ناتوانی از نجات: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ناتوانی از نجات در قرآن]] - [[ناتوانی از نجات در حدیث]] - [[ناتوانی از نجات در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط  = ناتوانی از نجات (پرسش)}}

مراد [[ناتوانی]] همگان، نسبت به [[نجات]] [[پیامبر]] از [[کیفر الهی]]، در صورت [[دروغ]] بستن آن [[حضرت]] بر [[خداوند]] است، زیرا در برخی [[آیات]] به صورت [[تهدید]] و بیان اهمیت [[سلامت]] این کتاب از [[تحریف]] و [[تغییر]]: {{متن قرآن|أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ}}<ref>«یا می‌گویند (پیامبر) آن را بربافته است» سوره یونس، آیه ۳۸.</ref> به این صورت بیان شده است: {{متن قرآن|فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ}}<ref>«آنگاه هیچ یک از شما (آن را) از وی بازدارنده نبود» سوره حاقه، آیه ۴۷.</ref> و هیچ یک از شما [[مانع]] از [[عذاب]] او نمی‌شوید.

#{{متن قرآن|وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ * لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ * ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ * فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ}}<ref>«و اگر (این پیامبر) بر ما برخی سخنان را می‌بست، * دست راستش را می‌گرفتیم * سپس شاهرگش را می‌بریدیم * آنگاه هیچ یک از شما (آن را) از وی بازدارنده نبود» سوره حاقه، آیه ۴۴-۴۷.</ref>.

این [[آیه]] نوعی بیان و شیوه زبان غیرمستقیم [[قرآن]] برای بیان [[سلامت]] این کتاب از [[افترا]] {{متن قرآن|أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ}}<ref>«یا می‌گویند (پیامبر) آن را بربافته است» سوره یونس، آیه ۳۸.</ref> است: اگر این [[پیامبر]] [[کریم]] که ما [[رسالت]] خود را به دوش او نهادیم، و با [[قرآن کریم]] به سوی شما فرستادیم، پاره‌ای اقوال را از پیش خود بتراشد و به ما نسبتش دهد {{متن قرآن|لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ}} ما او را مانند مجرمین دست بسته می‌کنیم، و یا ما دست راست او را [[قطع]] می‌کنیم، و یا با دست خود که همان [[قدرت]] ما است، او را گرفته، [[انتقام]] از او می‌ستانیم. که این احتمال اخیر در [[روایت]] [[قمی]] هم آمده است<ref>المیزان، ج۱۹، ص۶۷۵.</ref> {{متن قرآن|ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ}} و سپس او را به [[جرم]] اینکه [[دروغ]] به ما بسته می‌کشیم {{متن قرآن|فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ}} آن وقت است که خواهید دید که هیچ‌کس از شما نیست که بتواند او را از ما پنهان کند، و ما را از [[انتقام‌گیری]] از وی [[مانع]] شود، و در نتیجه از [[عقوبت]] و [[اهلاک]] ما برهاند. بدین جهت، این [[آیات]] تهدیدی است به ظاهر نسبت به [[پیامبر]] [[محبوب]] و صادق و [[مصدق]] خود که خطاب به [[مردم]] شده تا [[عظمت]] [[سلامت]] آن را بیان کند و برای صحت و [[امانت‌داری]] [[پیامبر]] با این تعبیر بسیار تند و [[قاطع]] تردیدناپذیری آن را [[آشکار]] سازد، که اگر کسانی آن [[حضرت]] را بارها به افترای به [[خدا]] متهم کرده: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ هَذَا الْقُرْآنُ أَنْ يُفْتَرَى مِنْ دُونِ اللَّهِ}}<ref>«و (چنین) نیست که این قرآن را از سوی کسی بربافته باشند و جز از سوی خداوند باشد» سوره یونس، آیه ۳۷.</ref> این مسئله در [[آیات]] زیادی منعکس شده، (مانند: نحل: ۱۰۱، [[یونس]]: ۳۷ و ۳۸، [[هود]]: ۳۵، [[یوسف]]: ۱۱۱، [[انبیا]]:،۵ فرقان: ۴ و ۵، [[سجده]]:۳) [[خداوند]] می‌گوید، چنین چیزی هرگز ممکن نیست، زیرا ما خود ناظر به این مسئله هستیم. بر فرضی که آن جناب سخنی را که از [[خدا]] نیست، به [[خدا]] نسبت دهد، چنین جزایی خواهد داشت و چگونه ممکن است این فرض تحقق یابد، با اینکه او فرستاده‌ای است از [[ناحیه]] [[خدا]]، و [[خدای تعالی]] او را به [[نبوت]] گرامی داشته و به [[رسالت]] خود برگزیده‌؟! پس [[آیات]] مورد بحث در معنای [[آیه]] زیر است که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا * إِذًا لَأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا}}<ref>«و اگر ما تو را پابرجا نمی‌داشتیم نزدیک بود اندکی به آنان گرایش یابی * آنگاه بی‌گمان دو چندان در زندگی و دو چندان پس از مرگ به تو (از عذاب) می‌چشاندیم سپس در برابر ما برای خویش یاوری نمی‌یافتی» سوره اسراء، آیه ۷۴-۷۵.</ref> و نیز در معنای [[آیه]] زیر که بعد از ذکر نعمت‌های بزرگی که به انبیایش داده می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ}}<ref>«و اگر شرک ورزیده بودند آنچه می‌کردند تباه می‌شد» سوره انعام، آیه ۸۸.</ref> و بیان غیر مستقیم در اصالت [[وحی]] است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۶۹.</ref>.