به اهمیت [[رضایت]] [[عامه]] [[مردم]] و مقدم داشتن [[خشنودی]] [[عامه]] [[مردم]] بر [[خشنودی]] اشراف و بزرگان؛ هم‌چنین تسهیل ارتباط با [[عامه]] [[مردم]] (به‌ویژه [[مردم]] [[نیازمند]]) و پرهیز از روی [[نهان]] داشتن از آنان؛ | ||
#برطرف ساختن [[کینه]] از دل‌های [[مردم]] و خوش‌گمانی نسبت به شهروندان و نیک‌خواهی برای آنان؛ | # برطرف ساختن [[کینه]] از دل‌های [[مردم]] و خوش‌گمانی نسبت به شهروندان و نیک‌خواهی برای آنان؛ | ||
#پاسداری از سنت‌های [[شایسته]] گذشتگان؛ | # پاسداری از سنت‌های [[شایسته]] گذشتگان؛ | ||
#در نظر گرفتن شرایط گروه‌های متفاوت شهروندان (توجه به مشکلات بازرگانان و صنعتگران؛ توجه به امور [[یتیمان]]، سالمندان، [[نیازمندان]]، فقرا و فرودستان و [[ضرورت]] [[مأمور]] ساختن سازمان یا سیستمی برای رسیدگی به امور آنان)؛ | # در نظر گرفتن شرایط گروه‌های متفاوت شهروندان (توجه به مشکلات بازرگانان و صنعتگران؛ توجه به امور [[یتیمان]]، سالمندان، [[نیازمندان]]، فقرا و فرودستان و [[ضرورت]] [[مأمور]] ساختن سازمان یا سیستمی برای رسیدگی به امور آنان)؛ | ||
#به‌کارگماری دبیران و کارکنان [[شایسته]] برای [[کفایت]] امور [[مردم]] و [[مسئولیت‌پذیری]] در برابر خطاهای [[کارگزاران]] و نیروهای [[اداری]] خود؛ اجتناب از [[سوءظن]] [[مردم]] و توضیح‌دادن امور برای آنان؛ | # به‌کارگماری دبیران و کارکنان [[شایسته]] برای [[کفایت]] امور [[مردم]] و [[مسئولیت‌پذیری]] در برابر خطاهای [[کارگزاران]] و نیروهای [[اداری]] خود؛ اجتناب از [[سوءظن]] [[مردم]] و توضیح‌دادن امور برای آنان؛ | ||
#پرهیز از منت گذاشتن بر [[مردم]] و پرهیز از [[خلف]] [[وعده]] در برابر [[مردم]]؛ | # پرهیز از منت گذاشتن بر [[مردم]] و پرهیز از [[خلف]] [[وعده]] در برابر [[مردم]]؛ | ||
#اخذ [[مالیات]] منصفانه با روش‌های عادلانه و کاستن از بار [[مالیات]] در دوره‌های بحران و اهتمام به آبادسازی [[جامعه]] ([[شهرها]] و روستاها)؛ رعایت [[حق]] درباره دور و نزدیک و پرهیز از بخشیدن [[زمین]] به [[خویشان]] و [[نزدیکان]]؛ پرهیز از سوءاستفاده از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] و پرهیز از ترجیح دادن خود بر دیگران و به [[غفلت]] زدن خویشتن. | # اخذ [[مالیات]] منصفانه با روش‌های عادلانه و کاستن از بار [[مالیات]] در دوره‌های بحران و اهتمام به آبادسازی [[جامعه]] ([[شهرها]] و روستاها)؛ رعایت [[حق]] درباره دور و نزدیک و پرهیز از بخشیدن [[زمین]] به [[خویشان]] و [[نزدیکان]]؛ پرهیز از سوءاستفاده از [[اموال عمومی]] و [[بیت المال]] و پرهیز از ترجیح دادن خود بر دیگران و به [[غفلت]] زدن خویشتن. | ||
بنابراین، [[کارگزار]] [[مسلمان]] در برابر [[مردم]]، همچون [[پدر]] و [[مادر]] است؛ [[رضایت]] و [[خشنودی]] و خوش‌گمانی آنان را می‌جوید؛ از سنت‌های [[نیک]] گذشتگان پاسداری می‌کند؛ [[منافع]] و نیازها و ضرورت‌های حیات آیندگان را درمی‌یابد؛ [[نیاز]] گروه‌های متفاوت [[فقرا]]، [[یتیمان]]، بازرگانان و صنعتگران را در نظر می‌گیرد؛ و سعی در ایجاد [[ثبات]]، [[تعادل]] و توازن دارد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۹.</ref>. | بنابراین، [[کارگزار]] [[مسلمان]] در برابر [[مردم]]، همچون [[پدر]] و [[مادر]] است؛ [[رضایت]] و [[خشنودی]] و خوش‌گمانی آنان را می‌جوید؛ از سنت‌های [[نیک]] گذشتگان پاسداری می‌کند؛ [[منافع]] و نیازها و ضرورت‌های حیات آیندگان را درمی‌یابد؛ [[نیاز]] گروه‌های متفاوت [[فقرا]]، [[یتیمان]]، بازرگانان و صنعتگران را در نظر می‌گیرد؛ و سعی در ایجاد [[ثبات]]، [[تعادل]] و توازن دارد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص ۶۷۹.</ref>. | ||